Jak zyc samotnie i sie nie przejmowac?

moze i smiech, ale zauwaz, ze po 30stce mezczyzni sa juz zonaci (nawet wczesniej), a jak nie to w kilkuletnich zwiazkach, ewentualnie rozwiedzeni ale z dziecmi. nie kazda kobieta chce nie swoje dzieci. wiec po 30stce i w bliskich okolicach jest naprawde trudno o milosc taka szczera.

Każdy jest kowalem swojego zycia . Żyje samotnie od 10 lat mam za sobą dwa nieudane malzenstwa jestem naprawdę szczęśliwy pozbywając się tej ostatniej 10 lat temu budziłem się co rano i musialem patrzec na ta skrzywiona gebe wiecznie z czegos niezdowolona a to ze deszcz pada czy slonce zbyt mocno grzeje jakby to moja wina była.Czasami tylko czegos brakuje hehe niemam się z kim poklocic , A wiec może tu kogos znajde chetna jakas .Dpbra ide w plener powdychac swiezego mroznego powietrzamilego dnai zycze pa Paweł aha drogie panie jakby co to jestem po 60 wiec srajki proszę do mnie niepukac curke i syan mam w waszym wieku pa

A ktora nie byłaby skrzywiona gdyby musiała patrzeć na taką głupią gębę.

Udez w stol a nożyce se same odezwa sadze ze jesteś jedna z tych wiecznie niezadowolonych powinnasc wyjechać na reedukacje do ktregos arabskiegokraju naucylabys się odrobine pokory

Ja nie mam żony i mam 43 lata:P.

TOS kuzwa stary jak toruński piernik:D

Swoją drogą, ciekawe co z autorka, jak Jej życie się potoczyło, zaglada tutaj?

no właśnie co z autorką?

Na tytułowe pytanie. Trzeba najpierw wyjść za mąż i sie nachapać tego "miodu". Wtedy  można prawdziwie docenić luksus samotności i sie nią ze szczerą radością delektować. Nawet i do końca życia. Póki co wszystkie osoby w twojej sytuacji żyją w iluzji. Iluzji tego, że życie z kimś da im szczęście i spełnienie. Jest to dziecięca iluzja

1 godzinę temu, Antak napisał:

Na tytułowe pytanie. Trzeba najpierw wyjść za mąż i sie nachapać tego "miodu". Wtedy  można prawdziwie docenić luksus samotności i sie nią ze szczerą radością delektować. Nawet i do końca życia. Póki co wszystkie osoby w twojej sytuacji żyją w iluzji. Iluzji tego, że życie z kimś da im szczęście i spełnienie. Jest to dziecięca iluzja

Z "kimś" zapewne nie ale z tą właściwą osobą bardzo możliwe że tak.

8 minut temu, Coś Ci napisze napisał:

Normalnie samotność jest ok 

Kwestia przyzwyczajenia, spokój jest dobry dla duszy i ciała

Zorganizować sobie czas to podstawa a jeśli ktoś tego nie potrafi może mieć problem.

Myślę, że do tego zwyczajnie w świecie można przyzwyczaić się. Samotność robi się Twoją drugą skórą. W zrywach uwiera jak kamyk w bucie, ale poza tym jest nie tylko znośnie, ale i całkiem nieźle. Przychodzi nawet taki moment, że nie wyobrażasz sobie żyć inaczej.

Edytowano Listopad 5, 2020 przez Electra

Dnia 2.11.2020 o 22:03, Coś Ci napisze napisał:

Nie wiem czy to jest przyzwyczajenie mam masę innych problemów samotność to nic strasznego przy innych sprawach. Po wielu latach zrozumiałam, że nie nadaje się do związku ani żadnej relacji. Ja ranię druga strona też i mam wrażenie że miał satysfakcję z mojego cierpienia. Samotność jest moją najbliższą przyjaciółką i wzajemnie siebie akceptujemy bez zastrzeżeń. 

Problemy są po to aby je rozwiązywać i nawet gdy nie można znaleźć rozwiązania to nie można się poddawać. Bredzisz, jeśli stanie na Twej drodze ktoś godny zaufania będziesz gotowa na budowanie wspaniałych relacji. Spokojnie, głowa do góry 

28 minut temu, Coś Ci napisze napisał:

Ja chyba wiem lepiej 

Może i tak ale nie poddawaj się w drodze do szczęścia.