Rozpad związku po 7 latach

Witam,

postanowiłam napisać na forum bo po prostu nie mam z kim o tym porozmawiać. Przy próbach wcześniejszych rozmów z bliskimi słyszałam tylko, że takie jest życie trzeba być twardym i mam jak chciałam. Jest to dla mnie bardzo mało pomocne.

Z partnerem byliśmy ze sobą 7 lat. Poznaliśmy się na studiach, mamy 29 lat. Od początku staraliśmy się w tej relacji wspierać, oboje jesteśmy z rodzin dysfunkcyjnych. Zawsze mieliśmy oparcie w sobie. Przez te wszystkie lata bywało różnie, zawsze jednak było to wzajemne wsparcie. Jeśli chodzi o seks to był to dla nas pierwszy poważny związek, nie mieliśmy doświadczeń z innymi partnerami. Czasem bywało zabawnie i mój partner potrafił do tego podejść z humorem. Nie było jakiś mega awantur jak coś nie wyszło. Oboje byliśmy domatorami i bardzo dobrze odnajdywaliśmy się w swoim towarzystwie, były nocne dłuuugie spacery, rozmowy. Lubił grać w gry, nie broniłam mu tego samą mnie to interesowało. Po roku znajomości zamieszkaliśmy razem i wszystko było ok. W oczach innych uchodzimy za bardzo oddaną sobie parę, dość może nudną, ale zgraną. Nigdy bym nie podejrzewała, że mój partner mnie zdradzi. Na przestrzeni lat były różne zgrzyty. Ja swoje studia skończyłam, On swoich niestety nie. Obecnie jest na kolejnym podejściu do ich zrobienia. Miał przygodę z alkoholem i były spiny bo codzienne picie nie jest normalne. Odkąd jesteśmy razem pali i nie rzucił tego nałogu mimo moich i swoich starań.  Pali dużo jak się stresuje, a nerwy ma ciągle. Coraz więcej rzeczy go irytowało-studia, praca, niska płaca, życie, sprzątanie. 

Nigdy nie marzyłam o białej sukni, mega weselu, życiu z bajki. To on pierwszy wyznał mi miłość i ja także go kochałam. Pojawiały się pewne sygnały ale zawsze jakoś udawało się z tych sytuacji wybrnąć. Przez nałogi, choroby i leczenie u psychiatry zaczęły się problemy z erekcją co powodowało jego frustrację i nieprzyjemne uwagi pod moim adresem. Jestem zimna, mało się staram, nie chce seksu jak jestem chora. Starałam się nad tym pracować, dodać naszemu życiu pikanterii, rozmawiać o potrzebach i fantazjach , ale co tu dużo przynudzać mimo starań nie umiem robić loda jak laski na pornolach. Z tym seksem miał takie fazy, nie chciał później o tym rozmawiać wolał milczeć. Nie chciało mu się wykąpać, ale seksy powinny być. We mnie jego frustracja powodowała silny stres. Jakiś czas temu zaczął mnie podpytywać, czy podobają mi się inni faceci bo on czasem myśli cos o innych kobietach. Nie chciał jednak kontynuować tematu. Stwierdził, ze mnie kocha i moje obawy o nasz związek są ...yczne. 

Kilka dni temu mój świat się załamał oznajmił, że jest ze mną z chyba z przyzwyczajenia i chce szukać prawdziwej miłości. Takiej jak była ze mną na początku związku. Motyle, seks pełen emocji te sprawy. Nie czyje tego od jakiegoś czasu po prostu. Od października prawie miał romans z koleżanką z pracy. Pisał z nią nocami przy mnie i bardzo był niezadowolony gdy pytałam o przyczyny tego stanu i czemu tak postępuje. Miał niby przestać pisać ale robi to nadal i przyznał się, że jest taka sobie ale jest inną kobietą niż ja. Okazuje się, że wizyty u prostytutek też były. Głupio mu i ucieszył się, że zrzucił ten ciężar. Co do wspólnej przyszłości On już od jakiegoś czasu nie widzi we mnie przyszłej żony czy towarzyszki życia.

