czy macie powody by dziekowac matkom na dzien matki? ja chyba nie.

Owszem urodzila mnie, wychowala mnie, dawala jesc,ubierala ale oprocz tego: dogryzala na kazdym kroku, przez gardlo jej nigdy nie moglo przejsc "kocham Cie" jak juz to dostawalam na kartkach uwaga! Az 3 razy. Nie wspierala mnie nigdy ani nie dopingowala, zawsze podbuntowywala na mnie i na mojego ojca wszystkich pa pozniej nas przeciw sobie w koncu zmarl a bylismy pokloceni przez nia. Powtarzala nam ze zmarnowalismy jej zycie, uslyszalam kiedys jak mowi do kogos zupelnie spokojnie ze zaluje ze mnie nie poronila i ze skakala ze schodow. Moje rodzenstwo to dla niej skarby-im zawsze powie kocham Cie i ich nigdy nie traktowala tak jak mnie. I jest zdziwiona ze jej nie szanuje. Ostatnio obrazila sie smiertelnie ale dzis juz naparzala telefonem. Iiczy na prezent pewnie i zyczenia ale ja nic jej nie kupowalam moge jej ewentualnie zyczenia smsem wyslac tak jak to ona czyni w moje urodziny.

Dziewczyno, olej ją, nie dawaj sobą pomiatać, ta kobieta Cię nie szanuje, niech wydzwania do reszty dzieci, nie daj się! Wklejam Ci link do tematu, jaki kiedyś założyłam, poczytaj sobie: http://f.kafeteria.pl/temat/f10/szanowanie-rodzicow-za-to-jakimi-rodzicami-sa-a-nie-za-sam-fakt-p_6389220

a lubisz miec porzadek w domu, bo zauwazyłam że laski z takich domów maja obsesje na punkcie sprzatania

ja też nie mam swojej za co dziękować. heh..mam obsesję na punkcie sprzątania...

Nie wiem. Na pewno to sprawilo ze ja mam obsesje na punkcie mojej corki. Moge ja calowac przytulac i zajmowac sie nia 24/7. Potrafie w nocy wstac zeby sprawdzic czy wszystko ok i na nia popatrzec. W szpitalu jak mi ja musieli zabrac na jedna noc to przezywalam jak mrowka okres.

ja mam, bo wiem, że mogę na moja mamę zawsze liczyć. Nie mam obsesji na punkcie sprzątania, nie wiem, czy można to traktować jako potwierdzenie waszej teorii. ;)

moja pewnie znów z tej okazji zacznie "gwiazdożyć" ,wyłączy komórkę i telefon stacjonarny na cały dzień i trzeba będzie próbować do późnego wieczora się do niej dodzwonić,smsa z życzeniami nie ma sensu wysyłać,bo twierdzi ,że nie umie smsów odczytać(sic!),jak spróbuję przyjechać z prezentem,to będzie też wyłączony domofon,i trzeba będzie po sąsiadach dzwonić,żeby wpuścili:-O Aż słabo mi się robi na myśl o jutrzejszym dniu,do wieczora będę mieć nerwy w strzępach przez te jej gierki:-( ale zawsze taka była-apodyktyczna psychopatka,znęcająca się przez całe moje dzieciństwo,i wymagająca dla siebie całkowitej uwagi,pełnego poświęcenia i bezwzględnego posłuszeństwa,zawsze trzeba było NATYCHMIAST wykonywać jej polecenia,spełniać kaprysy,nawet takie,których nie zdążyła wypowiedzieć tylko zasugerować...i jej wieczne przypominanie-to mój dom,ja tu rządzę,jak tego nie zrobisz oddam cię do domu dziecka,masz się bardziej starać bo wszyscy maja wspaniałe dzieci tylko ja mam takiego przeklętego bękarta

Ja uważam, że moja matka spierniczyła mi psychikę. Dam jej prezent na Dzień Matki, niech jej będzie miło. Ale nie kocham swojej matki. Jestem dziś nieszczęśliwym czlowiekiem, bo miałam złą matkę.

