Bede miala operacje, ktora usunie moje znamie,

czyli to przez co cale zycie bylam wytykana palcami. Jednak ja zamiast sie cieszyc jestem podminowana:/ Pewnie to dlatego, ze ze wszystkim jestem jak zwykle sama:/ Wczesniej zawsze mowilam, ze gdyby nie to moje znamie (ogien na twarzy, bardzo widoczny), to zycie byloby latwiejsze, szczegolnie pod wzgledem mojej psychiki. A teraz coraz bardziej zaczynam w to watpic:(

dobrze że to usuniesz ,nic się nie bój;)

ja jestem po usunieciu takiego znamienia, a jakiej jest wielkosci? gdzie konkternie na twarzy?

Znamie ma srednice ok 12cm, jest po prawej stronie od skroni przez oko, po kawalek policzka i jest bardzo duze i fioletowe. Nie wiem ale jakos nie potrafie sie z tego cieszyc, mimo ze zawsze marzylam zeby sie tego pozbyc:(

a wiesz jakiego efektu mozesz sie spodziewac? w jaki sposob bede ci usuwac?

Tak, lekarz mi wyjasnil co i jak.

ja Cie rozumiem, bo w pewnym sesnsie tez przyzwyczailas sie do swojego wygladu,a po operacji bedziesz wygladac inaczej, i to tez troche potrwa zanim przyzwyczaisz sie do tego nowego wygladu, ja co prawda mialam inny rodzaj znamienia i usuwany w wieku kilku miesiecy, wiec nawet go nie pamietam, ale slad zostal, blizna na policzku.

Glowa do gory. Rozumiem, ze zycie z widocznym defektem jest bardzo trudne i pewnie przez te lata nauczylas sie juz z tym zyc i pogodzilas z faktem ze ludzie zwracaja na to uwage. Z drugiej jednak strony uwazam ze moze nie powinnas traktowac operacji jako sposobu dzieki ktoremu zycie bedzie latwiejsze a wszystkie problemy znikna.

Dziekuje za slowa otuchy