Chłopak mojej niespełna 18 letniej córki oświadczył jej się! Słabo mi.

Moi drodzy piszę tu, bo sama nie wiem co mam o tym myślec. Chłopak mojej córki ma 28 lat. Robi właśnie aplikację adwokacką. Jest porządnym facetem, z dobrego domu. Widac, że cec***e go statecznośc. Ale moja córka to jeszcze dziecko! Dopiero w listopadzie będzie pełnoletnia. Nie wiem co o tym myślec. Jestem przerażona. A to moja córka powinna się bac a nie ja. Ona tylko chodzi przeszczęśliwa. Napiszcie mi jakie jest Wasze zdanie w tej sprawie.

Moje zdanie jest takie że od zaręczyn do ślubu miną jakieś 2 lata, a za 2 lata córka sama podejmie decyzję.

Moja córka jest nad wiek dojrzała. Zawsze była. Nigdy nie przyprowadzała żadnych chłopaków w jej wieku do domu. Obecnego (i pierwszego zarazem) poznała dwa lata temu. Wydawało mi się, że to przelotna miłostka, bo dzieli ich za duża różnica wieku. Ale z czasem widziałam jak się do siebie zbliżyli. No ale nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy! Jestem poprostu przerażona.

Przerażona bo...? Przecież ślub nie jest jutro.

Przecież ona dopiero za rok podchodzi do egzaminu maturalnego! Dla mnie to jeszcze mała dziewczynka. Za dużo tego dla mnie. I tu nie chodzi o to, że boję się że mnie zawiedzie w szkole. Zawsze powtarzałam jej, że uczy się dla siebie! Wiem, ze nauka to priorytet w jej życiu. Poza tym była w tym roku finalistką z olimpiady historycznej więc ma duże szanse aby dostac się na wymarzone studia. Mimo tego, że jest bardzo odpowiedzialna to nie wyobrażam jej sobie w roli żony czy matki! Przytłacza mnie to. Jak ona pogodzi obowiązki żony ze studiami?!?

Wy na moim miejscu starałybyście się wybic jej z głowy ten związek?

Nie panikuj, do ślubu jeszcze daleko (o ile się odbędzie). Ważniejsze jest, żeby Twoja córka nie wpakowała się za szybko w pieluchy, tylko zadbała o siebie i swoją przyszłość- wykształcenie, praca, bo jest trwała inwestycja na wypadek gdyby coś nie wyszło. Niech tylko nie myśli, że skoro ma starszego i dobrze usytuowanego, to może zrezygnować ze swoich planów i ambicji.

Tak samo jak wiele innych matek i zon uczeszczajacych na studia. Zreszta, to ze sie zareczyli nie znaczy, ze juz teraz, zaraz musza brac slub. Moga go wziac nawet za 10 lat.

Jak pogodzi obowiązki żony ze studiami? Tak samo jak robi to tysiące par, które żyją na kocią łapę i bawią się w dom bez żadnych zobowiązań.

Muszę ochłonąc. Dla mnie to za dużo i za szybko. Zawsze z córką miałam dobre relacje. Szanujemy się nawzajem i wysłuc****my uwag. Akceptowałam ich związek. Lubię tego chłopaka, bo pokazał mi się tylko z dobrej strony. Jako ambitny i odpowiedzialny. Wiem, że jest bardzo zakochany w mojej małej córeczce. Co nie zmienia faktu, że kompletnie nie spodziewałam się tych zaręczyn. Boże, jak te dzieci szybko dorastają!!!

troche mi emocje ostygły. tak gdy sie na dobrą sprawę pomyśli to chyba dobrze. bo corka niestety na miss nie wyrośnie z wiekiem bedzie otyła starą panną a jak się trafił amator to niech ją bierze.

Moja córka zawsze była prymuską. Tak bardzo chciałabym aby osiągnęła dobrą pozycję. Nie ukrywam, ze boję się, że za szybko zdecyduje się na dziecko. Wiem, wiem, wyprzedzam fakty ale co ja na to poradzę, że czarne scenariusze przychodzą mi do głowy...

Ten komentarz o miss to nie ja. Dziękuję podszywie.

Nawet błąd w przepisywaniu nicku zrobiłeś. Brawo, erudyto!

O jej ja w jej wieku juz planowałam dziecko. Szkołę mam i rodzinę.I rozwijam sie. "pieluchy" co to? Coś złego? Ech.

Studia mozna skoczyc majac i meza i dziecko.

