Mieszkanie z chłopakiem

Hej wszystkim. Piszę w tym okropnym czasie kwarantanny, bo siedząc w domu naszło mnie na pewne przemyślenia. Razem z moim chłopakiem jesteśmy na 1 roku studiów i zamieszkaliśmy razem, ponieważ studiujemy w tym samym mieście. Przeprowadziliśmy się do miasta, które jest daleko od naszych domów rodzinnych, (a tak w ogóle to z jego miejscowości rodzinnej do mojej jest prawie 100 km) i wracaliśmy do domu różnie... na święta na pewno i na niektóre weekendy, albo jak po prostu mieliśmy jakieś wolne. I wiecie co, ostatnio zaczęło mnie zastanawiać, czy ja czasami nie powinnam zacząć się martwić, bo niby zamieszkaliśmy razem, ale np. teraz w czasie kwarantanny każdy siedzi u siebie w domu rodzinnym i się nie widzimy. Chociaż z drugiej strony jesteśmy bardzo młodzi, nie mamy dzieci i nie musimy spędzać ze sobą każdej chwili w pokoju który wynajmujemy, a teraz jest też dobra okazja, żeby spędzić czas z rodziną. Jeśli sytuacja z koronawirusem pozwoli to zobaczymy się pewnie niedługo, może ja do niego pójde, albo on do mnie, ale też nic nie wiadomo. Ale co Wy myślicie o tym spędzaniu czasu w domu rodzinnym, każdy w swojej miejscowości, ze swoją rodzinką? Czy to jest normalne? Może macie podobne doświadczenia z takim studiowaniem, mieszkaniem razem z chłopakiem i wyjazdami do domu rodzinnego?

Coś mi mówi że on nie na takich dylematów.

Partner to nie cały świat. Rodzina też jest ważna. Warto wracać, odwiedzać, czerpać siły z korzeni.

Niestety dla polskich kobiet a szczególnie młodych partner to właśnie cały świat.