boję się ze będzie na moim utrzymaniu

witam od jakiegoś czasu nie możemy porozumieć się z moim narzeczonym. Do tej pory bylismy oboje szczęśliwi, niczego nam nie brakowało. ja dostałam w końcu wymarzoną umowę na stałe. on kończy doktorat.wszystko pięknie, wspinamy się po szczeblach kariery.aż tu nagle wszystko zaczęło się walić. niestety ale raczej nie zostanie mu przedłużona umowa na uczelni. od dwóch miesięcy siedzi w domu, czasem pojawia się na uczelni, kończy pisać pracę ale raczej żadnych szans na coś więcej nie ma. zaczynam sie stresować, bo do września ma umowę a co potem? całymi dniami siedzi w domu, mówi, że szuka pracy, że dzwoni, że roznosi CV. wstaje ok 10. zrobił się okropnie marudny, na wszytsko narzeka.zaczynam sama przeglądać ogłoszenia i podsyłam mu oferty. mówi że zadzwoni.coraz częściej wspomina żeby się stąd wyprowadzić, poszukać czegoś w innym mieście.ale ja tu powoli wije swoje gniazdko.pracuje, też robie doktorat, rozwijam się. myślałam nawet żeby poszukać mieszkania do kupienia, ale w takim przypadku nie wiem co robić. czy pozwolić mu wyjechac? z resztą jak ma się męczyć to prędzej czy później przeniesie sie do innego miasta.co radzicie?on też nie pójdzie do byle jakiej pracy...strasznie się stresuje. nie damy rady żyć na mojej pensji. z resztą ja też mam jakieś potrzeby...

ile macie lat?

ja mam 28, on 32

A jakie potrzeby Ty posiadasz?

ciągłego rozwoju, np. chciałam zapisać się znów na kurs języka od października, ale w takim wypadku nie wiem czy wystarczy nam pieniędzy na życie...

on jest marudny, bo jest w depresji, ze pracy nie potrafi znalesc, niech narazie idzie do gorszej i na spokojnie szuka, to bedzie wszystko dobrze :)

nie daj mu nigdzie daleko wyjechac, bo sie szybko rozstaniecie..

ja od razu po studiach też nie mogłam znależc pracy i też poszłam do takiej, gdzie nie musiałam za wiele robić, ale wiem że on nie pójdzie.ile razy się na mnie obraził, że zaproponowałam mu jakieś stanowisko załatwione przez znajomych...bo było niezgodne z jego oczekiwaniami, że będzie się tam uwsteczniał.

no no masz słuszne obawy kobieto

będzie mi cholernie przykro jak postawi mnie przed wyborem, czy np. mam z nim jechać do innego miasta.

już nawet nie czepiam się go o to, że jest syf w mieszkaniu, że nic nie zrobił przez cały dzień, że to jak ja wracam o 16 muszę najpierw posprzątać, zmyć górę naczyń, a dopiero potem zabieram się za obiad...chcę żeby miał dobre warunki do pisania i szukania pracy.ale tak na prawdę to nie wiem czy mnie nie okłamuje czy cos robił cały dzień...

planowaliśmy na przyszły rok wziąć ślub, potem dziecko, ale teraz jesteśmy pod ścianą.ciężko coś zaplanować...nawet wakacje

Pani robiąca doktorat i pisze"z resztą"?:D tak, jak mówimy robić np. coś z resztą ludzi. A takie zdawkowe piszemy Zresztą, coś tam... No tak, czepiam się:P

To jaka on by chciał mieć prace zeby byc zadowolonym? Jakie ma oczekiwania? Jak sama napisałaś powoli wspinacie sie na szczebelki kariery, nie ma nic odrazu. Tylko nieliczni maja to szczescie ze dostaja prace z wielkim wynagrodzeniem inni niestety małymi kroczkami dąza do celu.

dziękuję za korektę...człowiek się uczy całe życie...;)

facet się podłamał ewidentnie... popadł w marazm... myślał że zostanie na uczelni a tu wszystko się posypało... może potrzebuje czasu... a może jakiegoś kopa.... to jest zycie, nie zawsze wszystko idzie tak jak chcemy... ale on chyba tego nie rozumie. Nie świadczy to o nim dobrze jak załamuje się przy byle "nieszczęściu", ludzie mają większe problemy jak utrata pracy.

powiedz mu ze to nie czasy by sie chonorem unosic, tylko trzeba z czegos zyc, niech swoje ambicje na chwole schowa do kieszeni i przyjmie to co mu oferujesz, bo praca jest, wystarczy tylko chciec, a on chyba nie chce, wiec jak Cie postawi przed wyborem ze albo z nim wyjezdzasz albo sie rozstajecie to mu powiedz, ze albo przyjmuje ta prace ktora mu zalatwisz i w miedzi czasie szuka innej albo faktycznie koniec, bo on nie moze patrzec tylko na siiebie, ty w tym miescie juz cos osiaglelas i wiele to dla ciebiie znaczy wiec on jak cie kocha i szanuje to powinien to uszaniowac :)

do lolipop0108: no właśnie w tym problem, że on chciałby mieć od razu dobrze płatną.ciężko się z nim o tym rozmawia, od razu się obraża.w naszym wieku ludzie powinni mieć już założoną rodzinę a tu jesteśmy w taki dziwnym zawieszeniu.non stop dostaje od niego wiadomości, że gdzieś w innym mieście jest coś bardzo ciekawego i po doktoracie.coraz poważniej myśli o przeprowadzce

poprawka :P honorem ;)

no są duże szanse na to że bedziesz go utrzymywała. facet ma słaby charakter.

strasznie się podłamał. próbuje się oszukiwać, że coś mu jeszcze zaoferują. najgorsze jest to, że planuje jakies wyjazdy, mówi , że musi odpocząc. brakuje mu motywacji, kopa solidnego, żeby coś zacząc robić.

już nie wiem jak z nim rozmawiać.

jak skonczy doktorat niech idzie na prywatna uczelnie tam moze trzepac niezla kase! Facet 28 lat prawie doktor, wiec niby wyksztalcony i jeszcze wierzy, ze pracodawcy beda do niego walic drzwiami i oknami?!

boję się, że popadnie w depresję. teraz dużo jest na mojej głowie.był taki czas, że samochód stał tydzień na flaku, w mieszkaniu też co chwila coś się psuje, ale on tego nie zrobi. kiedyś było inaczej.

on wie, jaki jest rynek pracy. uczelnia była dla niego wszystkim, tam się spełniał. tylko się kierownik zmienił i nagle się okazało, że jest brak etatów

wybacz ale on nie jest przeciez swieta krowa! to ze nie przedluzyli mu etatu nie oznacza ze moze nic nie robic! bo co? zmeczy sie? :D powiedz mu to, ze powinien zaczac tez cos robic, i moze poszukac na prywatnej uczelni czegos

dziękuję za rady. trochę mi lżej jak się wygadałam.oby się gdzieś znalazł etat.niestety ale na wszystko potrzeba czasu.