Mieszkam z koleżankami i trafi mnie coś zaraz.

Mam już tego dość. Wspólna kuchnia, mało miejsca. Nas 4 osoby. Chciałabym mieszkac sama, ale mnie nie stać. Nie lubię moich koleżanek, szczególnie jednej z nich. Mam wrażenie, że w każdej rozmowie muszę się tłumaczyć, co robię, gdzie byłam itd. Ciągle słyszę też docinki na temat mojego stroju- spódnica za krótka. A ja ubieram się moim zdaniem normalnie- bo jak już mam mini, to np bluzki z dekoltem i szpilek do niej nie zakladam.

czekasz az wyjda zeby sie wysrac ?

Sranie to najmniejszy probelm w moim wypadku. Ja czuje sie w tym domu jak w pace.

mowilas im to ?

Jakbym im powiedziała, to musiałabym się wyprowadzić bo by była chora atmosfera. A tak to tłumię wszystko w sobie i znoszę te bezsensowne rozmowy z nimi i przewracanie oczami jak widzą mnie w spódnicy. One chodzą w wiekszosci w spodniach dlugich nawet jak wczoraj bylo 27 stopni.

jakies wiesniary nie masz innych kolezanek ?

Powyjeżdżały na Erazmusa. Nie mam. Jeżeli nawet już jakaś by była to dziewczyny w moim wieku są zajęte przeciez studiami i nikt nigdy nie ma czasu. A ja kisnę i się frustruję tylko. Pociesza mnie fakt , że po studiach wyjeżdżam na zawsze za granice. Rok jeszcze przecierpię.

Mieszkam z jedną dziewczyną, która ma 25 lat i ubiera się jak zakonnica. Albo przynajmniej jakby miała nie 25 a 40 lat. Długie spodnie nawet jak upał sięga 36 stopni, grzeczne bluzeczki. I najśmieszniejsze jest to, że njiby taka porządna z wyglądu a mega brudas w domu. Szkoda gadac.