Byłam zła, teraz czuję po prostu pustkę. Serce mi normalnie pękło. Nie jjem, ciągle płaczę. Jestem przeciętną dziewczyną, całe życie słyszałam raczej pozytywne opinie o moim wyglądzie czy charakterze. Co jest ze mną nie tak, że ten związek zakończył się dla mnie w taki sposób??? Powiem szczerze wątpię, że uda mi się jeszcze zbudować kiedyś nowy związek. Jak wybrakowana muszę być, że On woli płacić za seks niż współżyć ze mną.  

Bardzo dziękuję każdemu kto poświęcił chwilę mojemu zwierzeniu.

Skończyła się bajka. Bo życie to nie je bajka.

Nie jesteś wybrakowana i nie bierz całej odpowiedzialności za to co on robi na siebie. To nie ta osoba i nie płacz za kimś kto wyspowiada się ze swoich grzechów i mu lepiej sprawa zakończona. Ja bym mu dała kopniaka na rozpęd jeszcze. Trzymaj się dziewczyno. 

30 minut temu, emc napisał:

Witam,

postanowiłam napisać na forum bo po prostu nie mam z kim o tym porozmawiać. Przy próbach wcześniejszych rozmów z bliskimi słyszałam tylko, że takie jest życie trzeba być twardym i mam jak chciałam. Jest to dla mnie bardzo mało pomocne.

Z partnerem byliśmy ze sobą 7 lat. Poznaliśmy się na studiach, mamy 29 lat. Od początku staraliśmy się w tej relacji wspierać, oboje jesteśmy z rodzin dysfunkcyjnych. Zawsze mieliśmy oparcie w sobie. Przez te wszystkie lata bywało różnie, zawsze jednak było to wzajemne wsparcie. Jeśli chodzi o seks to był to dla nas pierwszy poważny związek, nie mieliśmy doświadczeń z innymi partnerami. Czasem bywało zabawnie i mój partner potrafił do tego podejść z humorem. Nie było jakiś mega awantur jak coś nie wyszło. Oboje byliśmy domatorami i bardzo dobrze odnajdywaliśmy się w swoim towarzystwie, były nocne dłuuugie spacery, rozmowy. Lubił grać w gry, nie broniłam mu tego samą mnie to interesowało. Po roku znajomości zamieszkaliśmy razem i wszystko było ok. W oczach innych uchodzimy za bardzo oddaną sobie parę, dość może nudną, ale zgraną. Nigdy bym nie podejrzewała, że mój partner mnie zdradzi. Na przestrzeni lat były różne zgrzyty. Ja swoje studia skończyłam, On swoich niestety nie. Obecnie jest na kolejnym podejściu do ich zrobienia. Miał przygodę z alkoholem i były spiny bo codzienne picie nie jest normalne. Odkąd jesteśmy razem pali i nie rzucił tego nałogu mimo moich i swoich starań.  Pali dużo jak się stresuje, a nerwy ma ciągle. Coraz więcej rzeczy go irytowało-studia, praca, niska płaca, życie, sprzątanie. 

Nigdy nie marzyłam o białej sukni, mega weselu, życiu z bajki. To on pierwszy wyznał mi miłość i ja także go kochałam. Pojawiały się pewne sygnały ale zawsze jakoś udawało się z tych sytuacji wybrnąć. Przez nałogi, choroby i leczenie u psychiatry zaczęły się problemy z erekcją co powodowało jego frustrację i nieprzyjemne uwagi pod moim adresem. Jestem zimna, mało się staram, nie chce seksu jak jestem chora. Starałam się nad tym pracować, dodać naszemu życiu pikanterii, rozmawiać o potrzebach i fantazjach , ale co tu dużo przynudzać mimo starań nie umiem robić loda jak laski na pornolach. Z tym seksem miał takie fazy, nie chciał później o tym rozmawiać wolał milczeć. Nie chciało mu się wykąpać, ale seksy powinny być. We mnie jego frustracja powodowała silny stres. Jakiś czas temu zaczął mnie podpytywać, czy podobają mi się inni faceci bo on czasem myśli cos o innych kobietach. Nie chciał jednak kontynuować tematu. Stwierdził, ze mnie kocha i moje obawy o nasz związek są ...yczne. 

