Namawiac do dawania lekow uspakajających dziecku ,czy nie?

Ja uważam, ze po lekach byłoby lepiej jej funckjonowac, nie bylaby taka nerwowa i pobudzona, w szkole tez nie miałaby prpblemow z wysiedzeniem w lawce i do tego nie reagowalaby tak gwałtownie brnąc w pyskówki notoryczne Przecież ja nie chce działać na jej korzyć, to jest w jakims stopniu moja troska i dobro nią A ze jest męcząca na dłuższą metę takim zachowaniem no to przecież tu nie ma co ukrywać, bo sami chyba potraficie sobie wyobrazić jak byście byli zmęczeni i sfrustrowani jakby dzień w dzień mieli dostarczanych takich widoków i zachowan Mąż rozmawiał z nie jednym psychologiem, pediatra, neurologiem, polowa sama z siebie odradzała podawanie lekarstw na wyciszenie, druga polowa zalecała i proponowala dlatego ja ten temat pociagnelam

Też przyszło mi na myśl, że to Tasmanska ale to nie ten typ wypowiedzi. Taśmanska pisze bardzo chaotycznie, a te wypowiedzi można zrozumieć bez większych domysłów

miało być ,ze nie chce dzialac na jej NIE korzyść , ucielo "nie'

Ja autorke popieram. Nie mam takiego dziecka, ale moja bratowa ma syna tego typu. Sama najchętniej bym mu cos podawała na uspokojenie, bo dziecko jest niedotrzymania Klapa po d***e ode mnie był zarobił, moze to by go otrzeźwiło z głupich min i brak posłuszeństwa

to jest własnie bezstresowe wychowywanie, wp*********abym kilka razy i od razu bez psychotropów byłoby grzeczniejsze

No wlasnie, czyli sama widzisz jak to jets i jakie to potrafi być dokuczliwe, w tym ze ja już dużo więcej widzę i obszerniej, z enie wszystkie jej zachowania i czyny są jawną swiadomosią realizowane, dopiero po fakcie po myśli, impuls przejmuje nie raz dowodzenie nad jej rozumem i za pozno wyhamuje Ma kary, ma w postaci szlabanów, wstrzymania przywilejów, klapsów nie dostaje ,choć jeśli robi cos ewidentnie i z namysłem na przekor złośliwie i patrzy się zadziorsko w oczy wtedy , to ręka swędzi czasami, ale ona kary odbębni, pouzala się nad sobą a mimo tego za krótki czas powtórka z rozrywki Dlatego pociągnęłam temat lekarstw , aby bardziej panowała nad sobą i była mniej pobudzona

gość z 12:06- chyba jedynie swojemu rodzonemu dziecku, wątpię czy do dziecka partnera/ partnerki byś się do tego posunęła, jeśli rodzic nawet jest złowrogo nastawiony na podanie czegoś wyciszającego, nie mówiąc już o biciu dziecka

wizyta u psychiatry na pierwszy miejscu

autorko tematu żeby pomóc córce musicie z nią pracować nad kontrolowaniem emocji i co za tym idzie zachowania a nie faszerować lekami bo to jedynie trochę przyklepie problem który może narastać aż w wieku dojrzewania wybuchnie Potrzeba jest pracy z dzieckiem pełnym życzliwości ale i konsekwencji Może jakaś terapia w grupie dzieci pod okiem psychologa

brak dyscypliny robi swoje

Wystarczy wyeliminować z diety dziecka cukier. Do zera.

w ogole nic z słodkich i tłustych rzekąsek, rzeczy nie jada, ani napojow, sokiw tez nie pije Woda i tylko woda Cukru ma zero w organizmie Niestety nie da się na akzdym kroku kontrolować 10.5 letniego dziecka, ona non stop gdzie spoza domem, w miejscu nie wysiedzi, a ja umieram z bolu glowy jak 2 h w jednym pomieszczeniu jestem , jest taka drazniąca ;o

Autorko ty jesteś macochą tego dziecka. Więc może poddaj je lobotomii. Będziesz miała spokój przez reszte życia. Były takie przypadki że dzieciaka poddawano tego typu zabiegowi bo macocha uznała że było zbyt żywe

Przecież pisałam ,ze leczenie ,podawanie leków tylko i wyłącznie będąc w konsultacji z specjalistami, NIC na własną reke, czyli da się wyczytać ze ja nie chce dziecko zaszkodzić zadnymi działaniami amatorskimi ,ale pomoc jej i każdemu ,żeby spokojniejsza bu;a To tez jej ułatwi zycie

Psychiatrzy tylko robią z ludzi lekomanów. Jeśli już, to idź do psychologa. Bez sensu by dziecko było na psychotropach, to nie rozwiąże problemu. Na pewno w jego diecie nie ma cukru? W sokach np? Nie je słodyczy? Nie słodzi? Od czasu do czasu zaparz mu melisę. I zastanów się czy dzieciak nie ma jakiś problemów, spójrz na wszystko jego oczami. Może tęskni za swoją mamą? Zajrzyj do "Bajki, które leczą".

NIENAWIDZo nic słodkiego, nienawidzi napojów słodkich, nienawidzi słodyczy, ,nie słodzi nic, wiec na pewno w jej organizmie nie ma cukrów, ani tłustych potraw. Ona prawie nic nie je do tego Nie tęskni za mama ,bo jej nawet nie zna

a problem to ona ma, z samym sobą i swoim charakterem , zachowaniem Oczywiście ja nic nie zrobię wbrew woli meza, ja nawet nie mam prawa wypisać u specjalisty i podać jej jakiś lekarstw na uspokojenie i to wiem doskonale

dziewczyny a nie sądzicie ,ze po to wymyślili tabletki dla dzieci, aby miały jakies zastosowanie pomocne? Co wy z tą tasmanska? nawet jak to ona to coz z tego?

nie podawalabym ,maż ma racje

a miała padania psychiatryczne , neurologiczne??

słuchaj autorko, idz z mezem d jakiegoś lepszego specjalisty i niech On wam omówi WSZYSTKIE plusy jak i MINUSY zazywania tego typu leków

Decyzja podjęta OSTATECZNA i do tematu wracać NIE będę Żadnych lekarstw mala nie będzie brać na wyciszenie ,ani uspokojenie Takie ostateczne zdanie i NIE podważalne mężą

ja bym na pewno żadnych lekarstw własnemu dziecku nie podawała, jestem pewna ,ze to dla własnej wygody chcesz robić Sama pisalas ,ze cie denerwuje jej zachowanie

Szukaj autorko jakiejś przyczyny, bo to nienormalne, żeby dziecko się zawieszało w momencie złości i nie pamiętało co zrobiło. To jest dla mnie sygnałem niepokojącym. Dziecko może mieć jakieś dziwne zaburzenie w połączeniu z ADHD np.

psychiatra na pierwszym miejscu

Ja będąc niedoinformowana niestety podawalam synowi prze pierwszy rok. Fakt, był spokojny ale to było otumanienie i negatywnie odbilo się na jego koncentracji, w szkole tez ocen spadl, były bole glowy ,nadmierna sennosc Nie podajcie nic

Podejrzewam, że dziecko autorki ma alergie, na cukier, gluten i mleko. Odstawić i po problemie!!!!!!