Odrabianie lekcji z siedmiolatkiem

Mam już dość odrabiania lekcji z moim synem dostaję szału ciągle się myli nie potrafi dobrze literowac a nawet przepisać , to samo z liczeniem i czytaniem a staram się naprawdę poświęcac mu dużo czasu siedzimy nad książkami . Do tego nie wymawia rz sz cz tylko mówi wsystko cemu skoła zamiast szkoła ciągle mu zwracam uwagę żeby mówił przynajmniej starał . Dzisiaj znowu to samo siedzimy od 14 żadnych postępów . Czy macie jakieś sposoby żeby wpłynąć na dziecko żeby przyłożyło się do nauki ? Bo mi już ręce opadają

Nie zmuszaj, po co

A gdzie byłaś do tej pory?Dziecko powinno być przebadane u logopedy albo też w PPP. Może jest niedojrzały do obowiązku szkolnego i trzeba dla niego więcej czasu i ćwiczeń i wytrwałości.Nauka to ciężka praca!

Oczywiście ze byłam w poradni psychologicznej był już odroczony przez poradnie bo powinien iść jako 6 latek a jest teraz w pierwszej klasie. Chodził dwa lata do zerówki. Chodzi też na terapię bo jest nieśmiałym chłopcem jednak tylko w stosunku do otoczenia bo do mnie jest aż za bardzo śmiały wybuchowy . Jednak na tej terapii on przez godzinę układa puzzle i koloruje a chodzimy juz rok i zero postępów . W szkole chodzi na zajęcia logopedyczne

Dokładnie, logopeda się kłania.

Zatrudnij nianie do odrabiania z nim lekcji. Ty, jako jego mama, nie nadajesz się do tego. Z mamą dzieciak sobie pozwala, z obcą osobą siedziałby jak trusia i bardziej by się przykładał. Ja miałam to samo z moim bratem, najpierw siedziała z nim mama, potem babcia i nawet ja. Zamiast lekcji wygłupiał się, rozpraszał, miał w d***e. "Zatrudniliśmy" sąsiada, chłopak przed maturą dorabiał sobie u nas za jakieś grosze. I to był strzał w dziesiątkę! Młody czuł respekt i zamiast odrabiać lekcje 2 godziny, wyrabiali się w 45 min.

Kogo to jest wina ? Dziecko ma 7 lat i nie mówi sz , cz bo wy jako rodzice zaniedbaliście to . Moja córka ma problemy z mówieniem i od 3 roku zycia chodzę z nia do logopedy . Teraz ma 6 lat i jeszcze ma problemy aleee jest juz lepiej . Trzeba było ćwiczyć a nie teraz dziecko wyzywać.

Może jemu się trudniej skupić, jak wisi nad nim wkurzona matka? Pamiętam to z dzieciństwa - ślęcząca nade mną matka, odbierająca każdą pomyłkę jako osobistą obrazę. Miałam ochotę wyć z bezsilności. Minęło 20 lat, a ja doskonale pamiętam te nerwy. O wiele lepiej szło mi odrabianie samodzielne. Dopiero jak skończyłam, to ktoś poprawiał błędy. I wyobraź sobie, że małe dziecko nie robi Ci błędów na złość, tylko dopiero się uczy. Jakby już umiał, to by nie musiał chodzić do szkoły. :P

nie narzekaj, zobacz rozmnażają się jak królice, mają po 3-8 dzieci i jakie to łune łuczone, dają, radę