Kilka dni temu mój świat się załamał oznajmił, że jest ze mną z chyba z przyzwyczajenia i chce szukać prawdziwej miłości. Takiej jak była ze mną na początku związku. Motyle, seks pełen emocji te sprawy. Nie czyje tego od jakiegoś czasu po prostu. Od października prawie miał romans z koleżanką z pracy. Pisał z nią nocami przy mnie i bardzo był niezadowolony gdy pytałam o przyczyny tego stanu i czemu tak postępuje. Miał niby przestać pisać ale robi to nadal i przyznał się, że jest taka sobie ale jest inną kobietą niż ja. Okazuje się, że wizyty u prostytutek też były. Głupio mu i ucieszył się, że zrzucił ten ciężar. Co do wspólnej przyszłości On już od jakiegoś czasu nie widzi we mnie przyszłej żony czy towarzyszki życia.

Byłam zła, teraz czuję po prostu pustkę. Serce mi normalnie pękło. Nie jjem, ciągle płaczę. Jestem przeciętną dziewczyną, całe życie słyszałam raczej pozytywne opinie o moim wyglądzie czy charakterze. Co jest ze mną nie tak, że ten związek zakończył się dla mnie w taki sposób??? Powiem szczerze wątpię, że uda mi się jeszcze zbudować kiedyś nowy związek. Jak wybrakowana muszę być, że On woli płacić za seks niż współżyć ze mną.  

Bardzo dziękuję każdemu kto poświęcił chwilę mojemu zwierzeniu.

Ludzie z rodzin dysfunkcyjnych, w szczególności z rodzin alkoholowych, bardzo często mają problem z ułożeniem sobie związku. Potrzebna jest terapia, a przynajmniej zrozumienie wzorców swoich zachowań.

Prawdopodobnie to, że Cię zdradził i poszedł jest niespowodowane Tobą. Btw jestem pewien, że z inną nie będzie mu tak dobrze jak z Tobą. 

Autirko, zamiast rozpaczać powinnaś na kolanach do Częstochowy iść w podzięce za zakończenie relacji kimś kto jest alkoholikiem, seksoholikiem, brudasem, egoistą i podłym człowiekiem. 

Zgadzam się z innymi, ze powinnaś być wdzięczna! Śmieci same się wyniosły. Nie obwiniaj siebie, to on ma problem ze sobą. To nie jest normalne, ze koleś w zwiazku chodzi do prostytutek. Znajdziesz kogoś kto zasługuje na ciebie. 

Ten zwiazek jest juz dawno przechodzony i stal sie dla niego nudny ... bo on sam jest nudny wiec szuka kogos kto go bedzie cale zycie "rozbawial". Tyle, ze takie osoby raczej nie istnieja. Kazdy zwiazek z czasem staje sie mniej lub bardziej rutynowy. No chyba, ze bedzie on sobie co 2 -3 lata szukal nowej partnerki. Poza tym facet chyba niewiele soba reprezentuje i ma z tym problem. A ty glownie na tym cierpisz. Nie szukaj winy  w sobie. Taki facet to zaden partner na wspolne zycie. Kazdy nastepny dzien z nim jest stracony. Obudz sie!

Z Twojego opisu wynika, ze celem Waszego zwiazku bylo glownie spelnianie jego potrzeb, a Ty sie z tego nie wywiazalas i czujesz sie winna. A gdzie Twoje potrzeby? Dalas sobie wyprac mozg i uwierzylas, ze to milosc.

Bardzo Wam dziękuję za wszystkie odpowiedzi :) 

21 godzin temu, KorpoSzynszyla napisał:

Ale problem nie leżał w tobie tylko w nim ! 

Ty nie zrobiłaś nic złego. Może nawet lepiej że tak wyszło bo byś zmarnowała życie z czymś takim . Mówi się trudno a życie toczy się dalej i jest pełne niespodzianek. Tych dobrych też. A na razie to jest okres żałoby po związku . Jak najszybciej się wyprowadz, obojętnie gdzie . Zdrowie psychiczne jest najwazniejsze.  Do kontaktów z ex wyznacz jakąś zaufana osobę , tak żeby faceta nie widzieć i nie słyszeć a czasem coś załatwić trzeba . Niech pomogą ci znajomi lub rodzina 

Rozstanie to jest jakby pogrzeb i potrzebujesz teraz wsparcia najbliższych osób, samemu sobie ciężko poradzić. Teraz jest czas gdzie powinnaś uzyskać pomoc .

