zawsze zbytnio ufalam ludziom, zostalam przez to wiele razy skrzywdzona, mam dos

c. czy pomoze mi to, ze stane sie chlodna, nieufna, nieuczuciowa w relacjach z ludzmi? nikt mnie nie szanuje, wszyscy wykorzystuja, nawet (zwlaszcza) rodzina. nie mam sily...

Nie chodzi o to by być zimnym i nieczułym, wystarczy być rozsądnym i asertywnym a przy tym otwartym na ludiz i chętnym do pomocy :)

tak tylko ja sie wtedy angazuje emocjonalnie w cos takiego. a gdy po jakims czasie powiem nie, to spotyka mnie przykrosc ze strony danej osoby, bo uwaza, ze zawsze jej powinnam pomoc, choc czasami nie jestem w stanie.

nikomu nie mozna wierzyc za bardzo.

"tak tylko ja sie wtedy angazuje emocjonalnie w cos takiego. a gdy po jakims czasie powiem nie, to spotyka mnie przykrosc ze strony danej osoby, bo uwaza, ze zawsze jej powinnam pomoc, choc czasami nie jestem w stanie." Wydaje mi się że 1) źle dobierasz znajomych 2) nie umiesz postawić granicy i przez to nikt Cię nie szanuje Ucz się asertywności, odmawiaj z uśmiechem albo powiedz innym razem. I nie angażuj się na zasadzie sługusa i przydupasa. P.S.: Co do rodziny, to faktycznie najtrudniejsza sprawa, zasady są te same, ale stosować je trudno, bo i odmówić trudno i ulec namową czy szantażowi emocjonalnemu łatwo.

* namowom

no wlasnie w rodzinie sie nie da, zwlaszcza chodzi o ojca, bo on nie uznaje slowa nie. musze cos zrobic, gdy on tego chce i tyle. u mnie latwo zatracic granice miedzy dobrowolna pomoca, a wykorzystywaniem.

"musze cos zrobic, gdy on tego chce i tyle" co masz na myśli? Ja zazwyczaj ulegam dla świętego spokoju ;)

ogolnie wszystko, czego on chce. czy jakas prace w domu, czy zgodzic sie z kazdym jego slowem.