Mam dosc rodzice faworuzuja brata

Moj brat skonczy w tym roku 22 lata od kiedy skonczyl liceum nie pracuje, nie uczy sie mieszka z rodzicami calymi dniami siedzi przed kompem. Niby szuka pracy szuka jej juz 4 rok... po maturze chwile studiowal zaocznie oczywiscie placili rodzice ale przestal studiowac i nawe o tym nikomu nie powiedzial dowiedzieli sie prawie rok pozniej!! Gdy ja zdalam mature odrazu bylam wyganiana do pracy najlepiej juz w maju po maturach , chcialam miec ostatnie w zyciu wakacje to ciagle slyszalam ze mam pracy szukac(jesli nie znajde pracy to mam sie pakowac i ich nie interesuje gdzie bede mieszkac). wakacje skonczyly sie w Pazdzierniku zaczelam studia zaoczne i znalazlam prace.Rodzica nie przeszkadzalo ze mialam 2h dojazdu do pracy w jedna strone i bywalo ze pracowalam po 200h w miesiacu plus studia co 2 weekend od 8 do 21. Rodzice nie chcieli zebym dokladala sie do rachunkow ale kupowalam jedzenie i chemie. Moja mama nie umie i nie lubie gotowac wiec po pracy gotowalam ja w wieku 21 lat wyprowadzilam sie z domu gdzie bylam juz komplenie niezalezna od rodzicow fakt bywalo tak ze jadlam pasztet z biedronki bo na nic innego nie mialam kasy ale zylam ,pracowalam, studiowalam i mialam sie dobrze. dwa lata pozniej wyjechalam za granice i tu pracuje. Wczoraj rozmawiajac z rodzicami nazwalam brata huba, ojciec tak na mnie nawrzeszczal jak bym niewiadomo co zrobila, matka twierdzi ze moj braciszek nie moze pracowac w stolicy bo wtedy trzeba dojezdzac po prawie 2 h ze to dla niego za daleko, ojciec dowalil ze brat nie moze isc do pracy bo ma kompleksy no sory. Jak powiedzialam ze jakos ja moglam dojezdzac i tez mialam kompleksy to powiedziecli ze ja jestem porpstu ambitniejsza niz on. Widze ze oni nic z tym nie zrobia on bedzie dalej siedzial w domu gral caly dniami Tylko ze jak ich zabraknie to ja zostane z tym problemem na swojej glowie to tez niedo nich dociera. Kurcze co mam zrobic zeby oni wreszcie zaczeli myslec??

Nic z tym nie zrobisz. Żyj swoim zyciem zwłaszcza ze je sobie sama ułożyłas, nikomu nic nie zawdzięczasz. Ja mialam a właściwie mam niemal identyczną sytuację, zmarnowałam wiele lat na uzeranie się z tym wszystkim. Teraz mnie to już nie obchodzi i wreszcie wiem ze żyję.

Nic.