Boje sie wychodzic z domu

Witam, pomyslalam, ze moze ktos z forumowiczow borykal sie z podobnym problemem i moglby mi cos doradzic. Rzecz w tym, ze tak naprawde nie wiem co ze mna jest. Mam 24 lata, mieszkam w Anglii od prawie 5. Studiuje, a przynajmniej probuje. Widzicie moj problem polega na tym, ze boje sie wszystkiego. Boje sie isz na studia, bo mysle, o nie chce pyc miedzy ludzmi. boje sie odzywac. Wydaje mi sie, ze wszytscy wszedzie sie na mnie patrza i o mnie mowia. Dlatego nie chcodze na wyklady, poprostu jetsem przrazona jak sobie pomysle, ze mam siedziec w klasie z tymi wszystkimi ludzmi. Moj angielski jest ok. Ale mi sie wydaje, ze jest beznadziejny, ze wszytscy sie ze mnie smiejsza, obgaduja z aplecami, zycza zle. To jest okropne. probowalam z tym jakos walczyc. wmawialam sobie, ze to tylko w mojej glowie. ale jest ze mna coraz gorzej. nie moge sie na niczym skupic. nie moge napisac pracy, b czytam ksiazki i po chwili nie wime o czym czytalam, czytam jeszcze raz i to samo. Moja pamiec i koncentracja sa beznadziejne. W szkole sredniej bylam jesna z lepszych uczennic.uwielbialam uczyc sie, siedziec po nocach, bo wiedziedzialam, ze dzieki temu dostane najlepsza ocene. widzicie, sama nie wime co pisac, bo tego jest tak duzo. nie wychodze z domu od 3 miesiecy, w ogole. wczensiej to chociaz sporadycznie gdzies wyszlam. w ciagu 2 lat stracilam wsyztskich znajomych, bo z nikim ni utrzymywalam kontaktu. poprostu balam sie oddzwnic albo nie odbieralam. zawsze jakas wymowka zeby nigdzie nie wychodzic. zwolnilam sie z pracy w ktorej spedzilam ok 3 lat, bo juz psychicznie nie wytryzmywalam. w kazdej pracy ktos o kims plotkuje, rozsiewa plotki. ale ja dostawalam obssji na pukcie ludzi gadajacycho mnie za plefami. i chociaz strasznie ciezko probowalam to przezwyciezyc to nie moglam sobie z tym poradzic. teraz siedze w domu i juz nie wime co ze soba zrobic. nie mam nikogo komu bym mogla sie zwierzyc. bylam zarejestrowana ulekarza ale jak czekalam na swoja kolej to serce tak mi walillo, a rece sie pocily i to okropne uczucie leku, strachu, ze wyszlam. Dodam, ze nie pije, nie zazywam zadnych lekarstw narkotykow.zadnj przeszlosci z tym tez nie mam. prosze niech ktos co kolwiek napisze, nie chce sie czuc z tym sama.

ale do Anglii mialas odwage wyjechać ?

bez psychiatry sobie nie poradzisz .Wiem bo miala to moja siostra.lekarz jej pomogl

mozesz mi prosze powiedziec jak lekarz pomogl Twojej siostrze? na co cierpiala? i jak sobie z tym poradzila?

moja siostra miala nerwice lekowa,leczyla sie u psychiatry ,brala leki dosc dlugo i jest dobrze ,ale niestety wraca,ale ona bardzo dlugo zwlekala z leczeniem i to byl blad.Ty tez nie odwlekaj wizyty bo i tak sama sobie nie poradzisz ,trzymam kciuki ,bedzie dobrze.