Rozstanie którego żałuję

Już nie ważne dlaczego się rozstalismy bo była to zwykła kłótnia przy której z jego ust znowu padły słowa to trzeba się rozstać. Ja w nerwach pojechałam do mamy i tam nocowalam parę dni z których zrobił się tydzień i po tygodniu zaczęłam walczyć o powrót i tak próbowałam miesiąc on już nie chciał. Jest mu ciężko wiem od jego brata.. po prostu ponad tydzień nie będąc w domu on stwierdził że nie doroslam że to już za długo i mu duma nie pozwoliła wyciągnąć ręki.. teraz mieszkamy juz osobno.. są szanse na powrót? Na to że on zmieni nastawienie?

Oprócz tego jest dobrym człowiekiem, troszczyl się o mnie i wspierał.. razem często rozmawialiśmy na moje i jego problemy jedynie o związku było mu ciężko rozmawiać.. no i jego ciche dni mnie wykańczaly.. czasem 4 dni trwały nawet dłużej..

Skoro do rozstania odszlo, to byl powod ku temu. Nic nie dzieje sie bez powodu. Zawsze akcja-reakcja. Jedynie nad czym warto sie pochylic to to, czy warto wylac bylo lzy na tego czlowieka. Tu sama musisz ocenic. Nie ten, to inny bedzie. Nie musi byc gorszy, a moze lepszy bo rozsadniej wybrany i wyluskany wsrod rzeczy panow. Ktos kto funduje ciche dni, tak naprawde daje "kare" i tym dyscyplinuje "szeregowca". To jest terror psychiczny wedlug mojej oceny. Czlowiek otwarty mowi wprost:tu mnie boli, tego nie chce bo....., owszem jest asertywny, ale to zdrowa i pozadana postawa. Przemysl wszystko raz jeszcze, czy warto walczyc o powrot. Lepiej nie bedzie. Elena

Nie martw się, połowa ludzkości to kobiety, jak jest fajny to na pewno znajdzie sobie jakąś i będzie szczęśliwy :-)

ale po co zakladasz juz chyba z 4 watek? Checsz usluszec, ze jednak jestescie sobie pisani i ze jeszcze bedzie dobrze? Nie, nie bedzie i pogodz sie z tym. Im szybciej tym szybciej przestaniesz cierpiec.