Dlaczego tak?

Mając 15 lat nienawidziłam siebie, swojego życia i wogóle. Moi rodzice często się kłócili, ja zaczełam się za to obwiniać (sama nie wiem dlaczego). Ciągle myślałam o tym, ze jestem beznadziejna, i nie zasługuję na to żeby żyć. Potem zaczełam się ciąć, gdy to przestało działać jako "odstreszać", wpadłam na "genialny" pomysł, zeby się głodzić i wtedy mieć kontrolę nad swoim życiem. Jadłam ok 400 kcal, niby było ok. Byłaś szczęśliwa. Aż wkońcu dotarło do mnie, ze tylko się niszczę, chciałam z tym skończyć ale to wyglądało tak, ze co chwile myslałam o tym, ze będe jesc normalnie, a za chwilę zmieniałam zdanie i wracałam do tych 400 kcal. Teraz też tak jest. Codziennie myśle, ze koniec z tym, a potem zmieniam zdanie i od nowa. Jak to zmienić i dlaczego tak mam? To jest normalne?