Jestem mężatką, jutro spotykam się z byłym

"Ale dlaczego dopiero po tylu latach uważasz że należy zamknąć jakieś sprawy? A co było wcześniej?" Próbowaliśmy nie raz spotkać się, pogadać, ale zawsze któreś z nas rezygnowało, bo to było zbyt trudne. W międzyczasie poznałam męża i odsunęłam to na bok, zamiast od razu spotkać się z nim i zamknąć temat

napisz jak bylo autorko

Naprawde muszisz gadacz byłym a niełatwiej olacz przeszłąść. Chcesz się wygadać to idz do swojego chłopa.

Mam podobną sytuację,odrazu Ci mowie ze kusisz los,masz sentyment bo to byla twoja prawdziwa milosc

Kawa z kolegą z pracy to nie to samo co kawa z byłym. Gdyby twój mąż spotkał się z była która uważa za miłość swojego życia to byłabyś zadowolona? Nawet gdyby to była tylko kawa? Moim zdaniem kusisz los, prędzej czy później skończysz z nim w łóżku. Ten facet nie ma już z tobą żadnych niezamkniętych spraw, zerwaliscie i tyle, nie ma wspólnego kredytu, wspólnych dzieci, wspólnego psa czy chomika. Jedyne wytłumaczenie jest takie że po prostu swędzi cię c**a.

Niestety, ale są takie sprawy. Nic mnie nie swędzi, a mówienie wcześniej czy później w przypadku jednorazowej kawy? Kiedy to później? W domu z mężem chyba. Właśnie siedzą w wannie i zastanawiam się czy jak odmowie to nie będę żałować, bo znowu temat będzie wisiał w powietrzu

Idziesz tam bo nie kochasz męża. Proste.Gdybyś go kochała to nie pieprzyla o jakimś chłopczyka z dzieciństwa. Idź do niego,mężowi daj spokój, on ma prawo znaleźć kobietę która świata po za nim nie widzi a ty nią nie jesteś. Ludzie w szczęśliwych związkach nie zajmują sobie głowy jakimiś pajacami z przeszłości. Współczuję ci już rozwodu.Nie jest to fajny szybki proces,ciąg nie się latami i wiąże Z silnym stresem i podziałem majątku. Baw się dobrze. Mąż i tak się dowie wszystkiego.pa

No I po kawie. Strach ma wielkie oczy. Porozmawialiśmy, życzyliśmy sobie szczęścia, potem pogadałam z mężem i teraz czuję się lżejsza. To było potrzebne, żeby iść dalej. PS w przypadku rozdzielczości majątkowej sprawy majątkowe się wcale nie ciągną. Nie byliśmy dzieciakami kiedy braliśmy ślub.

No I po kawie. Strach ma wielkie oczy. Porozmawialiśmy, życzyliśmy sobie szczęścia, potem pogadałam z mężem i teraz czuję się lżejsza. To było potrzebne, żeby iść dalej. no to faktycznie trzeba było 13 lat sie kisić w tych niby problemach, bo jakie to znowu były sprawy jak tak lekko w kilkadziesiat minut je załatwiliście i to bez problemu.

A ******as sie z nim?