Sama nie wiem. Ale bycie matką wiąże się z ogromną odpowiedzialnością i wyrzeczeniami. Przecież ona jest taka młoda! Chciałabym żeby cieszyła się życiem. Wiem, że nie mogę się za bardzo wtrącac w jej relacje z NARZECZONYM (jak dziwnie się pisze to słowo), bo to jej życie. Ale nie podoba mi się to tempo. Boję się, że robi błąd życia akceptując te zaręczyny. Nie jestem jej jednak w stanie powiedziec prosto w twarz, bo nie chce psuc jej szczęścia. Jest cała w skowronkach, bo jej wybranek bardzo się postarał aranżując te zaręczyny!

Wiem jak to w tym momencie zabrzmi ale zastanawiam się czy to moja wina, że ona wybiera starszych. Wychowywałam ją samodzielnie. Może ona szuka ojca w partnerze?

Przecież to tylko oswiadczyny. Nie wiem czemu ty się wogóle tym martwisz

współczuje .... :p

zawsze uczyłam ją , że facet to wróg. mnie się w życiu nie udało. chciałam ją przestrzec , nawet jak była mała to jej pokazywałam nagich facetów mówiąc , że tych stworzeń się wystrzegaj. a tu taki numer mi wyciela

Nie wiem czy przesadzam ale dla mnie to nie jest normalne, by zaręczac się w wieku 17,5 lat!!!!

Ja mam podobną sytuację , do mojej 17 letniej córki przyjeżdża 6 lat starszy chłopak, no facet już. A ona dla mnie jest małą dziewczynką, mieliśmy ambitne plany, a teraz nie wiem co to będzie. Przychodzi okres kiedy rodzicom mózg wysycha, chciałby im człowiek przekazać swoje doświadczenia. A tu jak grochem o ścianę. Ja jeszcze nie dorosłam do bycia matką prawie dorosłej kobiety.

Czuję to samo co Ty. Mam mętlik w głowie. Wiem tylko tyle, że ona jest bardzo młoda. Dla mnie to dziecko, które niedawno przestało bawic się lalkami. Z drugiej strony wiem, że ona zawsze była nad wyraz dojrzała i dużo lepiej odnajdywała się w relacjach ze starszymi od niej ludźmi. Widzę też, że jest z nim bardzo szczęśliwa a on ją szanuje. Złoty chłopak ale jak na razie w mojej świadomości tylko chłopak córki a nie ziec!

ciekawa jestem jak on by się zapatrywał na ew. trójkąt ze mną i z moją corką w łozku?

Oswiadczyny w wieku 18 lat to normalne. Przecież oswiadczyny nie oznaczają ze zaraz będzie ślub. Może być za miesiąc, może za 20 lat a może go nie być nigdy

Ale dramatyzujesz, uwierz mi, że to tylko wyjdzie jej na dobre... obracam się w towarzystwie młodych ludzi (18-24) i faktem jest, że mając tego stałego partnera przy sobie, ryzyko zachłyśnięcia się rozwiązłym życiem jest o wiele mniejsze... nie będzie podatna na poznawanie różnych chłopaków, nie wpadnie w złe towarzystwo... u nas wszystkie parki są spokojne, natomiast wolne duchy latają po imprezach, zaliczają... tymbardziej, że jej chłopak jest tak ułożony jak napisałaś, z pewnością inspiruje i motywuje Twoją córkę do osiągnięcia równie dobrego wykształcenia jak on, zresztą wydaje mi się, że on właśnie docenił w Twojej córce to, że jest równie ułożona i ambitna... a nie jakaś lafirynda, ciesz się razem z córką, to Was jeszcze bardziej zbliży, a chłopak na pewno będzie chciał robić coraz to większe wrażenie jeśli da mu pani szansę

Dziękuję za te słowa. Teraz muszę na chwilę wyjsc ale wrócę i poczytam jeszcze jakieś madre słowa od Was.

zamiast panikować i zadręczać się zaręczynami,powinna pani się cieszyć szczęściem córki,zwłaszcza,że jest z nim nie od dziś a od 2 lat ;)) choć fakt faktem rozumiem ten niepokój ,ale to już nie małe dziecko mające 10 lat,to już nie bawem dorosła kobieta,która jest rozsądna więc z pewnością nie popełni jakiegoś głupiego błedu. proponuję odpuścić i nie katować sie nie wiadomo po co i czym tylko wspierać córkę i dużo z nią rozmawiać co planuje itp;) sądzę ,że to powinno pomóc ;) niż zadręczanie się na zapas, zareczyny to przecież nie koniec świata;)

nawet nie wiem czy go już "przestestowała"?