Faktycznie nie mogłam określić do końca co się ze mną teraz dzieje ale nazwanie tego okresem żałoby jest jak najbardziej uzasadnione.

Szokiem dla mnie jest jego obojętność do mnie teraz. Ludzie z mojego otoczenia widza, że coś jest ze mną nie tak, a  On jest w końcu szczęśliwy bo może się realizować.

20 godzin temu, Bimba napisał:

Autirko, zamiast rozpaczać powinnaś na kolanach do Częstochowy iść w podzięce za zakończenie relacji kimś kto jest alkoholikiem, seksoholikiem, brudasem, egoistą i podłym człowiekiem. 

Faktycznie chyba powinnam się tam udać w podzięce. :)

20 godzin temu, gwoli wyjasnienia napisał:

Ten zwiazek jest juz dawno przechodzony i stal sie dla niego nudny ... bo on sam jest nudny wiec szuka kogos kto go bedzie cale zycie "rozbawial". Tyle, ze takie osoby raczej nie istnieja. Kazdy zwiazek z czasem staje sie mniej lub bardziej rutynowy. No chyba, ze bedzie on sobie co 2 -3 lata szukal nowej partnerki. Poza tym facet chyba niewiele soba reprezentuje i ma z tym problem. A ty glownie na tym cierpisz. Nie szukaj winy  w sobie. Taki facet to zaden partner na wspolne zycie. Kazdy nastepny dzien z nim jest stracony. Obudz sie!

Czytałam trochę o przechodzonych związkach i muszę przyznać, że faktycznie nasz zaczął być rutynowy.

Wstydzę się tego, że jestem taką bardzo pragmatyczną nudną osobą. I chyba faktycznie jestem po prostu nudna. Jak teraz myślę, to mój były partner nawet nie bardzo chciał cokolwiek ze mną robić. Tak jakby się mnie wstydził? Lepiej iść samemu niż zabrać mnie. Smutne :( Może jestem bardziej zgorzkniała niż myślałam :P

Gwoli zgadzam się z Twoim zdaniem, że każdy związek staje się mniej lub bardziej rutynowy. Ciekawią mnie jednak osoby, które wytrzymują ze sobą tą rutynę. :P 

8 minut temu, emc napisał:

Bardzo Wam dziękuję za wszystkie odpowiedzi

Faktycznie nie mogłam określić do końca co się ze mną teraz dzieje ale nazwanie tego okresem żałoby jest jak najbardziej uzasadnione.

Szokiem dla mnie jest jego obojętność do mnie teraz. Ludzie z mojego otoczenia widza, że coś jest ze mną nie tak, a  On jest w końcu szczęśliwy bo może się realizować.

Faktycznie chyba powinnam się tam udać w podzięce.

Na razie boli, a z czasem powoli przejdzie i bedziesz jasno widziala, ze nie bylo warto w tym trwac.

5 minut temu, Kulfon napisał:

Na razie boli, a z czasem powoli przejdzie i bedziesz jasno widziala, ze nie bylo warto w tym trwac.

Zapewne tak kiedyś będzie

Bardzo mnie dotknęła ta nagła samotność. Z drugiej strony brzydzi mnie jak On po tym co zrobił zapewniał mnie, że wydaje mi się i jak można chcieć odejść od takiej fajnej dziewczyny jak ja.

Heh każde powiedziane "kocham Cię" było kłamstwem ;( 

1 godzinę temu, emc napisał:

Zapewne tak kiedyś będzie

Bardzo mnie dotknęła ta nagła samotność. Z drugiej strony brzydzi mnie jak On po tym co zrobił zapewniał mnie, że wydaje mi się i jak można chcieć odejść od takiej fajnej dziewczyny jak ja.

Heh każde powiedziane "kocham Cię" było kłamstwem ;( 

Nie musialo byc klamstwem. Kiedys bylo moze prawda ... a dzis nia juz nie jest. Czesto sie tak zdarza. Uczucia tez sie zmieniaja, modyfikuja. Ale to nie powod, zeby tracic wiare w siebie. Jestes ta sama kobieta, ktora bylas i masz nadal szanse na nowy udany zwiazek. Cierpliwosci!

21 minut temu, emc napisał:

Bardzo mnie dotknęła ta nagła samotność.

