Nienawidze swojej córki.

Nienawidze jej! Aż sama się dziwię. Zawsze chciałam mieć jedno-dwoje dzieci. Mam dopiero 31 lat, mam męża który też pragnął mieć dziecko więc szybko zaszłam w ciążę. 3 lata temu, niecałe trzy urodziła się, niestety. Nie potrafiłam jej kochac od początku, brzydziłam się na jej widok. Niby nic złego mi nie robi ale ja po prostu jej nienawidzę. Jakby jej się coś złego stało to byłabym szczęśliwa i życzę jej tego. Nie wiem czemu tak mam. Zwłaszcza że wszyscy dookoła się nią zachwycają, mąż kocha ją nad życie i to bachora ratuje. Wszyscy ją uwielbiają tylko ja jedna jej nie znoszę. Czy to normalne?

Powinnam iść się leczyć? Bo niektórzy mi tak mówią jak mnie słyszą?

To normalne.

Moze to nie twoje? :-D

Ale wszyscy dookoła mnie uważają że to chore, bo to "kochana, słodka malutka dziewczynka i jak można nienawidzić takiej uroczej istotki" tak mi mówią. Więc chyba jednak powinnam się leczyć.

Nienawidzisz jej bo twoja miłość do męża a raczej związek się skończył. Maz bardziej kocha córkę i woli być rodzicem niz twoim ukochanym. Prawda? Dzieci zawsze niszczą zycie

Z***b ją kuhwaaa, piehdolnij cegłą w łeb kuhwaa, jeb jeb kuhwa, aaaa ja piehdole

A córka na pewno jest nasza, moja i męża, nie ma innej opcji.

Wcale tak nie jest, nasz związek trwa i ma się dobrze, kocham bardzo mężą i z wzajemnością, różni nas to że oc kocha bardzo mocno córeczkę a ja najchętnie udusiła bym, poćwiartowała i spaliła i miała bym spokój.

Naprawdę wy uważacie że to jest w porządku i nie ma w tym nic dziwnego?

No odezwijcieże się!

Nie powinnaś mieć dzieci i tyle.

Ale najdziwniejsze jest to że zawsze pragnęłam mieć dziecko, dopóki nie urodziłam. Wszyscy się cieszyli tylko nie ja.

Najpierw mi mówili żebym oddała do domu dziecka bo tylko córce życie zniszczę ale mąż ją bardzo kochał więc niestety została z nami i codziennie muszę męczyć oczy jej przeklętym widokiem, a teraz mi mówią żebym szła się leczyć. Rzeczywiście powinnam?

Widocznie nie czujesz się gotowa do macierzyństwa. Poczujesz się potem albo się nie poczujesz...a może potem jak trochę podrośnie, pokochasz ją, bo teraz dziecko zabiera Ci energię, jesteś zmęczona. Tylko, że wtedy będzie pewnie już trudno nadrobić tę więź...

Ale potrafisz określić za co konkretnie jej nienawidzisz?

Nie sądzę żebym ją pokochała, czy zabiera mi energię to nie wiem. Nie poświęcam jej dużo czasu, wszystko przy niej robię z niechcęcią i obrzydzeniem. PRzeklinam w myslach każdą chwilę z nią spędzoną. Mam nadzieję, że nigdy z gówniarą więzi nie nawiążę żadnej bo to tylko problemy dla mnie będą.

A moze nie lubisz niemowląt...nie mam dzieci, ale jakby mnie ktoś zapytał czy wolę niemowlę czy przykładowo 2latka, to bym wolała to starsze

Nie potrafię właśnie, to uczucie automatyczne jakby. Odkąd ją tylko zobaczyłam to miałam ochote wystrzelać po ryju i wyrzucic przez okno albo do smieci. Ale kocham mężą i dla niego tego nie zrobiłam. Sama to bym się nie martwiła że tam do więzienia pójdę czy coś.

GOść z 21:12 prawdopodbnie tak. Albo akurat tylko jej nienawidzę. Mąż mi mówi że powinniśmy może mieć drugie dziecko, to z niego bym miałą pociechę a on dodatkową. Ale boje sie że tylko kolejny obiekt nienawiści więc nie chce ryzykować.

Drugiego to na pewno w takim przypadku nie....

No i nie mam zamiaru, nie bedę ryzykować. Druga taka smarkula jak ta i chyba zabiję którąś za to że żyje. Więc nie.

Ja bym takiego dwulatka wzięła, jakby ktoś mi dał....bo do facetów mam takie szczęście, że lepiej nie mówić

Ale czemu wszyscy z mężem na czele ją po prostu wprost uwielbiają i wszystko by dla niej oddali, a jakbym coś jej zrobiła to by mnie chyba spalili żywcem, kochają ją lubią z nią być, odwiedza nas często rodzina, zeby ją zobaczyc coś jej dać itp. A tylko ja jedna na świecie mam ochotę ją udusić i roztrzaskac o ziemię i nie wiem co okropnego jeszcze.

Gość z 21:21 nie dam ci jej bo mąż sie nie zgodzi. Więc zapomnij.

Wypowie się jeszcze ktoś?

Musisz pomyśleć o rozstaniu z mężem i córką. Twoja nienawiść nie jest dla niej obojętna i ją czuje. Nawet nie ludz się, że nie zauważyła tego. Będzie dorastała w przekonaniu, że jest niewystarczająco dobra. Najlepiej by było, jakbyś odeszła od nich, mąż by się zajął córką.

To musi być prowo. A jak nie, to ty już dawno powinnaś być w psychiatryku

Cos z Toba nie tak. Jesli masz w d***e, ze Twojemu dziecku zle sie dzieje to jestes socjopata.

To nie prowo. Nie chce się z mężem rozstawać przez córkę. On ją kocha to niech się z nią męczy. Czasem tylko ponarzeka że musi wszystko przy niej robic a jest trochę zmeczony po dniówce w pracy. Ale ja mu każę się nią zająć bo ja bym nie mogła.