Oddanie dziecka z zespołem Downa do adopcji.

16:01 brak słów..totalny brak logiki. A kto powołuje takie dziecko na świat? To nie jest pierolony totolotek z mrocznej strony kiedy nagle ktoś puka do drzwi i oznajmia - wygrałeś dziecko z downem. Bzykasz się zachodzisz w ciążę. Życie jest brutalne. Dziecko nie zawsze jest takie jak sobie człowiek wymarzy. Ale nie powinno być reklamacji bo to twoje dziecko nikogo innego.

Musicie udac sie do osrodka adopcyjnego. Tam dowiecie sie wszystkiego. Skoro podjeliscie taka decyzje to tylko i wylacznie wasza sprawa, macie do tego pelne prawo.

Są ludzie i "ludzie " na tym świecie....

autorze współczuję serdecznie Tobie i żonie, myslę że podjęliście najlepszą decyzje dla Was i dziecka, powodzenia

A czy ten 44 letni kuzyn wogole nie jest pod zadna opieka lekarska?przeciez poped mozna obnizyc do zera lekami, czesto daje sie zboczencom seksualnym np pedofilom pigulki diane (tak, facetom pigulki dla kobiet, dobrze przeczytaliscie) a na agresje cos uspokajajacego.to mniejsze zlo, tysiace duzo zdrowszych ludzi bierze pigulki anty i psychotropy Autora nie potepiam, gorsze by bylo usuniecie ciazy a oddanie dziecka do adopcji daje mu jakas szanse.Nie kazdy czuje sie na silach, zwlaszcza ze macie tego kuzyna i to przeraza.Z tym ze jak ktos juz decyduje sie na dziecko, powinien wziasc pod uwage wszelkie okolicznosci, poronienia, ciaze pozamaciczne, porazenia mozgowe, downy, autyzmy i nietrzymanie moczu po porodzie, nie tylko ze bedzie slodki rozowy bobasek

Myślę, że w szpitalu odpowiedzą Wam na wszystkie pytania. Pozdrawiam i siły życzę.

To ja z 16:01 "16:01 brak słów..totalny brak logiki. A kto powołuje takie dziecko na świat? To nie jest pierolony totolotek z mrocznej strony kiedy nagle ktoś puka do drzwi i oznajmia - wygrałeś dziecko z downem. Bzykasz się zachodzisz w ciążę. Życie jest brutalne. Dziecko nie zawsze jest takie jak sobie człowiek wymarzy. Ale nie powinno być reklamacji bo to twoje dziecko nikogo innego." Niby dlaczego brak logiki? Rodzice powołują to dziecko na świat- zgadza się...niestety prawda jest taka, że to trochę jest taki mroczny totolotek komu się urodzi zdrowe dziecko a komu nie. Jest milion rzeczy które mogą pójść nie tak przy porodzie i w ciąży. Wiadomo, że dziecko nie jest zawsze jakie sobie człowiek wymarzy Niestety jest zdecydowana różnica między dzieckiem, które np. gorzej radzi sobie w szkole, urodzi się bez ręki a takim, które będzie całkowicie zależne od Ciebie DO KOŃCA TWOJEGO ŻYCIA, kumasz? A po Twojej/małżonka śmierci i tak taki dorosły niepełnosprawny trafi do ośrodka. Wzięcie sobie na barki tego krzyża tylko odwleka nieuniknione. Co z tego że się poświęci 30 lat życia (które się nie powtórzy) jak i tak trafi do ośrodka. Nie wiadomo nawet czy takie bardziej niepełnosprawne dzieci (dorosły mentalnie na poziomie 1-2 latka) będą w stanie docenić Twój wysiłek przez 30 lat bo ich świadomość jest średnio ukształtowana. Najgorsze jest to że to dziecko może być jeszcze obciążeniem dla zdrowego rodzeństwa...i po co to komu? Zgadzam się -życie jest brutalne a zwłaszcza w kraju rozwijającym się jakim jest Polska. Takie dziecko jak dorośnie nigdy nie będzie 100% szczęśliwe. W tym kraju najprawdopodobniej nigdy się nie usamodzielni i będzie ze smutkiem pytał Ciebie dlaczego inni robią to i to a on nie? Dlaczego nikt nie chce się z nim ożenić? Dlaczego nie może się usamodzielnić? Jak już się "wygrało" w tym totolotku to według mnie najsensowniej jest ratować to co się da- czyli jakość życia rodzica bo poważnie upośledzone dziecko i tak będzie prowadziło marną egzystencję do końca życia.

