dostaje pierdolca i nie wytrzymam już

toksyczna ty to powinnaś w zoo pracowac a nie dzieci wychowywać jesteś zimna suką współczuje dzieciakom

wez tez sobie do serca fakt taki, ze im tez jest z tym ciezko, to co opisujesz z jakimi dolegliwosciami dzieci sie zmagają to wcale dla nich to tez nie jest cos przyjemnego.Oni sie z tym męcza, To ze tak sie zachowują a nie inaczej to sądze, ze to nie jest robienie tobie na zlosc, tylko juz każdy z was stracil nad tym kontrole,nerwy wam wysiadaja, i dzieciom i tobie Postaraj sie jak tylko mozesz nie wylewac wlasnych frustracji na dzieci, nawet jesli dojdziesz do tak kryzysowej sytuacji lepiej wyjsc nawet na 5 min za drzwi na swieze powietrze ,ochlonac, emocje ostudzic,niz bys miala poraz kolejny wybuchnac azby iskry szly .To nic nie da, tylko pózniej moralniaka sie ma

gosciu ty sie niue martw o nic.Nie jestem zimna, wspólczuc dzieciom nie musisz, traktowane są bardzo dobrze,bez zastrzezen,a w zoo to ja bym z checią mogła pracowac, kocham zwierzęta,mam do nich wiele empati i wrazliwośc ponad przeciątna.Jakby kazdy na czlowiek mial tak wielkie sumienie do zwierząt i dzieci ,reagoal na krzywde wobec nich to świat bylby piękny

Współczuję Ci autorko ja bym chyba zwariowała,wiem co to migreny i z czym to się je ale migreny plus rozdarte bachory to już masakra.Ja nie mam dzieci i nie próbuję sobie nawet tego wyobrazić...

Po cholerę Ci trzecie dziecko? oby się w ogóle normalne urodziło

ni ewiem dlaczego tyle z was naskakuje na autorkę. Pewno zazwyczaj są to takie osoby, które nie maja dzieci, albo do pomocy sztab ludzi. Ja pewno nigdy nie napisałabym, że nie wytrzymuję ze swoimi dziećmi, że mam tego dość itp., ale rozumiem autorkę. dwoje dziecki chorowitych, w ostatnim czasie sporo przebywały w szpitalu, w dodatku ciąża, która wiadmomo też ni ejest obojątna dla organizmu, emocji itp, więc może i można mieć dość. Tym bardziej, że autorka ni ewymiguje się od obowiązków, tylko zalezy jej, żeby dzieci fajnie i ciekawie spedzały czas. A to że zdecydowała się na kolejne dziecko, to co w tym złego? Wcale nie oznacza że jest to patologia i że ma nierówno pod sufitem. autorka szuka jakiegoś sensownego rozwiązania, a ni enaskakiwania na nią. Myślę Autorko, że może faktycznie lepsza będzie ignorancja, albo wsadzenie każdego do oddzielnych pokoi, aż się uspokojną. Dla nich pewno to też jest trudne- takie siedzenie w domu, ale Ciebie też rozumiem.

ale kuźwa głupie baby, napieprzą dzieci a później narzekają, same o siebie nie umiecie zadbać, po huj tyle dzieci i tak sie męczyć, ja tam ma jedno i leżę, mam czas na wszystko., Dobrze wam,

Gościu z 20:14. Dwójka dzieci autorki jest normalna!!! To że mają dolegliwości typu łuszczyca, czy atopowe zapalenie skóry, nie oznacza, że się nie rozwijają prawidłowo. Sądząc o tym ile mają energii i siły, to przebijają niejedno zdrowe dziecko. Zastanów się zanim cos głupiego napiszesz.

Ale kolejne może się urodzić upośledzone widać że z genami tam coś nie halo..

to po cholerę autorka topiku narzeka, napieprzyła sobie dzieci to morda w kubeł i niech z********a przy nich, sama sobie winna

W życiu bym się nie zdecydowała na 3-cie dziecko mając taką chorowitą 2-kę dzieci,trochę to nieodpowiedzialne,ale cóż............

A czy wszyscy zawsze podejmujecie słuszne decyzje w życiu? Nigdy na nic nie narzekaliście? Myślę, że niejednokrotnie.

myśli się głową a nie tylko d**ą, dobrze autorce, jak się rozkłada giry i aby nie było dziecka to sie zabezpiecza, nie słyszałaś o czymś takim , co za tępaki te baby, umieja tylko sie pieprzyć, macie komputery i nie umiecie nawet wpisać w google antykoncepcja, jak żeście takie tłumoki to nie dawajcie d**y, bo tylko napieprzycie dzieci i później narzekacie. Jak ja widze wielodzietne to na widok takiej matki śmiać mi sie chce, z jej głupoty

Nie będę się doktoryzować na ten temat, bo to nie moja sprawa. Myślę, że skoro autorka zdecydowała się na kolejne dziecko, to raczej jest kobietą szczęśliwą. A że przezywa chmilowy rozstrój emocjonalny, to chyba nie ma w tym nic złego. Autorka nie pisze że jej źle od kilku lat, tylko od ok 3 tygodni sytuacja ją przerasta. każdy ma chwilę słabości. Ale może nie ciagnijmy dalej tej dyskusji, bo to nie ma sensu. Ni emusimy siebi eprzekonywac do swoich racji;)

do ZUZIA- wypij melisę bo widzę żeś nerwowa heheh

A ja mam podobnie wiekowo dzieci jak autorka -syn lat 7 skończy we wrześniu (cukrzyca typ 1 ) jest na pompie insulinowe,córka lat 5 , synek roczek i czekam na jeszcze jedno maleństwo. Wiem ,ze jest cieżko. Nawet bardzo. Moje starszaki też tylko skaczą i ćwiczą na sobie karate. Wrzeszcząc przy tym niemiłosiernie. ale a mam zasady których się trzymam. Nie uszcześliwiam ich na siłe moze to może sro moze owo nie chcą niech się nie bawia ale tłuc się też nie będą. Do kąta sio. Po 5 min jedno z nich przyłazi przeprasza i oglądają bakę I tak do skutku Aj ak mnie wnerwią to mówię ,ze chocby 15 godzina na zegarku była, to poubieram je w piżamki i pódą spać. Wtedy ciszaj ak makiem zasiał. Każdy ma swoe granice wytrzymałosci i się nie dziwie ze masz dosć. Spróbuj wszystkiego. A nalepie podziała jak ich rozdzielisz. Nie da sobie na łeb wejsć!!!

to po co tobie nast dzieci?

Ja naprawde nie rozumiem jak mając chore dzieci mozna sobie robić następne .Niektóre kobiety to naprawdę myślą tylko macica.

poluzuj zwieracze