Mąż nie chce odejsc od rodziców mimo że wie jaka jest nasza sytuacja finansowa

Miałem bardzo podobnie,tyle żeto ja pracowałem w rodzinnej firmie.... a w zasadzie zostałem wciągnięty....trochę mimowolnie, troche nieświadomie, ale dałem się zmanipulować rodzicom. Zrozumiałem topo 3 latach pracy....zauważyłem że muszę się definitywnie uwolnić od rodziców.... zarówno od mieszkania z nimi jak i od pracy w rodzinnej firmie. Cena jaką zapłaciłem za dojrzałość i zrozumienie tego błędu był rozpad związku (na szczęście nie małżeństwa), bo porprostu na nic nie miałem czasu.... wszystko było podporządkowane rodzinnej firmie i rodzicom, którzy nieświadomie wciągali mnie w swoje problemy. W wieku 27 lat zrozumiałem że tzreba to definitywnie przeciąć.... i przeiąłem. Spakowałem się wyjechałemza graanicę na rok, spokojnie wszystko przemyślałem, wróiłem wybudowałem dom 20 km rodzodziców, założyłem swoją firmę i spokojnie zbudowałem swoje życie rodzinne.....od zera..... ale na DOBRYM trwałym fundamencie i ze świadomością co jest dla mnie priorytetem w życiu a co MUSI odejścna drugi plan... i uwierzcie - nie było to łątwe, bo jestem jedynakiem.... ale czasmiędzy 22 a 27 rokiem życia, był dla mnie złym czasem....czasem w kórym zostałem uwikłąny w toksyczną nadopikuńczość, owocującom rozpadem mojego dobrego i uanego związku, bo nie potrafiłem przedłożyć nowego życia rodzinnego ponad stare układy z rodzicami. Proponuje polubownie u od serca namówić Twojego męża na wspóną wizytę u psychologa, który pozwoli przetłumaczyć u unaocznić problem mężowi. Zaproponuj, że pomożesz męzowi zreorganizowaćffirmę rodzicom. Postaraj sięo dotacje, i na miejsce męża poszukaj kogośdo pracy,kto zastąpi tojego męza i będzie prowadził biznes rodzicom. Innego rozwiązania nie ma. Ale Twój mąż musi to zrozumie, a sam tego nie zrozumie - musi przemówić mu do rozsądku pssyholog, bymoże dobry przyjaciej, znajomy, z którego zdaniem będzie się liczył. Postaraj się wyegzekwować zmianę wspierając go i okazujączrozumienie dla rozterki i niehęci do zmiany, kóra wynika z jego miłości i chęi pomocy rodzicom.... ale tardo uświadom go że sam musi zadeydować co jest dla niego ważniejsze - życie z Tobą czy zycie z rodzicami..... to nie są ani łatwe rozmowy anni łatwe decyzje.....wiem to po sobie... ja nie dałem sie przekonać swojej byłej dziewczynie, przez co ją straciłem, choćbardzo jąkochałem... potem, analizując sowje życie i dalszą drogę, zwoumiałme że musze się uwolnićod rodziców definitywnie, bo inaczej nie dam rady zorganizować swojego życia....

Autorko ja tez tak mialam tylko ze to ja pracowalam w rodzinnej firmie za pol najnizszej krqjowej bo na wiecej nie mieli... A kazda probq odejscia konczyla sie tym ze slyszalam od nich ze nie ma pracy nic nie znajde itp traktowali mnie jak nieudaczbika a potem brali na litosc ze jak,odejde to beda musieli zamknac, ze cale zycie dzieki temu karmili mnie itp, az okazalo sie ze jestem w ciazy tyrali mnie jeszcze gorzej codziennie plakalam ale znosilam to az po mies. Trafilam do szpitala z zagrazajacym poronieniem od tamtej pory jestem,na zwolnieniu umowa i tak,konczy mi sie w dniu porodu, a mama prxychodzi i pyta zeby podpisac dtuga na czas nieokreslony ale,ja wiem juz nigdy tam nie wroce teraz mam swiety spokoh. Ale mam podobny problem z mezem tylko ze nie chodzi o jego mame a siostre. Dzwonia 1000 razy dziennie a on nie potrafi im odmawiac jak chlopiec na posylki bo mu ich szkoda ehh

Nie ma rady na taką rodzinkę - albo stawiasz twarde warunki albo sie poddajesz