Depresja - szpital?

Cześć. Chciałabym poradzić się osób, które cierpiały na depresję. Sama choruję od kilku lat, teraz mam 19. Od 1,5 roku uczęszczam na psychoterapię. W pewnym momencie było już lepiej, miałam nadzieję, że wyzdrowieję całkiem, ale znów się załamałam. Od tej pory co jakiś czas wpadam w taki dołek, że po prostu nie mam siły z tym walczyć. Później jakoś się wygrzebuję, jest troszkę lepiej, a po kilku dniach-tygodniach sytuacja się powtarza. Siedzę całymi dniami w swoim pokoju i płaczę, izoluję się od ludzi, zaniedbuję swoje obowiązki. Ostatnio zaczęłam zastanawiać się nad tym, czy nie postarać się o skierowanie do szpitala psychiatrycznego. Nie potrafię samodzielnie funkcjonować i wydaje mi się, że tylko taki odpoczynek od życia mógłby mi jakoś pomóc się pozbierać. Z drugiej strony boję się, że pobyt w takim miejscu podziała na mnie źle i tylko pogłębi moje problemy. Co o tym myślicie? Przepraszam, że mój post jest taki długi, mam nadzieję, że ktoś to przeczyta.

Mi pobyt w szpitalu nie pomógł

Cześć:) Widzisz, nic nie dzieje sie bez przyczyny. Jak Ci się wydaje co jest głównym powodem twojej choroby?? Złe relacje rodzinne, brak znajomych, Drugiej Połówki?? Może lepiej próbować rozwiązać problem, a jeśli się nie da, to jakoś inaczej ogarnąć i znaleźć plan, który pozowoli Ci cieszyć się życiem?? nie warto ociekać do szpitala.

@gfwefgtwe Poczytaj coś o depresji, zanim zaczniesz dawać takie rady. :( @staszek spod monopolowego A na co się leczyłeś?

moglabys podac gg?

przez cieszenie się życiem rozumie docenianie najprostszych rzeczy np. cieszenie się z tego, ze masz co jesć, masz sie w co ubrać, możesz cieszyć się tym, ze świeci Słońce albo podziwiać gwiazdy na niebie i zachwycać się tym co najprostze, a bardziej docenisz życie.

Lęki, depresja

@tutukjk Po co?

@gfwefgtwe Osoba chora na depresję nie jest w stanie doceniać takich rzeczy. Nie potrafi cieszyć się z niczego, a co dopiero z "pierdół".

pogadac:45888838

smutna - polecam medytacje, i regenracja swoich czakr, pomoże Ci bardziej niż szpital. niestety - ale zdasz sobie sprawę, że jedyna osoba która Ci może pomóc to właśn ie Ty.

staszek, a poza tym leczysz się? Czy tylko poszedłeś do szpitala na kilka tygodni i tyle?

@twenty seven years old Powiesz coś więcej na ten temat? Na czym to polega? Wiem od dawna, że tylko ja sama mogę sobie pomóc, już się z tym pogodziłam.

Biorę cały czas leki. Niby trochę pomagają, ale czasem przychodzą kryzysy

Ja kiedyś brałam leki, ale uznałam, że to nic nie pomaga. Odstawiłam je w tym okresie, kiedy mi się polepszyło (psychiatra na to pozwolił) i jak znów przyszło załamanie, to już do nich nie wróciłam.

ja mam od urodzenia dystymię... a chodziłaś tylko na psychoterapię, czy brałas jakieś leki tez?

A ja mam nerwicę lękową z panicznymi napadami lękowymi i agorafobią. Też zamknęłam się w domu. Boję się wychodzić do ludzi. Psychoterapia nie pomogła. Biorę leki. Tydzien, dwa jest dobrze niestety to tylko spokoj przed burza i tak w kolko. Za niedlugo muszę wyjechac za granicę. Wyobrazacie sobie przez to bede przechodzić? to dopiero doprowadza mnie do szału.

ja kiedyś byłam dobrze nastawiona do leków, one z reguły kazdemu pomagają, ale w koncu zrozumiałam że to jednak ostateczna ostatecznosc... one powodują niestety, że po pdstawieniu moze byc jeszcze gorzej., działa to na zasadzie jak efekt jo-jo po odchudzaniu, tłumaczył to mi kiedyś jeden student medycyny

A czy doradzi mi ktoś coś odnośnie tego szpitala? Nie znam nikogo, kto by się leczył na depresję w szpitalu i nie wiem, jak to wygląda. Wiem, że to ostateczność, ale ja czuję się tak źle, że nie wiem czy mogłabym jeszcze gorzej.

a jakie bierzesz leki?

na depresję moze tez pomóc- duża ilosc ruchu, spróbujcie zacząc uprawiac nawet sport, zapisac się do klubu, to naprawdę działa. Mozna pic dziurawiec, działa słabo, ale działa, terapia swiatłem. Pamietajcie, że teraz moze wam byc gorzej bo jest najtrudniejszy okres w lutym - z braku swiatła. PO prostu to trzeba przeczekac.

smutna- nie rozumiem cię, na cholere ci szpital? Jesli piszesz, że wg ciebie leki nie działają, to szpital jest w lasnie po to tylko, zeby brac w nim spore dawki leków.. chyba że masz takie kłpoty w domu, że nie masz ochoty w nim mieszkac... Szp[itale są rózne, większosc osób je wspomina zle, ale to zalezy od szpitala, wiele wygląda gorzej nizw Locie nad kukułczym gniazdem.

Nie biorę teraz leków. No właśnie chciałabym trochę odpocząć od domu. Tutaj nie czuję wsparcia, rodzice jakby zapomnieli o tym, jak źle ze mną było jeszcze kilka miesięcy temu. O wszystko się czepiają, mają pretensje, chcieliby żebym zachowywała się normalnie, podczas gdy ja ledwo żyję.

w szpitalach jest przede wszystkim podobno- strasznie nudno, inni pacjenci tez bywają upierdliwi, więc nie wiem, czy tam sie da odpocząc

to dlaczego nie bierzesz leków? jesli to endogenna, chociaz w Twoim wieku rzadko diagnozowana, ale nie jest wykluczona, to bez lekow nijak sobie nie pomozesz. a mialas badane hormony?

http://www.aquarius.4me.pl/czakry.html medytacja i kontrola czakr. zobacz gdzie są i jaki mają kolor, usiądź po turecku, weź kilka oddechów. na początku wyobraź sobie że wdychasz regenrujące czyste powietrze które usuwa z ciebie czarne zużytą energie, to wyobrażaj sobie wydychając po kilku takich cyklach, rozwijaj swoje czakry poprzez sobie ich wybrażanie i synchornizacje wszystkich, aby pracowały w harmonii.

aha i nie bierz leków, te psychotropy Cię jedynie zniszczą. wyszukaj dowodów, że psychiatrzy nie wiedzą w ogóle co robią.

Nie sluchaj takich debilek jak twenty seven years old bo zle skonczysz zreszta to chyba ta wariatka co czesto tu pisze :O

Nie biorę leków, bo brałam już kilka rodzajów i nie czułam żadnej różnicy, a wydawałam na to dużo pieniędzy. Z hormonami miałam kiedyś problemy, bo strasznie schudłam, ale później się wszystko unormowało po lekach. Z tymi czakrami to bzdura jak dla mnie.

Niektorym po prostu nie pomagaja ZADNE leki ani terapie, wielu stad skonczy tragicznie...