Zmęczona mama nastolatków ...

Nie wiem czasami jest ok , ale nie wiem czy u was tez tak było jak zaczeło sie gimnazium..to jak nie wasze dzieci .Ja wiem taki wiek,myśmy tez tacy byli ,trzeba to przezyc - tak powiecie .Ale ja sie naprawde starałam ,rozmawiałam tłumaczyłam ,maz powiedział jestes mało konsekwetna niestety z tym sie zgodze.Kary im robie ,albo cos zabieram ale na krotko , kocham te swoje dzieci , i wiem ze sa kochane ,dobrze wychowane ..problemem jest tylko szkoła tylko zeby sie chcieli uczyc starszy cos tam kombinuje z wagarami teraz,rok szkolny to meka dla mnie .U was te tak sie dzieciaki zmieniaja , buntuja ,olewaja w gimnazium ???

A tu chodzi tylko o szkole?

tak ..przez to nasze relacje sie wala ..kłotnie ,nieuczenie sie ..nastroj w domu czasami fatalny ile mozna .Niby mowią ,ze w tym połroczu bedzie ok ...ale co z tego jak jeden juz jedynki zbiera ,niby poprawia ,pozytywne tez ma ..nie licze na cud .

a to blizniaki czy jak? moze potrzeba korepetycji. chociaz mysle ze to pewnie kwestia lenistwa a nie realne problemy w nauce

a może nagroda zamiast kary? jakieś fajne wakacje ?

Oczywiscie ze lenistwo .wiem o tym ,nie to nie blizniaki jeden w gimnazium drugi skonczył ale z nim było tak samo jak sie zaczeło gimnazium . Rozmawiam z nimi ,tłumacze mowia ok mamo tak bedzie . Obwiniam siebie ze nie byłam tak ambitna ze w podstawowce od 4 klasy powinnam wymagac samych piątek moze tak by im w krew weszło i nie miałabym problemow teraz ..juz sama nie wiem . Moze cos poradzicie ..

Mogę się wypowiedzieć na swoim przykładzie. Nie mam dzieci ale sama byłam złym dzieckiem.wychowywal mnie tylko ojciec (mama zmarła jak miałam 9 lat) mam starszego brata który siedzi za granicą.Ojciec nie dawał mi tego czego potrzebowała każda dziewczyna.zaczal się bunt.wpadlam w źle towarzystwo alkohol, papierosy z czasem narkotyki.opuscilam się w nauce.przez wagarowanie moja sprawa trafiła do sądu a ja z wyroku sądu do szkoły z internatem .bunt dalej trwał awantury w domu.ucieczki ze szkoły źle oceny.trwalo to około 8 lat.z czasem sama zaczęłam się zastanawiać nad swoim życiem co będzie dalej czego ja od życia chce? W końcu postanowiłam stanąć na.nogi.chcialam skacząc szkole mieć jakiekolwiek wykształcenie ale niestety było troszkę za późno. Na teraźniejsza chwile mam pokonać żonę kursy i 2 klasy liceum.do tej pory nie mogę wybaczyć sobie ile krzywdy wyrządziłam najbliższej mi osobie memu ojcu.teraz mam 27 lat i mieszkam za granicą sama na siebie pracuje i na wszystko mi starcza.jestem szczęśliwa a zarazem jest mi przykro ze przez.wlasna głupotę i niechęć do nauki musiałam wyjechać z kraju bo z 2 klasami liceum niestety ale w.polsce nie osiągnę nic co z tym idzie nie mogę być przy ojcu cały czas.przestroga dla tych którzy nie chcą się uczyć i olewaja rodziców Pozdrawiam

A mąż biedaczysko też tak się szarpie, miota, stresuje? Czy jemu wystarczy powiedzieć "Jesteś niekonsekwentna" a on nie jest i nie musi, bo cały ciężar zrzucił na ciebie.

Tak im nie zalezy ,wlasnie o to chodzi , w tamtym roku był temat laptopa hmm lenistwo wygrało . Kiedys zima to co tydz chcieli na narty jezdzic ,a teraz a bo mnie cos boli ,albo mi sie nie chce .. nie maja czegos to trudno . Przykro mi jest strasznie bo człowiek sie stara wszytko by im dał , i w domu było by super , szlak trafia całe to wychowywanie ..niestety szkoła to wazny temat ,tylko nerwy ,kłotnie, ich to drazni , wieczna kontrola, ze podnosze głos.

Mąz duzo pracuje ..on chciał byc twardy konsekwetny od poczatku , ja dzieci broniłam to mój bład ja byłam za miekka dlatego tak mówi teraz .Trzyma moja strone ,ale niestety wiecej czasu z nimi ja przebywam .

Nie wygrasz dopóki sami sie nie ogarna