Oczywiście że popęd stabilizuje się lekami, podobnie jak np. agresję - gdyby autor rzeczywiście "napatrzył się dramatu" wiedziałby o tym, 44-letni kuzyn jest tak samo wymyślony jak cała historia. Tylko po co? Nie, nie potępiam autora za poglądy, potępiam za pisanie nieprawdy.

PS. Dla mnie brakiem logiki jest branie odpowiedzialności za coś co nie jest zależne ode mnie...

W tej czarnej wizji rzuca mi się w oczy nieścisłość: jeśli dziecko ma być na poziomie 1-2 laka, to nie będzie zadawać pytań i martwić się o ożene, bo 1-2lat nie dzieci nie mają takich zmartwień ;-). Wśród osób z zespołem Downa są upośledzeni lekko czasem na granicy normy, ci pracują, zawierają związki małżeńskie itp. ale to zdecydowanie nie jest poziom 1-2 latka. Najczęściej zespół Downa wiąże się z upośledzeniem umiarkowanym lub znacznym (do wyszukania - poziom 6-10 letniego dziecka - czyli takiego, które rozumie polecenia, można z nim porozmawiać, zadać mu proste obowiązki domowe itd.).

Na moim osiedlu mieszka ok 50-letnie kobieta z ok. 30- letnim synem z zespołem Downa. Oczywiście jest sama, mąż pewnie odszedł jak się dowiedział o ZD. Codziennie rano gdzieś z nim jedzie, widać po niej, że jest zrezygnowana, że przegrała swoje życie do cna. Dlatego nigdy bym ni urodziła płodu z ZD, a gdyby badania nie wykryły zaburzenia, zostawiłabym dziecko w szpitalu. Mogę urodzić inne dziecko, a mojego życia zmarnowanego na samotne użeranie się z tak mocno zaburzonym dzieckiem nikt mi nie zwróci.

Byl wywiad kiedy ze staruszkami opikeujacymi sie doroslym synem z zespolem Downa i na koncu oni stwierdzili ze najlpeij dla wszytstkich by bylo jakby nigdy sie nie urodzil. rodzice wykonczeni.

A jakby był wywiad ze staruszkami mówiącymi, że dobrze że się urodził to co? To indywidualna decyzja i tyle.

Tak sobie myślę , że skoro kuzyn tej pani ma zd to powinni szczególnie zadbać o badania w kierunku zd . Urodziła chore dziecko , zapadła decyzja o adopcji , to ich życie , oni muszą się z tym zmierzyć nie inni , oni muszą z tym żyć nie inni . Autor /autorka tego tematu nie uczestniczy w dyskusji , no chyba że anonimowo bez pierwszego nicku . Myślę że temat miał inny cel , nie wyszło , więc autor spasował . Podsumowując , nigdy nie doradzałabym w sprawie oddania do adopcji chorego dziecka , bo to rodzice muszą podjąć tę dramatyczną decyzję i nikt za nich tego nie zrobi , niestety . Wam i sobie życzę aby nigdy nie trzeba nam było stanąć przed takim dramatycznym wyborem .

Prosze, skontaktujmy sie prywatnie. Jestesmy malzenstwem  z 20 letnim stazem. Mamy dwoje doroslych dzieci. Pomozemy Wam. Zaopiekujemy sie Waszym dzieckiem. Niech nie trafia do domu opieki. Damy milosc, cieplo rodzinne i wychowamy Wasze dziecko najleppiej jak potrafimy. 

Oddajcie downa Kai Godek. Ona lubi takie potworki

Dnia 2.08.2019 o 02:41, Gość Rodzina napisał:

Prosze, skontaktujmy sie prywatnie. Jestesmy malzenstwem  z 20 letnim stazem. Mamy dwoje doroslych dzieci. Pomozemy Wam. Zaopiekujemy sie Waszym dzieckiem. Niech nie trafia do domu opieki. Damy milosc, cieplo rodzinne i wychowamy Wasze dziecko najleppiej jak potrafimy. 

Ja bym chciała się skontaktować. A. 

Autorze, jak skończyła się wasza historia?