Samotność

Straszna rzecz, a najgorsze to czuć się samotnym, kiedy idziesz wśród ludzi, a czujesz jak jesteś sam, jak kazdy idzie gdzies i nikt nie mysli o Tobie, nikt o Ciebie nie dba, nikt sie nie zastanawia co u Ciebie, k iedy wracasz i dalej to czujesz, kiedy Cie to przytlacza i zaczyna Cie to dusic.

bo w życiu nikt tak nie zadba o ciebie jak ty sam

zwal sobie, pomaga na godzinę :o

STRASZNE UCZUCIE. O MNIE CHOCIAŻ MYSLI MÓJ SYNEK--INACZEJ BYM ZWARIOWAŁA.

a dlaczego jesteś samotny, ile masz lat? pewnie powinieneś zmienić swoje postępowanie i poznać kogoś bo czym człowiek starszy tym będzie gorzej!

też kiedyś tak miałem. czasami nawet się to odzywa jak trafię w zbiorowisko par

owszem, już to słyszałam, w życiu o Tobie myślisz tylko Ty sama i nikt więcej, każdy ma Cię w dupie. Tylko jest jeszcze rodzina, ojciec matka rodzenstwo - oni się o Ciebie martwią, ale jak ich nie masz, to wtedy jesteś sam/a - i ja wlasnie jestem SAMA.

wow, jesteś kobietą? a ile masz lat? masz jakieś wstępne diagnozy takiego stanu rzeczy? bo krótko mówiąc to ja praktycznie nie znam wolnych kobiet

mAM 23 lata, generalnie uśmiechnięta, optymistyczna, ale są dni kiedy chce umrzeć. Dzisiaj ten dzień, ktory trwa już bardzo długo i wraca jak bumerang, coraz częściej. Gdybyście mnie zobaczyli na ulicy to by nikt nie zwrocil uwagi, ot normalna dziewczyna, jakich wiele. A w sercu smutek, żółć i samotność.

no ale co się stąło że jesteś sama? i jak długo to trwa?

wstepne diagnozy? tzn?

Jestem sama ogolnie, nie mówie o tym czy mam partnera czy nie. Zyciowo czuje się samotna, nie mam mamy, nie mam taty, nie mam dziadkow, rodzenstwa. Zyje tym co bylo, uwielbialam zawsze szum i halas, nienawidze ciszy, jak teraz jest okrutnie cicho, nienawidze siebie, nienawidze wszystkiego co robie. Niewidze tego, ze tak się czuje samotnie

człowiek to taka istota, która sie przyzwyczaja do wszystkiego, 3 lata temu rozstałem sie z dziewczyną, przez rok żałowałem, spotykałem sie ze znajomymi, a teraz nie potrzebuje tego siedze całe dnie sam i nie przeszkadza mi jakoś to, nawet nie chce mi sie z nikim łazić na piwo czy impreze wole siedzieć sam.

trwa to od jakichs 2ch lat, a raczej wtedy się zaczęło, wszystko się posypało. Cały mój światek i jest co raz gorzej.

a ja myślę że masz depresję i trzeba włączyć leczenie farmakologiczne. nie mówię tego aby z ciebie zakpić, po tym co piszesz tak mi się wydaje. skoro nagle wszystko zaczęło ci przeszkadzać to sądze że to nie świat się tak zmienił tylko raczej twój odbiór tego świata

to chyba zalezy od człowieka, dusze się kiedy jestem sama, a znowu kiedy jestem z kimś, dochodzi do tego że czuję się też źle, bo przez to ze jakos utracilam kontakt z rzeczywistoscia czuje sie nieswojo. Moze ludzie tego nie odbieraja, bo kazdy przybiera jakas maskę. Ja zawsze bylam i chyba za taka uchodze, wesola i pogodną. A na serio tak nie jest. Tzn czasami tak nie jest. Jak np ostatnio

moją radę masz powyżej. i to całkiem serio

Owszem, moj odbior sie zmienil, bo wszystko dookola sie zmienilo, swiat sie zawalil, wiec i swiatopoglad sie zmienil

nie kochana, to nie świat się nagle zmienił bo dla większości pozostał taki sam.

Nie mam depresji, jestem twardym człowiekiem. Mam mocną skorupę, która mocno nadwyręzona zaczyna trochu czasami pękać. Objawy depresji są gorsze, inne. Samotność to co innego. Samotność to nie depresja

Dla większości owszem, ale dla mnie się zmienił, mój swiat się zmienił

siedze i z bezsilnosci zalewam sie lzami, a moze to glupota tak we mnie placze, ja nie wiem