Miało być tam pięknie..... Miało nie wiać w oczy Nam i rozwiewać SZCZĘŚCIEM ?...

Mam 22 lat... mieszkam z chłopakiem... jestem w 8 tygodniu ciąży, Moi rodzice za tydzień biorą rozwód.... Moja mama - najlepsza przyjaciółka wyjeżdża za granicę ułożyć sobie życie na nowo... W zasadzie to jestem bardzo załamana... zamiast cieszyć się nadejściem dziecka, to ja płacze po nocach... że nie będę już miała blisko swojej mamy, że mi nie pomoże, a zawsze tak bardzo chciała opiekować się swoimi wnukami..... Wszystko mi się sypie na głowę... chce mi się płakać............

;((

Miało być 100 lat, 100 lat:D

nie macie możliwości wyjechania z mamą? Bo co Cię tutaj trzyma? jestes młoda, Twój chłopak napewno też, a za granicą ponoć lepiej się zarabia i żyje, zwłaszcza przy mamie. Też traktuję mamę jako przyjaciółkę, bo nie mam żadnej dobrej koleżanki, i nie wyobrażam sobie aby gdzieś wyjechała. Mieszkamy w tym samym mieście, widujemy się co kilka dni,ale żeby nie było jej "obok" tego nie umiem sobie wyobrazić...

1/10

Chciałam tak zrobić, ale póki co nie mam jak, jeszcze kończę szkołę... w czerwcu mam obronę licencjatu, później natomiast będę już w 7-8 tygodniu ciąży i powinnam się zająć przygotowywaniem wyprawki dla malucha, a nie jeździć po świecie, gdzie nawet nie wiem co mi przysługuje i czy nie będę musiała płacić za szpital w razie czego... mam mnóstwo obaw, bo nie wiem też czy umiałabym się dogadać w innym języku... Moja mama tam się urodziła i wychowała, ale mnie tego języka nie nauczyła i obywatelstwa też nie mam... Muszę pozwolić jej jechać... nie mam wyjścia na razie... Nie piszcie do mnie w ten sposób, że to marna prowokacja, bo to nie jest żadna prowokacja... i nie widzę żadnych podstaw, dla których mogłabym to zmyślać..... ehhh