To nie jest warte zadnych lez, a tak tudno mi odejsc.. nie umiem

krzywdzimy sie nawzajem psychicznie, nie umie mi okazac milosci a ja mecze go swoja zazdroscia podejrzeniami.. umieramy z soba jak i bez siebie.. milion rozstan. milion powrotow, a jeszcze wiecej klotni i lez, nienawisci i cierpienia.. a jak jest radosc, to ta radosc jest tak ogromna, ze gory moglabym przenosic.. ale nie warto wylewac tyle lez, miesiecy cierpienia dla tej tylko jednej sekundy radosci.. a mimo to.. trwam w tym.. bo bez niego zyc nie umiem.. jak i z nim.. on wlasnie odszedl, a ja umieram, zmuszam sie do kolejnego oddechu i modle sie zeby juz nie wrocil.. zeby odszedl jak najdalej ode mnie, nie sluchal moich blagan o powrot. musimy to skonczyc. raz a porzadnie.. na zawsze.. ale za chwile mysle.. wroc!! umieram bez ciebie.. ;(

nie wracaj.. prosze.. nie kochaj mnie, daj mi odejsc, zmus mnie do tego..

tak bardzo bym chciala zasnac i juz nigdy sie nie obudzic, juz nigdy nie czuc, nie kochac..

to juz koniec, zegnaj...

Postanowiłam. Dzisiaj ostatecznie i definitywnie wyrzucam mojego pluszowego misia.

ja mam dzis to samo, chce go zostawic, jest noby dorze a jadnak nie czuje sie jak prawdziwie kochana i szanowana kobieta, wiem ze musze skonczyc a nie umiem..

w koncu jest ktos kto mnie rozumie..