Problem z pokazaniem wyrażaniem siebie

Hej. Mój problem dotyczy niejednej osoby, w związku z czym pewnie był już tutaj poruszany, ale mimo to mam nadzieję, że znajdę pomoc. :) Mianowicie chodzi o to, że jestem osobą okropnie zamkniętą w sobie i mam problem z pokazaniem tego, jaka jestem na zewnątrz. Nie umiem okazywać emocji, wszystko chowam w sobie, mam też problem z byciem sobą i wstydzę się mówić to, co myślę i czuję. Nie jestem brzydką kobietą, miewam adoratorów, ale uchodzę za osobę chłodną, wyniosłą i nieprzystępną, co też ich zraża. Inni mają mnie z kolei za osobę bez własnego zdania, nijaką.Ogólnie to na zewnątrz jestem zupełnie inna niż w środku i tak też jestem odbierana. Chciałabym się nauczyć wyrażać siebie bez wstydu, ale nie wiem, w jaki sposób to zrobić.

Jakieś propozycje/porady/opinie?

Szkoda, że nikt nie odpisuje... :(

a dlaczego tak masz?no pomysl,co by sie stalo,gdyby ludzie zobaczyli Cie taka jaka jestes naprawde.co by sie stalo?ano nic strasznego:)

To chyba kwestia wychowania, tak myślę. W moim domu nie okazywano sobie uczuć, nie wolno było okazywać słabości... Dlatego teraz jestem powściągliwa, boję się nawet zwyczajnego dotyku. Inna sprawa, że boję się konfliktów i negatywnych reakcji, więc wolę coś w sobie stłumić. Nie wiem, czy spodobałabym się taka, jaka jestem naprawdę, dlatego od lat gram. Obawiam się odrzucenia.

pysiu,zrozum,ze sa ludzie,ktorzy odrzuca KAZDEGO i takimi nie nalezy sie przejmowac.sa tez ludzi normalni i rozumieja,ze ktos moze miec swoje zdanie,emocje,sposob bycia i takimi wlasnie trzeba sie otaczac.na pocieszenie powiem,ze prawdziwych przyjaciol trzeba dlugo szukac i nie ma znaczenia czy jest sie otwartym czy nie.

Ja przyjaciół akurat już posiadam i tylko oni tak naprawdę mnie znają. Reszta mało co o mnie wie - ludzie są dla mnie na ogół mili, nikomu nie wadzę specjalnie, ale zdarzają się osoby, które się ze mną nie liczą, tzn. nie pytają o zdanie. Chciałabym nauczyć się głośno wyrażać to, co myślę, nie bać się pokazywać emocji, jakie odczuwam, wyrobić w sobie zdolność do dyskutowania z innymi. Często jest bowiem tak, że wiele rzeczy mnie wkurza, złości, a mimo to nie daję tego po sobie poznać w obawie przed tym, że zostanę źle odebrana. Nie wiem, czy mam rację i czy moje argumenty są na tyle zrozumiałe, by nie wyjść na głupka. Ponadto chciałabym też bez wstydu okazywać innym ciepło i miłość. Na chwilę obecną ograniczam się do buziaków w policzek i przyjacielskich przytuleń, co i tak wychodzi od innych. Dlatego też uchodzę za osobę zimną i mało wylewną.

Terapia potrzebna

Byłam już na jednej terapii. Otworzyłam się co nieco, ale nie aż na tyle, by całkowicie ten lęk przełamać.

czy moge jeszcze jakos pomoc?

Pewnie. :)