Tyle razy sie pomyliłam że juz nie wierze ze spotkam

tego jedynego, za kazdym razem gdy poznawałam faceta to wierzyłam że to ten a potem taka znajomośc się rozmywała bo okazywało się ze zostalismy znajomymi lub chemii brak najczesciej z mojej strony, może to i dobrze bo za kazdym razem równiez okazywało sie ze koles jest zajety:( ile mam jeszcze czekać? straciłam nadzieje czuje się nic nie warta, wypalona i pusta

Boisz się bliskości i nie zdecydowałaś się w pełni na związek. Może blokują Cię też jakieś kompleksy? Ja też tak mam. Wiele razy się sparzyłam. To zniechęcające, ale po krótkim kryzysie wracam do formy i nabieram do tego coraz większego dystansu. Nie tracę nadziei, że w końcu wypali i kogoś spotkam.

ja mam to samo z kobietami, mój 2,5 roczny związek zakończył się w walentynki. A myślałem, że to już to:) czasem tak bywa. a ile masz lat? jak poniżej 25 to jeszcze masz czas.

mam 33 lata, może się i boje bliskości ale te osoby na łóżko i owszem były chętne a ja nie na związek, dla mnie musi być miłość najpierw, jakos to ze ktos jest zajety jest dla mnie barierą nie do przeskoczenia

czuje się że się poruszam po omacku n ie wiem czego szukam to wszystko powoduje że zamykam sie w sobie i nie mam pochoty juz próbować

Też tak mam. Ale upieram się, że gdzieś musi być osoba, która jest wolna i oczekuje tego samego co ja.

a moze moja druga połowa już załozyła rodzinę, ma dzieci, tylko kobity pomylił

kobiete,

Jeszcze spotkacie swoich królewiczów!:-)

ces't moi :)

Upatrujecie pełnie swojego szczęścia w drugim człowieku oczekując ideału. Czy nie lepiej być szczęśliwym sam ze sobą a potem dopiero szukać kogoś kto też jest "pełny" sam ze sobą ? Czy serio musimy wypełniać jakieś sztuczne role społeczne i potem cierpieć ze Ten człowiek z czasem zmienia sie w naszych oczach. Projekcje na temat osób z naszego otoczenia są zmienne, tak samo jak nasz umysł i opinia na własny temat :D