Ballada o słoniu i ślepcach.

Żyło raz sześciu w Hindustanie Ludzi ciekawych niesłychanie I chociaż byli ślepi, Wybrali kiedyś się na błonie, Aby zapoznać się ze słoniem I umysł swój pokrzepić. Pierwszy z nich przyspieszywszy kroku, Nos rozbił na słoniowym boku O twardą jego skórę; Więc do swych towarzyszy pięciu Krzyknął: - Już wiem o tym zwierzęciu, Że jest najtwardszym murem. Gdy się do słonia zbliżył Drugi, Na kieł się natknął ostry, długi, Więc swych przyjaciół ostrzegł: - Ach, uważajcie moi mili, Żebyście się nie skaleczyli, Bo słoń to ostry oszczep! Trzeci, podchodząc do zwierzęcia, Nie więcej miał od tamtych szczęścia: Słoń trąbę swą rozprężał, A on dotknąwszy trąby dłonią, Rzekł: - Ja już wszystko wiem o słoniu, Słoń jest gatunkiem węża! Wtedy powiedział ślepiec Czwarty, Bardzo ciekawy i uparty: - Chcę wiedzieć, czego nie wiem! I kiedy sam przy słoniu stał, Rzekł, obejmując mu kolano: - Już wiem, że słoń jest drzewem!...

...Gdy się do słonia Piąty zbliżył, Słoń siadł na ziemi, łeb obniżył I ruszać jął uszami; Więc Piąty, rzecz uogólniając, Rzekł: - Już poznałem prawdę całą, Słonie są wachlarzami! Nie gorszy, choć ostatni, Szósty, Najpowolniejszy, bo był tłusty I dał się innym minąć, Rzekł, gdy za ogon słonia chwycił: - Nie przypuszczałem nigdy w życiu, Że słoń jest zwykłą liną! I żaden z ślepców tych aż do dziś Nie chce się z innym ślepcem zgodzić, Część prawdy tylko znając; Każdy przy swojej trwa opinii, Każdy ma rację swą jak inni, Lecz wspólnie jej nie mają.

Nie muszę chyba komentować tej ballady...czym jest prawda kochani...

Ja kończę balladę o twoim wielkim zadzie, do końca tygodnia powinna być gotowa.

niezniszczalny prawiczek dziś Oż Ty pamiętliwy skurczysynie :P :D Proszę zostawić mój zadek w spokoju! Mówię stanowczo :D