Pytanie do mam niepracujących zawodowo

Czy ktos z rodziny lub znajomych dokucza wam ze nie pracujecie ?

partner-nazywając pasożytem.

Zdarzaja się zaczepki szwagierki która robi "karierę" na kasie w sklepie z pamiątkami

o tak....teściowa nazywa mnie darmozjadem, a sama cale życie za bardzo się nie namęczyła...

u mnie tez partner ale jak mu mowie ze po porodzie ide do pracy to wielki foch!zreszta sama sie z tym glupio czuje;/

"szwagierki która robi "karierę" na kasie w sklepie z pamiątkami " - widać że ty jej dowalasz z innego powodu!

Mi nikt nie dokucza ;) wręcz przeciwnie ;) Siostra ma wysokie stanowisko urzednicze i niby się spełnia ale ciągle gada, ze mi zazdrości takiego slowlife'a ;) Mąż z kolei się cieszy, ze jestem w domu, bo jak pracowałam to byłam wiecznie zmęczona i nerwowa :) A teraz ma uśmiechniętą zonę, która też bardziej może się skupić i na nim :)

mi nikt nie dokuczal ze przez 3 lata nie pracowalam. z reszta co to znaczy dokucza? to twoje zycie i innym nic do tego. nie rozumiem czegos takiego.

nie, nigdy nic nie uslyszalam. Chociaz raz, chrzestna powiedziala, ze dobrze mi sie zyje..

bo nikt nie docenia "pracy w domu", nikt nie szanuje takich osób jak bardzo by o dom dbały bo nawet 10letnie dziecko jest w stanie posprzątać dom, nie trzeba mieć do tego kwalifikacji, specjalnych umiejętności... jest to ciężka praca ale nie doceniana i tak już będzie, dlatego szukajcie normalnej pracy

nie bo to swiadoma decyzja jak sie ma male dziecko to trzeba wykorzystac ten czas i byc przy nim bo pozniej juz brak czasu a praca nie powinna przyslaniac calego zycia bo to rodzina jest najwazniejsza z pracy cie wykopia i nie ma sentymentow a to co poswiecisz dziecku zostanie na zawsze wkoncu i tak pojdzie do przedszkola a pozniej do szkoly

każdy powinien robić co lubi. ja byłam wiecznie znerwicowana i wkurzona jak nie pracowałam. "zajmowałam się domem" i źle się z tym czułam. od kiedy mam fajną pracę, dobrze zarabiam to chce mi się żyć. ale to tylko moje zdanie. rozumiem jak ktoś ma na odwrót. ważne żeby robić co się lubi.

Pierwszy mąż nazywał mnie pasożytem, nieudacznikiem a gdy poszlam do pracy to sie,wsciekal,ze,nie siedzę w domu, zarabiam i bywam miedzy ludźmi. Drugi mąż cieszy sie,ze ten rok siedziałam w domu opiekując sie dwójka naszych dzieci i on nie chce abym wracala do pracy i nigdy niczego mi nie wypomina.

A co chcesz? Praca w sklepie z pamiatkami to fajna praca.

ja kiedyś pracowałam jako kasjerka w takim mniejszym sklepie z bibelotami i było super, fajne klientki, można było poplotkować z nimi :D fajna praca, ja lubię takie d**erelki i chętnie z klientkami rozmawiałam o tych pierdołkach i doradzałam

olac to ludzie beda gadac i tyle moja tesciowa sugerowala zebym szukala pracy a jej powiedzalam ze nie ma sprawy tylko ona rezygnuje ze swojej pracy dorywczej bo jest na emer. i sie zajmie dzieckiem bo na opiekunke mnie nie stac to odrazu sie zamknela i stwierdzila ze jednak lepiej z dzieckiem byc narazie takze tak jest o ja bylam swego czasu sfrustrowana ze jestem w domu i tylko sprzatac gotowac i reszta, ze skonczylam studia i siedze w domu ale uswiadomilam sobie ze nie chce stracic tych najlepszych chwil ze to nie wroci a praca to praca wiadomo kasa ale to tylko kasa badz pewna ze twoje dziecko cie potrzebuje i ono jest najwazniejsze a reszte miej gdzies

ja nie pracuję ale nie z wyboru tylko nie mogłam nic znaleźć (absolutnie nic, małe miasto, do sklepu mnie nie chcieli bo mam studia a ja chętnie bym poszła gdziekolwiek) a teraz jestem w ciąży więc nawet nie szukam bo i tak nic z tego, nikt mi nie dokucza, nie dogaduje ani nic z tych rzeczy, tylko że ja sama głupio się z tym czuję, zajmuję się domem ale ja im więcej mam do zrobienia tym lepiej się organizuję, lubię mieć co robić. Po urodzeniu dziecka mam zamiar zacząć szukać pracy najszybciej, jak to będzie możliwe ale myślę, że dopiero gdy dziecko pójdzie do przedszkola bo nie będzie się nim komu wcześniej zająć.

nie lepsza jesteś hipokrytko "szwagierki która robi "karierę" na kasie w sklepie z pamiątkami " - widać że ty jej dowalasz z innego powodu! Tak, bo mnie to bawi. Pracowałam jakiś czas temu w banku na dobrym stanowisku opowiadała że biore udział w wyścigu szczurów mam mało czasu dla rodziny, obecnie dowartościowuje się tym że pracuje na kasie opowiadając o tym jakby była rekinem biznesu, mysląc ze zawstydza mnie "kure domową" a prawda jest taka ze wzbudza co najwyżej moja litość.

