Myślę o niej non stop

Koszmar jakiś

tak to jest najpierw się myśli o kimś cały dzień a na chwilę zapomina a po latach na chwilę przypomina w ciągu całego dnia. pierwsza faza zauroczenia ma swoje prawidła ;)

Jak dorośniesz będziesz potrafił obsługiwać telefon albo korzystać z maila.

Minęło dużo czasu a mi nie mija

Czym Cie tak zauroczyła, że nie potrafisz przestać o niej myśleć?

to może potrwać ok. kilkunastu miesięcy w przypadku znajomości skonsumowanej i do ok, 2-5 lat w przypadku platonicznej. tak czy siak, wszystko osiąga swój punkt krytyczny a potem już tylko opada. przejdzie ci, wiem coś o tym :)

A jeśli to jest miłość licz się z tym,że nigdy się nie skończy bo miłość trwa mimo wszystko i zawsze.Też wiem coś o tym.

Nie chce żeby mi przechodziło

Co ty gadasz u mnie trwa 7 w stycxniu bedzie rocznica i nic nie opada.

może ona też o tobie intensywnie myśli

To czemu nazywasz to koszmarem?

Powiedz jej, jak bardzo jest Ci bliska

Bo to męczące skoro z nią nie jestem

ok, rozumiem, ja też kochałam pewnego mężczyznę prawie siedem lat, ale pierwsze symptomy takiego luzu umysłowego, no wiesz, że nie jest moją obsesją to miałam już tak po pięciu latach. z tym, że ja unikałam wszelkich z nim kontaktów, to moim zdaniem nie pomaga. ponieważ jak masz z kimś do czynienie na co dzień albo często to jest większe prawdopodobieństwo że cię czymś do siebie zrazi tak samo szybko jak rozkochał.

Dlaczego z nią nie jestes? Ona wie co czujesz?

Nie możecie być razem czy któreś z was nie chce?

Ona kogoś ma, raczej nie wie może się tylko domyślać

To ze kogoś ms to nie znaczy jeszcze że jest z nim szczęśliwa.Wybadaj grunt.

Też tak miałam, nadal mam..myślę o nim, wiem, że on o mnie też myślał ciepło...niestety nie mieliśmy szans na związek, za dużo komplikacji po drodze choć ja miałam wrażenie, że jesteśmy dla siebie stworzeni...on też o tym kilka razy wspomniał.. Na myśleniu się skończyło, kontakt się urwał, a ja wciąż o nim myślę.. I tak, to jest koszmar i najgorsza tortura...

19:31 To mamy niemal identycznie

No to ja dołącze do waszego klubu. Byliśmy bardzo blisko ale bez szans na wspolne cokolwiek.Dzis został tylko ból,mój i jego.Nie moge powiedzieć mu co czuje choć jest to moim marzeniem.

Zawalcz o nią, ja czekałam tylko na jego krok, on jednak nie chciał burzyć mojego świata, pozornie poukladanego. Dziś żałuję że nie dałam mu wyraźniej do zrozumienia, że odejdę, zostawię wszystko dla niego... A tak na myśleniu się skończyło i wciąż boli..

Tak bardzo chciałabym cofnąć czas i powiedzieć mu co czuje a tak zostałam ze swoim życiem pełnym pozorów i żalu za tym co mogłabym mieć. Próbowałam odzyskać kontakt z min, ale nie odpowiada na maile...

może zmienił adres?

moim zdaniem ludzie nie tak obawiają się w takich niepewnych sytuacjach ryzyka samego w sobie, jak kompromitacji własnej. to jakiś rodzaj dumy i lęku o to że gdy się boleśnie zweryfikuje swoje przypuszczenia to będzie wielki dyshonor i blamaż

Dokładnie i jeszcze tego pozbawienia marzeń o byciu razem jesli ci odmówi

Nie zmienił adresu, tego jestem pewna. Cała sytuacja jest bardzo skomplikowana wiec myślę, że nie potrzeba mu więcej problemów niż ma w tej chwili. Zadecydował za nas obydwoje.. Mam tylko nadzieję, że z czasem przestanie tak boleć

zakochany człowiek jest nadwrażliwy i taki szklany, ale z drugiej strony nie wiem czy analogicznie lepiej nie stłuc tego szkła szybko i zdecydowanie a potem poświecić czas na dochodzenie do łądu czy pozwolić mu się przez lata nadmuchiwać do granic możliwości aż i tak pęknąć. ze swojego doświadczenia wiem, że to uczucie wypaliło mnie dokumentnie. przez dłuższy czas czułam się jak żywy trup, nic mnie nie ruszało. i nie raz myślałam że pójdę i wykrzyczę mu w twarz że go kocham choć mi nie wolno i niech mi parsknie w twarz śmiechem bo gorzej cierpieć i tak już chyba nie można...

Tylko ja w swojej głupocie cały czas mam nadzieję i z dnia na dzień ta nadzieja rośnie zamiast maleć... Chciałabym się odciąć, zapomnieć, stłuc to uczucie jak szkło ale nie potrafię... Wciąż pielegnuję w pamięci każde jego słowo, każdy gest łudząc się ze to wszystko wróci...

nie wiem co ci poradzić, ale wierz mi dokładnie wiem co czujesz. :( on był pierwszą myślą zaraz po obudzeniu i....i chyba właściwie poczułam, że przechodzi mi w momencie gdy przestawał być poranną myślą. w moim wypadku to było totalne, kosmiczne wyidealizowanie. bo i zakochania było od pierwszego wrażenia a zdań zamieniliśmy wspólnych ze 30 i to prostych. więcej było takiego czegoś nienamacalnego, metafizycznego, co mi się wydawało w odniesieniu że on czuje podobnie. historia... :)