Czy przerwać ten staż?

Witam. Od ponad miesiąca pracuje w sklepie. Właściwie to jestem na stażu mimo, że zgłaszałam się do pracy na umowę a nie na staż. Jednak pracodawca namówił mnie, że będzie mi dopłacać pieniądze do tych które otrzymam z UP. Jest to moja pierwsza praca więc nie za bardzo znam się na przepisach i tak dalej. Jednak wiem, że będąc na stażu nie mogę pracować więcej niz 40h tygodniowo i nie mogę pracować w weekendy. A ja pracuje 6 dni w tygodniu dodatkowo pracodawca chce bym była 30min przed otwarciem sklepu i jeszcze bardzo rzadko wychodzę z pracy punkt 18. Zazwyczaj jest to 20-30min po, czasem nawet godzinę i według pracodawcy jest to normalne. Muszę być póki klienci wchodzą. Druga sprawa to to, że na całe dnie zostaje sama na sklepie i wykonuje zadania które wydał mi rano pracodawca. A z tego co wiem będąc na stażu jestem przyuczana do zawodu więc cały czas ktoś powinien być ze mną. I jest to dla mnie problem bo wszystko jest na mojej głowie, na samym początku pracodawca mówił mi, że na sklepie są zwykle dwie osoby, że powinny być a ja jestem prawie całe dni sama. Trzecia sprawa to to, że nawet nie mam kiedy porozmawiać z nim o czymkolwiek odnosnie pracy, chociażby dokładnych zarobków lub kiedy będę mieć pieniadze, bo albo go nie ma albo jest i nie może ze mna rozmawiać bo są klienci albo siedzi w telefonie i mnie nawet nie słyszy, gdy coś mowie. A najgorsze jest chyba to, że 8h musze stać na nogach, nie mogę nawet usiąść. Teoretycznie przysługuje mi przerwa 15min ale on mówił, że jakotakiej przerwy u niego w sklepie nie ma, zawsze muszę szybko jeść bo sie krzywo patrzy lub wydaje mi jakies polecenia 'w międzyczasie' jak jem, które muszę zrobić. A potem on sobie wychodzi na spokojnie na obiad. A jak go nie ma na sklepie i jestem sama to przerwy nie mam w ogole, jem miedzy kilentami a o posadzeniu tylka zeby chociaz chwilę nogi odpoczely nawet nie wspomnę bo takie coś nie wchodzi w grę. Nie powiem, jest zazwyczaj miły, stosunek do mnie ma jakbysmy byli znajomymi jednak przychodzi co do czego i jest okropny, wyżywa się na mnie, nie pomaga mi w niczym, wszystko muszę robić ja. Czuję się wykorzystywana i czuje, że mój pracodawca myśli, że ma nade mną władze. Była raz sytuacja, gdy w weekend musialam ja zamknąć sklep, wtedy kazał mi rozliczyć kasę mimo, że nigdy tego nie robiłam i sie trochę nie dogadaliśmy, zrozumialam że mam rozliczyć za poprzedni dzień a nie za dany. I wyszłam do domu. A on napisał do mnie, zapytał czy rozliczylam i napisał mi co mam teraz wcisnac na kasie. Ja mu napisałam, że juz wyszlam do domu a on mi napisał 'to proszę się natychmiast wrócić' tak jakbym nie miala prawa do żadnego swojego życia prywatnego i jakbym miała być na każde jego zawołanie. Ostatnio jest coraz więcej stresujacych dla mnie sytuacji, jestem strasznie rozbita emocjonalnie, wracam do domu i po prostu płaczę bo nie daje sobie rady. I teraz nie wiem co zrobić, chciałabym już nigdy wiecej tam nie iść jednak wciąż nie dostałam od niego pieniędzy za przepracowany miesiąc a dwa nie wiem jakie będą konsekwencje za przerwanie stażu z UP. I też boje się, że nic lepszego nie znajdę bez doświadczenia.. Proszę doradzcie mi coś bo nie mam pojęcia co zrobić.

Pora dorosnąć..... albo wypad do piaskownicy i baw się lalkami, a jeszcze jedno rozmawiaj z nim :-)

Co ma dorastanie do jej problemu? Życie nie polega tylko i wyłącznie na tym by pracować. Poczekaj może aż wypłaci Ci pieniądze, wtedy pójdź do urzędu i powiedz, że chcesz zrezygnować. Konsekwencji nie powinno być żadnych bo rezygnujesz z powodu pracodawcy, który nie dotrzymuje warunków zawartej umowy.