Piękna Damo z przeszłości

Bo dama nie dosc,ze pienkna i dumna,to jeszcze mondra jest niezwykle

Po prostu ideał. TYLKO W RAMKI OPRAWIĆ i powiesić

Przepraszam, przepuśćcie mnie, o mnie tu mowa. Dama :)

wepchałas się to teraz mów

i na głowe jej nasyrała bo nad głową jej latała potem siadła se na grzędę gdyś to wierszyk z hepiendem jestę poetką

moja dama ma na imię Iwona. Czy jest tu Ona?

ale finał niezbyt ładny bo nosek damy powabny zapachów takich nie znosi więc ją wietrzyk hen unosi daleko, za gór siedem i lasek niejeden gdzie ksiąze mieszka młody slynący ze swej urody

Wepchałaś? Licz się ze słowami, do damy mówisz.

Miras. Czemu ona ?

do której bo nie widzę?

Cóż za poezja na moją cześć, nie przestawajcie ;)

Ivon to takie Francuskie, jak to u Damy.

dama przed zamek przybywa lecz tu odwagi jej ubywa bo na drzwiach kartka wisi że książę wyjechać musi dama bagaże zabiera i w dalszą drogę się zabiera

Jam nie Ivon, tylko Barbe :)

a jedz i nie wracaj jegomości dama już inne gniazdko mości dosyć już mamy tych skandali bez ciebie nasz świat się nie zawali

Marny wierszyk, proszę dalej.Nie zniosę tego.

Mnie to nie rusza, szepcze ma wrażliwa dusza :)

a to szkoda szkoda szkoda odejść na tarczy niewygoda?

Gdzie jesteś Książe, na swym rumaku siwym ,co grzywę ma po kostki (koń, nie Książe) ;)

wiedzieli go przy chałupie jak patykiem grzebał w ...nosie

Gdzie jesteś o mój boski?

księcia zmęczenie ogarnęło do zamku go zagnało teraz on w piernatach siedzi i nad swoją samotnością się biedzi

Przegoń. samotność książe drogi i zaproś damę w swoje progi.

niech sie przytuli to swojej klaczy może będzie mu ździebko inaczy ;)

Fajne;)

Niewiasty płonie się rumieńcem, więc nie licz książę na nic więcej ;)

Niewiasta płoni się rumieńcem, więc nie licz chłopie na nic więcej;)

jeszcze pięć zdań o pruderyji i cichą damę ujrzymy w hryji

Kto jest tchórzem ,ten się nie dowie, czym dama kusi w swojej alkowie.

Ale choć jej lico rumiencem ze wstydu pała, To nie myśl miły książę, że ona by teego nie chciała. Od dawna marzy się jej powloczyste spojrzenie Od którego w sercu trzepot Ale w głowie totalne zaciemnienie! A potem konsekwencja niechybna tej jasnej pomrocznosci Która trzecia przenika i dociera aż do kości A ona wtedy oczy szeroko otworzyła Już już prawie książę miał ja namiętnie pocałować. ...i się obudziła. Niezadowolona zresztom