A ja nawet smsa nie wysle. za to jak mnie traktowala

gość dziś to po cholerę chcesz się do niej dobijać? uwolnij się od tej toksyny. wiesz, że będzie tobą pomiatać i robić szopki, narzekasz na nią, a mimo to chcesz jej nadskakiwać. głupia jesteś i tyle.

gość dziś moja pewnie znów z tej okazji zacznie "gwiazdożyć" do wieczora będę mieć nerwy w strzępach przez te jej gierki xx chyba nadal się czujesz w obowiązku spełniania jej oczekiwań jak za dawnych lat. ciężko kogoś uszczęśliwiać na siłę.

pewnie jestem głupia,bo każdego roku obiecuję sobie że to definitywnie koniec,że więcej nie będę w tym dniu ani żadnym innym wydzwaniać,prosić o chwilę uwagi z jej strony,prosić,żeby łaskawie zechciała przyjąć moje życzenia...a później się załamuję,pękam,bo to jednak matka,bo została zupełnie sama,siedzi sama w domu dzień po dniu,prawie z nikim nie utrzymuje kontaktu...jestem głupia,bo mam sumienie,choć moja matka może nigdy go nie miała, albo może jej sumienie jest inne i pozwala jej spokojnie spać i każdego dnia patrzyć w lustro

moja pewnie znów z tej okazji zacznie "gwiazdożyć" do wieczora będę mieć nerwy w strzępach przez te jej gierki x Ty to chyba lubisz, bo każda inna normalna osoba by ją olała. Masz aż tak niskie poczucie własnej wartości, że nawet w dorosłym życiu pozwalasz sobie na bycie ścierwem? Tym jesteś dla swojej matki, a teraz myśl, jak jej jutro w dopę wchodzić, w końcu to kochająca, dobra mamusia, której należy się prezent. Nigdy nie zrozumiem masochistek, które na WŁASNE życzenie dają sobą pomiatać, widać to Cię kręci, inaczej byś nie warowała na tego potwora, nawet mi Cię nie żal.

pewnie jestem głupia,bo każdego roku obiecuję sobie że to definitywnie koniec,że więcej nie będę w tym dniu ani żadnym innym wydzwaniać,prosić o chwilę uwagi z jej strony,prosić,żeby łaskawie zechciała przyjąć moje życzenia...a później się załamuję,pękam,bo to jednak matka,bo została zupełnie sama,siedzi sama w domu dzień po dniu,prawie z nikim nie utrzymuje kontaktu...jestem głupia,bo mam sumienie,choć moja matka może nigdy go nie miała, albo może jej sumienie jest inne i pozwala jej spokojnie spać i każdego dnia patrzyć w lustro x Tak, jesteś głupia, matka Cię wytresowała, jak małpkę w cyrku, idź i się płaszcz nad tą wyrachowaną babą, w końcu po to Ci prała mózg, byś teraz tańczyła tak, jak ona Ci zagra. Zero szacunku do własnej osoby, to nie licz na niego od innych.

mam niskie poczucie własnej wartości, ale nie aż tak niskie by postrzegać siebie jako" ścierwo"-brawo za celne określenie,widać lubisz,jak moja matka,innym dowalać....co do szacunku-nie liczę i nie wymagam od innych, bo na szacunek trzeba zasłużyć

Chciałabym umieć powiedzieć, że mam fajną matkę. Niestety, nie czuję do niej nic oprócz poczucia, że muszę pamiętać by do niej napisać itd. Nie wynika to jednak z potrzeby serca, a z sumienia. Moja matka dużo na mnie wrzeszczała, wychowywała krzykiem, darła się wręcz jak wariatka, znerwicowana przelewała frustracje na mnie i brata. A teraz jak wyszliśmy na zawsze mam nadzieję, z domu, to wypisuje do nas codziennie co słychac, drąży, a jak przez parę godzin ktoś jej nie odpisze to bombarduje smsami co się stało. Ma nerwicę, wiele razy to się na mnie odbijało i jako dziecko ja również miałam stany nerwicowe. Nigdy nie pogadała ze mną jak z przyjaciółką, uznawała chyba, że ryby i dzieci głosu nie mają. A ja potrzebowałam jej, potrzebowałam jej rozmowy, zainteresowania. Pamiętam kilka razy próbowałam z ną porozmawiać na jakiś trudny młodzieńczy temat, jakieś nieszczęśliwe miłości, samotność, kompleksy - zawsze mnie zbywała. Nie potrafiła słuchać, otwaorzyć się. Sama z siebie nigdy mnie nie podeszła i nie przytuliła, tak serdecznie, szczerze. Mam do niej ogromny dystans. Nie lubię swojej matki i nie będzie mi żal gdy odejdzie do wieczności. Przez nią mam dziurę w sercu, co roku przed Dniem Matki jest mi jakoś dziwnie przykro.