" tylko ona rezygnuje ze swojej pracy dorywczej bo jest na emer. i sie zajmie dzieckiem bo na opiekunke mnie nie stac" x x x dlaczego uważasz że to jej problem żeby zajmowac się cudzymi dziećmi i co ją to obchodzi że ciebie nie stać na opiekunkę?

Ja siedziałam z dzieckiem 5 lat a potem pracowałam w bylejakiej pracy tylko dlatego zeby miec czas dla dziecka. Obecnie syn ma 15 lat a ja straciłam pracę i nie mogę znaleźć nowej. Gdy poproszę go o cokolwiek np zeby wrzucił swoje brudne majciochy do brudów albo umył kubek słyszę - ja chodzę do szkoły a ty nic nie robisz więc powinnas to zrobić. Słyszę też że jestem najgorsza matką. Wstydzi sie mnie przed kolegami. Tych lat poświeconych jemu ( bo nie pracując nie chodziłam na ploty, nie ogladałam TV tylko starałam się rozmawiać, czytać, rozwijać swoje dziecko) nie pamieta.

"a prawda jest taka ze wzbudza co najwyżej moja litość." x x x to jej to powiedz. lepiej pracować w sklepie niż być kurą domową - fakt.

tak jak wychowałaś tak masz. pewnie sama robiłaś wszystko za synka i teraz masz lenia. dlatego lepiej pracować, rozwijać się a nie "poświęcać" dla kogokolwiek - czy to dla męża czy dla dziecka. CHCIAŁAŚ TO SIĘ POŚWIĘCIŁAŚ. to był twój wybór i nie mniej do nikogo o to żalu. może synek wcale nie oczekiwał tego od ciebie.

Wstydzi sie mnie przed kolegami. . . . też bym się wstydziła gdyby mój dorosły syn nie pracował, albo mąż :o każdy się wstydzi za tych co nie pracują, chyba normalne nie?

gość "a prawda jest taka ze wzbudza co najwyżej moja litość." x x x to jej to powiedz. lepiej pracować w sklepie niż być kurą domową - fakt. X bzdura! To już lepiej być w domu! Człowiek wypoczety, może się zająć tym co lubi albo zwyczajnie poleniuchować czasami i pospać do 12, poudzielac sie towarzysko niż za grosze pracować na kogoś w jakimś tam sklepie i być nikim ;)

i teraz właśnie widać, jacy ludzie wyrastają z tych cudownych bobasków.

gość Ja siedziałam z dzieckiem 5 lat a potem pracowałam w bylejakiej pracy tylko dlatego zeby miec czas dla dziecka. Obecnie syn ma 15 lat a ja straciłam pracę i nie mogę znaleźć nowej. Gdy poproszę go o cokolwiek np zeby wrzucił swoje brudne majciochy do brudów albo umył kubek słyszę - ja chodzę do szkoły a ty nic nie robisz więc powinnas to zrobić. Słyszę też że jestem najgorsza matką. Wstydzi sie mnie przed kolegami. Tych lat poświeconych jemu ( bo nie pracując nie chodziłam na ploty, nie ogladałam TV tylko starałam się rozmawiać, czytać, rozwijać swoje dziecko) nie pamieta. X no to pięknie wychowałaś sobie syna. U mnie mam nie pracowała i szanowali ją wszyscy! W domu było czysto, zawsze pyszny obiad, domowe ciasto przynajmniej 1-2 razy w tygodniu. Mama zawsze miała dla nas czas, była zawsze na wszystkich przedstawieniach, nawet na wycieczki klasowe jeździła :))) A potem jak urodziłam dziecko i musiałam pracowac (bo z jednej pensji było niezbyt super życ) to wiedziałam, ze mogę na nią polegać, bo nie pracuje i chętnie wnukiem się zajmie :)

"To już lepiej być w domu! Człowiek wypoczety, może się zająć tym co lubi albo zwyczajnie poleniuchować czasami i pospać do 12, poudzielac sie towarzysko niż za grosze pracować na kogoś w jakimś tam sklepie i być nikim" x x x wypoczęty? pospać do 12? pewnie w dresie popitalasz całe dnie i nawet maku-upu nie chce ci się zrobić. wiesz ze w takim mniejszym sklepie czy butki można mieć fajną pracę? też tak kiedyś pracowałam i nie czułam się nikim, a zarabiałam 1800 na rękę na umowę o pracę, może nie dużo, ale dla studentki było ok, szefa nie było w tym sklepie więc robiłam co chciałam, miłe klientki, kawkę wypiłam, po pracy jeszcze chodziłam na aerobik albo na kurs włoskiego, w domku też zawsze miałam posprzątane, obiad ugotowany (wieczorem na następny dzień) a w weekendy studiowałam i nei czułam się "wymęczona" wręcz tryskałam energią. ty możesz się zająć tym co lubisz czyli co? kafeterią? bo na bank nie masz kasy na kurs językowy z pensji męża.

Ja po urodzeniu dziecka też nie pracowałam jakieś 3 lata i świetnie się z tym czułam:) książki, filmy, czas dla siebie i dziecka:) zapisałam się na fitness (Mrs.Sporty) to zrzuciłam nadprogramowe kilogramy i mam teraz super figurę. Mąż był nawet zadowolony:)

praca w mniejszym sklepie jest super! ja jestem kasjerką w markecie i 100 razy bardziej wolałabym w takim sklepie z pamiątkami! zazdroszczę twojej szwagierce - to jest zupełnie inna praca niż w takiej Biedronce, a o Tesco nie wspominając :(

Skad tyle zlosci u tych niepracujacych, wypoczetych mam? :D