Jestem super, a niczego nie dostaję. Ma ktoś tak?

Odkąd pamiętam, wszystko robiłam dobrze. Byłam grzeczną dziewczynką, rodzice nie mieli ze mną żadnych kłopotów. Miałam same piątki i szóstki, w szkole wygrywałam konkursy. Na studiach też miałam świetne oceny i wszyscy mnie chwalili. Na praktykach dostawałam jako jedyna szóstki. Moje prace dyplomowe promotor uznał za wybitne. Napisałam doktorat i ten doktorat też i promotor, i recenzenci uznali za wybitny. Wszyscy mnie zawsze lubili i zachwycali się tym, jaka jestem miła, dobra i mądra. Dwaj mili faceci się we mnie zakochali.

ALE:

Nigdy niczego nie dostałam. Rodzice zawsze woleli brata. W szkole najbardziej wychwalający mnie nauczyciel skłonił mnie do pójścia na studia, po których nie ma gwarantowanej świetnej pracy. Na tych studiach byłam wybitna, na praktykach byłam wybitna i nikt mi nie zaproponował pracy. Musiałam ją sobie znaleźć i nie było łatwo, a teraz pracuję, lubię to, ale nie mam szans ani na karierę, ani na duże zarobki. Nie mówiąc o tym, że mimo wybitnego (nie chwalę się, raczej żalę, że tak go określano i nic) doktoratu nie zaproponowano mi pracy na uczelni. Wszyscy mnie lubią, ale jak przychodzi co do czego, to na nikogo nie mogę liczyć - i gdybym sama nie inicjowała spotkań ze znajomymi, to sczezłabym w samotności. Dwaj fajni faceci byli we mnie zakochani, czaili się miesiącami, ale w końcu chyba uznali, że nie, jednak nie jestem warta zachodu i tak po prostu niczego nie zrobili. A ja jestem nieśmiała i nie potrafię zrobić pierwszego kroku, zresztą nie byłam w ani jednym, ani drugim zakochana - i w ogóle nigdy w nikim (chyba jestem aseksualna albo aromantyczna, sama nie wiem), ale chętnie poszłabym na randkę, gdyby ktoś się mną zainteresował, może coś by z tego wyszło.

W każdym razie - skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle?

Nie oczekuję od życia, że wszystko dostanę na złotej tacy. Ale czegokolwiek się tknę, staram się to robić dobrze - i nie osiągam sukcesu. W czym tkwi problem? Tylko w tym, że życie jest złe i niesprawiedliwe, a ludzie to szuje? Ma ktoś tak?

Dziwne.

Może ludzie odbierają Cię jako niedostępną perfekcjonistkę.

2 godziny temu, tambourine_woman napisał:

każdym razie - skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle

Bo nie jest tak źle aby nie mogło być gorzej.

Ja też mam całe życie pecha. Nie wiem z czego to wynika. 

2 godziny temu, tambourine_woman napisał:

Nie oczekuję od życia, że wszystko dostanę na złotej tacy. Ale czegokolwiek się tknę, staram się to robić dobrze - i nie osiągam sukcesu. W czym tkwi problem? Tylko w tym, że życie jest złe i niesprawiedliwe, a ludzie to szuje? Ma ktoś tak?

Pytanie brzmi: co chciałabyś dostać?

4 godziny temu, tambourine_woman napisał:

Ma ktoś tak?

Jedyne rzeczy, które możesz w życiu dostać to okres albo rozwolnienie czy mdłości itp. Na wszystko inne musisz zapracować. Problem jest w Tobie. Zdobywaj a nie czekaj.

11 godzin temu, Nemetiisto napisał:

Jedyne rzeczy, które możesz w życiu dostać to okres albo rozwolnienie czy mdłości itp. Na wszystko inne musisz zapracować. Problem jest w Tobie. Zdobywaj a nie czekaj.

Nie masz racji. Wielu ludzi nie zapracowało na nic, a dostaje wszystko za darmo. 

13 minut temu, serduszko7 napisał:

Nie masz racji. Wielu ludzi nie zapracowało na nic, a dostaje wszystko za darmo. 

Tamburynka nie jest jedną z wielu.

Życie nas uczy,że jedyną osobą,na którą możemy polegać to my sami.

Dnia 22.11.2020 o 21:02, Bluegrey napisał:

Pytanie brzmi: co chciałabyś dostać?

Cokolwiek.

Dnia 22.11.2020 o 22:57, Nemetiisto napisał:

Jedyne rzeczy, które możesz w życiu dostać to okres albo rozwolnienie czy mdłości itp. Na wszystko inne musisz zapracować. Problem jest w Tobie. Zdobywaj a nie czekaj.

Życie uczy, że ludzie, którzy wiele dostali, zawsze twierdzą, że wszystko sobie zdobyli - i pouczają na ten temat innych.

Właśnie o to chodzi, że ja wszystko, co mam, naprawdę musiałam sobie zdobyć - i nikogo nie pouczam, bo widzę, że wiele osób wokół mnie i tak ma więcej, choć wszystko dostali. Mnie nigdy, ale to NIGDY, nikt niczego nie zaproponował, nie dał. Zdobyłam sobie pracę - bez znajomości itd. (a większość moich znajomych ma pracę dzięki rodzicom albo partnerom). Praca nie jest super, ale zapewnia mi utrzymanie, trochę satysfakcji i sporo wolnego czasu. Zdobyłam wykształcenie, jakie chciałam mieć. Miałam fajną młodość - z podróżami, z imprezami - jest co wspominać. Jestem absolutnie samodzielną, niezależną kobietą. Mam własne mieszkanie, nie wiszę na szyi u rodziców, nie potrzebuję partnera, żeby mnie utrzymywał albo cokolwiek takiego (a dla wielu moich znajomych istotną, nawet jeśli wypieraną, motywacją do poszukiwania partnera jest "aby żyło się łatwiej"). Zrobiłam parę rzeczy, które po prostu chciałam zrobić, w tym: publikacja książki, a nawet dwóch. I wszystko SAMA. A inni w tym czasie dostawali i mają więcej...

9 minut temu, tambourine_woman napisał:

Właśnie o to chodzi, że ja wszystko, co mam, naprawdę musiałam sobie zdobyć - i nikogo nie pouczam, bo widzę, że wiele osób wokół mnie i tak ma więcej, choć wszystko dostali. Mnie nigdy, ale to NIGDY, nikt niczego nie zaproponował, nie dał.

Taki być powinno. Ja nie tylko, że nic w życiu od nikogo nie dostałem, nawet złotówki od rodziców, to nawet gdyby dawali nic bym nie wziął. Życie jest dużo bardziej wartościowe, gdy można samemu wszystko zdobyć.

40 minut temu, tambourine_woman napisał:

Cokolwiek.

Hm, ciekawi mnie to. Bo w gruncie rzeczy masz bardzo dużo (opierając się na tym, co piszesz). W dodatku sama zapracowałaś, więc tylko się cieszyć i korzystać!

Za bardzo się może napinasz, starasz.

Taka Twoja trudna droga w tym życiu .

Wszystko jest po coś, może pewnego dnia staniesz się dumną skałą, błyszczącą  na środku pustkowia? Kto wie...

Na wszystko przyjdzie czas...

Uśmiechnij  się, trochę wyluzuj i zaufaj życiu.