smutny odpoczynek

Szanowne Panie! 

jest niezręczne pisać (notabene publicznie) o swoich emocjach, potrzebach, ograniczeniach. 

Mam 35 lat, od 11 lat jestem w związku z kobietą, łączy nas dziecko i tylko/aż dziecko. Jesteśmy obcy wobec siebie, stwarzamy pozory - mieszkając razem (ah ta poprawność). Choroba "partnerki" spowodowała, że staliśmy się dla siebie obcy - jest to nie do naprawienia (terapia bez skutku). 

Nie wierze w portale randkowe, nie chce siedzieć godzinami na czacie. Chciałbym poznać dziewczynę ze śląska, może być zamężną. Chcę przy niej i z nią odpocząć od prozy dnia codziennego. Chcę z nią zacząć marzyć. Pragnę być akceptowalny. 

Czy Kafeteria to dobre miejsce na takie poszukiwania?