szafa pęka w szwach a nie mam się w co ubrać...też tak macie?

Jestem z tych osób, które uczą się na błędach no i nie mają nadmiaru pieniędzy. Też bywało, że kupiłam coś co później do niczego mi nie pasowało, po przeczytaniu artykułu w jakimś babskim piśmie postanowiłam zastosować się do podpowiedzi w nich zawartych, czyli : "wybebeszyłam" każdą szafę, każdy karton i każde inne miejsce w którym były moje ciuchy i zrobiłam porządną selekcję, na jeden stosik rzeczy,które chcę zatrzymać, na drugi stos rzeczy których nie noszę z różnych względów te , które są stare, sprane, naddarte - bezwzględnie wyrzucam, te , które są za małe , ale jeszcze w dobrym stanie idą do worka, który wystawię pod śmietnik. Z doświadczenia wiem, że zanim schudnę, to te rzeczy już mnie nie będą cieszyć i będę chciała kupić sobie coś nowego w nagrodę. A na trzeci stos kładę te nad którymi muszę się zastanowić. Potem jeszcze raz przeglądam rzeczy, które chcę zatrzymać i oglądam czy nie jest sprana, podarta i czy ma dobry rozmiar, potem zadaję sobie pytania : czy ta rzecz pasuje mi kolorystycznie, czy będę miała okazję gdzieś w niej wystąpić (czyli, czy nadaje się do pracy, na spacer z ukochanym, wypad do miasta z przyjaciółką).I powiem tak, chociaż np. podoba mi się kolor turkusowy, czy brązowy, to takiej bluzki, czy spódnicy nie kupię, bo po pierwsze , nie pasowałaby do mojej karnacji, po drugie nie pasowałaby do reszty garderoby. Kupowanie garderoby też stało się prostsze, jak idę do sklepu i widzę jakąś rzecz i stwierdzę, że kolor i rozmiar są w porządku, to zadaję sobie pytanie, gdzie będę mogła w tym pójść, czy pasuje do reszty garderoby i wtedy wiem , czy mogę daną rzecz kupić. Czyli podsumowując, mam pełną szafę ciuchów, ale mam się w co ubrać.

O właśnie ! I to jest zdrowe podejście do tematu ! Ja kiedyś miałam podobnie. Jak byłam dzieckiem, w domu się nie przelewało, rzeczy nosiło się "jedno po drugim" i siłą rzeczy tych ciuchów nie było za dużo. Nowe i nieużywane to każdy z nas miał bieliznę osobistą (majtki, staniki, rajstopy , skarpety) i buty . Tego rodzice bezwzględnie przestrzegali. Potem jak zaczęłam pracować zaczęłam kupować ubrania. Duuuużo ubrań i.... ubrana byłam fatalnie. Wreszcie jedna z moich ciotek, która bardzo mnie lubiła i nie mogła juz patrzeć jak się krzywdzę, źle się ubierając. Ciotka owa ma bardzo dobre wyczucie smaku i stylu w modzie, więc kazała mi wziąć tydzień urlopu, potem przyszła do mnie i po pierwsze zrobiła mi analizę kolorystyczną, potem przejrzałyśmy szafy, w pierwszej kolejności odrzuciłyśmy rzeczy w kolorach, które mi nie pasowały. Pozostałe musiałam zmierzyć aby sprawdzić, jakie fasony najbardziej mi pasują. I teraz jak wchodzę do sklepu i "rzucę okiem" na wieszaki, to już wiem, co przymierzyć, a co ominąć szerokim łukiem. Aha ! Jeszcze jedno, jak przebierałam z moją ciotką te moje rzeczy, to niektóre, które nie pasowały mi kolorystycznie jako "góra", mogły pasować jako "dół", np. w czarnej bluzce wyglądałam blado i smutnie, natomiast czarne spodnie były ok. Dlatego też nie mam w szafie "małej czarnej" i ze względu na kolor i ze względu na moją figurę. Ale mam za to sukienkę w kolorze bordowym i drugą - kobaltową.

"12.29 jasne ,ze tak ja tym przesiaklam za mlodu usmiech.gif Mam siostre 10 lat mlodsza ona tez tak dba o siebie : u nas tematy o ciuchach i kosmetykach to standart wymieniamy sie wiedza o nowosciach usmiech.gif Przywiazujemy tez uwage do designu mieszkan,urzadzania wnetrz ,projektowania,mamy tez w rodzinie zdolnosci artystyczne ,muzyczne. " Świetnie. A jakieś wady macie oprócz pyszałkowatości, chwalipięctwa i gadatliwości ?