Dlaczego w Polsce tak powszechne jest bagatelizowanie poronienia?

Alutka cóż za analiza, jakież trafneż spostrzeżeniaż :P och, ach!!! gdzie to usłyszałaś w trudnych sprawach czy w dlaczego ja?

A dlaczego żadna z analizujących swoje porobienie cierpiętnic nie odpowie na pytanie, PO CO mówiła wszystkim na około, że jest w ciąży? Czyli sprawą szwagierki nie jest wasza macica po poronieniu, ale w ciąży już tak? I wtedy jak szwagierka fakt ciąży olewa, to jest zła, podła i nieczuła? Weźcie się zastanówcie, głupie baby. Lepiej nie kłapać dziobem o ciąży, a wtedy nikt nie będzie komentować!

Ja jestem "cierpiętnicą" której teściowa i szwagiereczki mówiły o niedorozwojach. Nie wiem jak inne kobiety, ale ja najbardziej żałowałam straconych marzeń, planów. Miesiąc musiałam przepłakać, żeby wywalić te wszystkie emocje. Dosrywanie teściowej, zwłaszcza to, gdy leżałam w drugiej (niestety zagrożonej ciąży) nie spłynęło po mnie jak po kaczce. Może Waszym zdaniem ona miała rację :-o?

DLACZEGO W POLSCE JEST BAGATELIZOWANE PORONIENIE ja samego tytulu nie rozumiem:) autorce chodzi o sluzbe zdrowia czy o co , o znajomych o co k***a chodzi? mieszkam za granica ( nie w Uk) moja corka poronila w 10 tyg , poronila w domu , (wyobrazcie sobie ze zadne dziecko jej nie wypadlo , sporo krwi i glut wygladajacy dokladnie jak wydzielina z nosa jak smark ) zadzwonilam na pogotowie a tam pielegniarka mi powiedziala ze mamy sie nie fatygowac a jak corka bedzie zmieniac podpaske czesciej niz godzina to dopiero mozemy jechac , a na wizyte kontrolna za tydzien nas zapisla. no jesli autorka uwaza ze w Polsce ktos poronienia bagatelizuje to jest skonczona egocentryczna rozhisteryzowana idiotka

i jeszcze dodam ze NIE W POLSCE ciaza w pierwszym trymestrze w ogole nie jest pod opieka lekarska , dopiero od drugiego trymestru ciezarna ma status ciezarnej

Gościu z 9:01, Ty masz prymitywną teściową i ona nie bagatelizuje Twojego poronienia, tylko jest głupim ćwokiem. Normalni ludzie się tak nie zachowują, więc nie mierz swojej patologicznej rodziny miarą innych.

Ja pisałam o trzyletniej przerwie po poronieniu i wyobraźcie sobie, że trafiłam na trzy tygodnie do szpitala, bo było na prawdę źle ze mną :o nie powiedziałam o ciąży rodzinie męża wcześniej ale raczej nie dało się ukryć trzytygodniowego pobytu w szpitalu. Może też te komplikacje sprawiły, że nie chciałam tak długo próbować i zajęłam się innymi rzeczami i nie chciałam głupawych komentarzy w stylu dobrze się stało. Tak ciężko zrozumieć, że czasem powinno się zamknąć dziób? BAGATELIZOWANIE w tytule to jest to właśnie komentowanie, durne pocieszanie. Ja nie rozmawiam z ludźmi o ich sprawach zdrowotnych jakichs operacjach, żylakach, no bo zastanówcie się? Wymagałam jedynie nie gadania na ten temat, wszelkie rozmowy ucinałam co spotykało się z agresją, no bo przecież każda musiała swoje mądrości wyłożyć, aż w końcu zerwałam kontakty z teściową i szwagierkami ale to też przez to, że są strasznymi plotkarami pod każdym względem, a te komentarze po poronieniu tylko przeważyły. Nie dziwię się, że mąż po rozwodzie rodziców wybrał mieszkanie z ojcem. Straszne to ale no nie dziwię się, że uciekł od matki. Wydaje mi się, że te wszystkie złośliwe kłapaczki są pokroju mojej teściowej właśnie :o

Gościu od 3letniej przerwy - widać też masz chorą rodzinę, że nie milkła mimo twoich próśb. Poza tym nie trseba mówić nawet jak jest się w szpitalu - wystarczy powiedzieć, że ma się inny problem, no ludzie!

no to co miała mówić jak była w szpitalu na ginekogolicznym 3 tygodnie, że migdałki? :P

Gorzej :o u nas małe miasto i wszystkie ciąże wczesne, zaawansowane, poronione są zawsze na położniczym, a na ginekologii tylko chore jajniki i takie tam więc było wiadomo, że coś z ciążą, a ukrywanie nie wiadomo dokąd to też nie jest wyjście, bo ludzie powinni być dojrzali i tak się zachowywać. Jak już stało się co się stało to powiedzieliśmy ale nie spodziewałam się takiego larum :o ja myślę, że większości dziewczyn właśnie o to chodzi, o to zbędne kłapanie i wtrącanie się nieproszonym. Moje cierpiętnictwo polegało na tym, że ucinałam rozmowy, bo one mi ne pomagały no i ile mogłam słuchać tego samego, że dobrze się stało, a w ogóle to nic się nie stało.