do końca życia sama jak zmienić

przenosze na uczuciowy : Jak sobie pomyślę, że mam być sama przez resztę życia, to słabo mi się robi. Przez ostatnnie lata wychodziłam z domu, uprawiałam sporty, chodziłam na różne kursy, spotykałam się ze znajomymi. Ba nawet sama do kina zaczełam chodzić, kiedy koleżanki nie chciały. Przerobiłam randki z internetu - i to wszystko na nic. Powiecie desperacja?- Może w jakimś stopniu. Ale jak tak dalej pójdzie to w życiu nie będę miała bliskiej osoby i własnmej rodziny. Powie ktoś , po co i mąż i dzieci?- Ano czuję taka potrzebę już od dobrych paru lat. I co z tego. Ostatni partner uciekł, jak tylko napomknęłam o zamieszkaniu razem i może jakiś planach na przyszłość. I tak się miotam już dwa lata...szukając i szukając. I nie uważam , że miłość przychodzi sama. Jak tak będę siedziała i siedziała i czekała to nikt nie zapuka do moich drzwi.

A ty ile masz lat? Bo wiesz, możliwe, ze dramatyzuję trochę i możliwe, że jakiegoś partnera będę miała jeszcze kiedyś. Ale chciałabym abyśmy mieli dzieci. Jak nie no to trudno. Ale mój "biologiczny czas" powoli zbliża się ku końcowi.

Szczerze? NIE ZDECYDOWAŁABYM SIĘ., W wieku 60 lat prowadzić dziecko do pierwszej klasy? Z resztą i tak pewno przed 50 tką dopadnie mnie menopauza.

Nie jesteś sama. Ja też mam wrażenie, że pozostaje mi życie w pojedynkę, a mam 27 lat. Wszystkie koleżanki, to mężatki z dziećmi, a ja? Sama.

To jakieś pomysły jak to zmienić? Nawet na SYmpatii byłam, ale też kaszana na calego. 90 procent żonatych pisało.

18:50 Kochana, w Twoim wieku jeszcze tak nie myślałam, ale już chciałam sobie ułożyć życie. Miałam jeszcze nadzieję (przynajmniej)

To i tak sobie radzisz skoro nawet partnera miałaś, ja mam 27 lat i nigdy nie miałem dziewczyny miałem koleżanki ale to strasznie na dystans jak one coś chciały to byłem spotykałem się wychodziliśmy do sklepu a nawet za partnera na wesela byłem ja coś chciałem to spotykała mnie ściana ignoracji to takie jednostronne koleżenstwi w sumie było :(