do Pani, której matka znów wyłączy domofon, telefon itd. w dniu matki; A może skoro tak bardzo chcesz dać jej prezent to może daj jej go np. dzisiaj? pewnie się dziś ciebie nie spodziewa, więc drzwi, domofon będzie działał :)

mam niskie poczucie własnej wartości, ale nie aż tak niskie by postrzegać siebie jako" ścierwo"-brawo za celne określenie,widać lubisz,jak moja matka,innym dowalać....co do szacunku-nie liczę i nie wymagam od innych, bo na szacunek trzeba zasłużyć x Terapia wstrząsowa-tylko ona może Ci otworzyć oczy i dać opamiętanie! Ja też mam niskie poczucie własnej wartości, ale pracuje nad tym, nie daje sobą poniżać, by jest jeszcze zmniejszyć, napisałam to tak dobitnie, byś choć chwilę nad tym pomyślała!

15:45 ja też mam niziuteńkie poczucie własnej wartości i uwazam ze to przez matkę ale i ojca,który mnie nie kochał

15:44-pomysł jak najbardziej dobry i do zastosowania ale w przypadku normalnej,racjonalnej osoby-a moja matka do takich sie nie zalicza...zresztą wypróbowałam go...2 lata po moim ślubie...matka nie mogła się pogodzić z tym,że wyszłam za mąż i że ,co gorsza,jestem szczęśliwa,straciła swój wpływ,kontrolę i bardzo jej to nie pasowało,nie miała już kogo "tresować",jak to ktoś wyżej określił:-O wtedy lodowatym tonem zwróciła mi uwagę że pomyliły mi się daty ale cóż zawsze byłam taka gapiowata i nierozgarnięta,przypomniała,że jest 25 a nie 26 maja i jutro przyjmie życzenia i prezent...a 26 było to co już opisałam

15:56 dziewczyno i Ty po czymś takim jej prezenty robisz? do takiej matki nie napisałabym ani razu ani nic nie dała

16:00 chyba masz rację,nie powinnam,niby wiem o tym,ale...spróbuję jutro "powalczyć" sama ze sobą i mam nadzieję ze uda mi się zwalczyć "pokusę" sięgnięcia po telefon i ponownego wybierania numeru...oby

No to mam jeszcze jeden pomysł- wyślij jej kartkę z życzeniami. co prawda pzyjdzie dzień po święcie, ale będzie:) ty nie masz wyrzytów sumienia, a matka nie może się czepiać. A najlepiej dziewczyno przemyśl czy warto robić je jakiekolwiek prezenty, które tylko utwierdzają ją o swojej "wielkości". Zrób prezent sobie i podaruj SOBIE ten dzień :)

