Nie wiem co będzie

Witam, mam 20 lat i za 7 miesięcy zostanę mamą. Dziecka nie planowałam, chociaż odkąd pamiętam chciałam być mamą we wczesnym wieku. Z moim chłopakiem jesteśmy razem 3 miesiące, ale znamy się ok 5 lat i już wcześniej byliśmy ze sobą, wcześniej nie wyszło, teraz jesteśmy ze sobą bardzo szczęśliwi i bardzo się kochamy. On gdy dowiedział się o ciąży, początkowo był w szoku, z resztą identycznie jak ja, ale nie zostawił mnie i bardzo się stara żebyśmy mieli jak najlepiej. Do rzeczy - bardzo martwię się reakcją mojej mamy. Nie rozumiem jak można AŻ TAK nie cieczyc sie z wnuka. Moja mama uważa że moje życie się skończyło, nie odzywa się do mnie, nie pyta jak się czuję. Jestem teraz na I roku studiów i swoje zachowanie tłumaczy tym ze chciała żebym skończyła studia, ze najpierw powinien być ślub a później dziecko. Najbardziej boli mnie to, że nie widzi tego jaka jestem szczęśliwa. (Odkąd pamiętam mnie dolowala, mówiąc że jestem Wielka i gruba, tyle że ja nie uważam siebie za grubą i nigdy nie narzekalam na brak powodzenia u chłopaków. Tu na prawdę nie chodzi o to że jestem gruba A czuje się chuda, mam normalną figurę, tyle ze moja mama chciałaby mieć córkę modelkę.)Wracając do rzeczy, moja mama przejmuje się bardziej co ludzie powiedzą, że jej koleżanki będą gadaly, a co najlepsze - nie może przeżyć mojego chłopaka bo nie jest w jej typie - brunet, ciemna karnacja, wysoki - jest nie za wysokim blondynem. Mama przejmuje się bardziej tym ze dziecko będzie brzydkie (!) niz tym jak się czuje i czy jestem szczęśliwa i przede wszystkim - czy dziecko jest zdrowe. (Dodam że kiedyś powiedziałam ze kupiłam tabletki poronne żeby sprawdzić jej reakcję, a kiedy spojrzałam na nią ona się tym wcale nie przejęła i zapytala tylko czy poronilam..) Mama zawsze była specyficzna i zwracała bardzo duża uwagę na zdanie innych ludzi (swoją drogą to musi być straszne bać się żyć taak jak się chce bo 'co ludzie powiedza') . Na szczęście mój Tata przyjął to bardzo dobrze i próbuje przetłumaczyć mamie. I teraz moje pytanie - czy któraś z Was miała podobną sytuację z mamą? Czy ona się w końcu przekona? Czy lepiej żebym oodpuscila i przyzwyczajala się do tej niechęci z jej strony? Pozdrawiam ☺

Wcale matce sie nie dziwie,jeszcze wspomnisz jej słowa.

Ja Ci powiem tylko jedno Współczuję takiej "matki".

Matka patrzy na sytuację obiektywnie, ogólnie o życiu a nie na zasadzie "teraz jestem szczęśliwa"...Teraz jesteś, ale pewnie nie zaczęłaś jeszcze prawdziwego życia...Dopiero jak będziecie samodzielni będziesz mogła oceniać.

A to lobuz, przytulam

nie poddawaj się. super, że Ty masz własne zdanie, nie jak twoja mama. Może ma jakieś traumy z dzieciństwa. gratuluję też chłopakowi, że bierze na klatę swoje dziecko, a nie ucieka się do jakichś pokrętnych wymówek, że jesteście za młodzi Dacie radę!Na pewno byś cierpiała po aborcji. Powodzenia. a mama pewnie się przekona do wnusia jak urodzisz :-)

To dzisiaj już miaro przwdziwego faceta może być tylko to,że nie zostawi kobiety w ciąży? Bo kiedyś to było nie do pomyślenia. Facet utrzymywał rodzinę,bo taki był jego z****** obowiązek i nikt nie rozczulał się nad nim,bo jedyny żywiciel rodziny.

instynkt podpowiada ci dobrą drogę.Ciesz sie dzieckiem i zwiazkiem! twoja mama musiała przezyc cos traumatycznego ,ze tak reaguje na ciebie i na Waszego dzidziusia Przytul ja i powiedz ,ze ja kochasz!byc moze nikt do niej tego nie mowił..moze sama była odrzucona w dzieciństwie i nie potrafi przekazac czegos czego nigdy nie zaznala Zycze Wam szczescia,dzieci to wielka radosc jesli pozwolisz im

dokonywac wyborow a nie realizowac Twoich marzeń