Litości, kobieto! Szkoda, że poza gorzkimi słowami, które Ci napisałam nie mogę Cię jutro zamknąć w domu i schować telefonu albo kopnąć w tyłek! Ogarnij się i olej tego człowieka...chociaż ona nie zasługuje na to określenie. Czemu mimo tylu krzywd, zdając sobie sprawę z tego, co Ci zrobiła, jak traktowała osoba, która powinna być Tobie najbliższa płaszczysz się przed nią? Przecież ona teraz już się cieszy, że będziesz jutro się gimnastykować, by panią złapać...zimna, wyrachowana baba niezasługująca na dobre słowo. Olej ją, to Ci pomoże podnieść się z tego bagna, do którego Cię wciągnęła. Moja matka jest zimną osobą, ma zespół DDA, ale to nie tłumaczy jej zachowania. Hodowała mnie, nigdy nie chwaliła, tylko ganiła, nigdy nie powiedziała, że kocha mnie, nie przytulała, za to wiecznie płakała, jak to ma źle, bo mnie i brata sama wychowuje. W wieku 36 lat wykrzyczałam jej to, jak wyjeżdżałam za granicę, jak nagle okazywała zainteresowanie-bo została sama, to i gula w gardle nie staje przed powiedzeniem do wnuczki 'kocham cię'-do mnie nie mówi tak, bo bym ją wyśmiała. Potrzebowałam ciepła, zainteresowania, bodaj małego, nie olewania, teraz to za późno, teraz to ja swojemu dziecku okazuję wszystko to, czego brakowało mi-można? Można. Nikomu nie zamierzam wchodzić w tyłek, dość, czas zerową samoocenę zacząć podnosić. Ja nawet nie umiem przyjmować komplementów, nie lubię ich dostawać, bo nikt w dzieciństwie mnie nie chwalił...

Kiedys na kafe przeczytalam post dziewczyny ktora miala brata i matke ktora ( jak ona twierdzila ) byla chora psychicznie. Bila ich strasznie, miala jakis przyrzad ( chyba pasek) ktory zostawial na ciele okropne pregi i przecinal skore. Czesto bila tym przyrzadem jej brata ktory potem lezal na podlodze cale we krwi :( Kurwa! Tak to mna wstrzasnelo , ze czasami o niej mysle. Ciekawe czy to przeczyta.

Takie matki sa tez z reguly tokstczne. Zatruwaja zycie w taki sposob ze nie sposob sie uwolnic spod ich wladzy.

16:08 16:10 dziękuję wam,dziękuję...aż mi łzy pociekły,kurczę,no rację macie,zrobię tak jak radzicie i tyle,dość,dość,dość już tego mam a ten jutrzejszy dzień poświęcę wyłącznie sobie i mojej rodzinie-mój syn przyniósł mi takie drzewko bonsai z plasteliny i drucika na Dzień Mamy-stoi na honorowym miejscu w salonie,bardzo kocham swoje dziecko,może przeginam w drugą stronę z nadopiekuńczością,trzęsę się nad synkiem czasem jak taka kwoka ale myślę ze to lepsze niż kompletny brak miłości i ciągłe upokorzenia jakie ja znosiłam:-( jeszcze raz wam dziękuję

Ja sie ogranicze do tych zyczen smsem.

Pewnie, że lepsze, dziecko ma to, na co zasługuje każde dziecko, nie będzie miało w dorosłym życiu takich problemów, jak my, które bardzo rzutują na naszą przyszłość, za bardzo. Matka wiele zrozumie, jak ją olejesz, zobaczysz, tylko nie daj się sobie złamać, trzymam za Ciebie kciuki!

Dołączę się. Mama zniszczyła mi psychikę. Całe dzieciństwo biła, katowała. Rzucała mną o podłogę, wyrywala włosy, biła paskami, najczęściej kablami. Nie powiedziała ani jednego miłego słowa, nigdy nie miałam w niej oparcia, wsparcia, życzliwości. Wyzywala wszelkimi przymiotnikami. Bylam całkowitym zerem. Wychowywala mnie sama bo ojciec zarabiał za granicą. Gdy wrócił, skakalam pod sufit, że moje cierpienie dobiegnie końca. Niestety Tata dołączył się do mamy. Pokazał mi najczystszy, najbardziej przejrzysty świat przemocy. Bił mnie do 23roku życia. Przeszłam koszmar, który odbił się na wszystkich mozliwych aspektach mego życia. Dziś jestem dojrzałą osobą. Rodziców odwiedzam choć trudno mi na nich patrzec. Oboje udają, że nic się nie stało, mama wypiera wszelkie złe zachowania wobec mnie. Obserwuje mnie, nadal krytykuje, ale robi to w sposób zawoalowany, niby powie mało ale z sednem, jestem martwa na jej uwagi. Tata ma charakter prostego chłopa, praktycznie ze mną nie rozmawia. Nic się nie stało... Jutro jest dzień matki. Pojadę do nich. Choć każdego dnia walczę z ogromnym żalem który noszę w sercu.