Moim zdaniem, paradoksalnie, dobrze się stało.

Na nagłą samotność po rozstaniu polecam aktywność fizyczną. Ja w podobnej sytuacji, gdy nagle okazało się, że mam dużo wolnego czasu tylko dla siebie, kupiłem buty sportowe i zacząłem biegać. Po roku przebiegłem swój pierwszy maraton. Aż sam byłem zdziwiony

1 minutę temu, gwoli wyjasnienia napisał:

Nie musialo byc klamstwem. Kiedys bylo moze prawda ... a dzis nia juz nie jest. Czesto sie tak zdarza. Uczucia tez sie zmieniaja, modyfikuja. Ale to nie powod, zeby tracic wiare w siebie. Jestes ta sama kobieta, ktora bylas i masz nadal szanse na nowy udany zwiazek. Cierpliwosci!

Fakt w jakim stanie jestem teraz sprawia, że boję się nowej relacji poważnie. 

Jak pomyślę, że jakiś biedak znowu ma być "przetrzymywany" u mojego boku przez 7 lat i ma być podobnie. Zbyt dramatyczne

Przed chwilą, AlainDelon napisał:

Moim zdaniem, paradoksalnie, dobrze się stało.

Na nagłą samotność po rozstaniu polecam aktywność fizyczną. Ja w podobnej sytuacji, gdy nagle okazało się, że mam dużo wolnego czasu tylko dla siebie, kupiłem buty sportowe i zacząłem biegać. Po roku przebiegłem swój pierwszy maraton. Aż sam byłem zdziwiony

Rozmyślałam o tym właśnie w nocy  nie będę ukrywać nie jestem typem sportowca, ale... kiedyś ćwiczyłam nawet codziennie. I jak piszesz teraz będę miała duuużo wolnego czasu

1 godzinę temu, emc napisał:

Fakt w jakim stanie jestem teraz sprawia, że boję się nowej relacji poważnie. 

Jak pomyślę, że jakiś biedak znowu ma być "przetrzymywany" u mojego boku przez 7 lat i ma być podobnie. Zbyt dramatyczne

 

Teraz sie boisz nowej relacji bo jest to wszystko za swieze. Poza tym to 7 lat do dlugi czas i potrzeba teraz troche czasu zeby sie z tym oswoic i zajac sie soba. Dlatego napisalam cierpliwosci. Czas swoje zrobi. 

6 minut temu, emc napisał:

nie jestem typem sportowca

Nie uprawiałem wcześniej sportu. Po prostu zapisałem się na Bieg Niepodległości (10 km) i miałem kilka miesięcy czasu by zacząć trenować. Przymus zewnętrzny (głupio by było zapłacić wpisowe i nie ukończyć) powodował, że czy miałem chęć czy nie, to musiałem iść poćwiczyć. A taki solidny wysiłek pomaga resetować "złe" myśli. Zrób sobie test Coopera na początku i po kilku miesiącach - zobaczysz jak Ci wzrośnie wydolność organizmu.

22 godziny temu, Uzi napisał:

Skończyła się bajka. Bo życie to nie je bajka.

To je bitwa.

20 minut temu, emc napisał:

Fakt w jakim stanie jestem teraz sprawia, że boję się nowej relacji poważnie. 

A to juz zaraz musi być nowa relacja?

Jestes z tych co bez portek w domu tracą sens życia?

Przed chwilą, Bimba napisał:

A to juz zaraz musi być nowa relacja?

Jestes z tych co bez portek w domu tracą sens życia?

 

Nie nie jestem z tych. Nawet nim związałam się z moim partnerem nasza relacja rozwijała się parę miesięcy. Seks nie stanowi dla mnie chyba aż takiego tabu ale wiążę to z bliskością z partnerem. Potrafię o tym mówić, robić z tego śmieszki ale jak ja mam brać w tym udział to mam stres. 

Przeraża mnie przechodzenie przez taki związek ponownie. Mój wygląd i to jaka jestem przestało podniecać mojego partnera. Jak to inaczej wytłumaczyć? Mówiąc prosto jestem nieatrakcyjna.

Ile razy w życiu można być upokorzonym? Bo dla mnie to jest takie upokorzenie. 

2 minuty temu, emc napisał:

Mówiąc prosto jestem nieatrakcyjna.

Nie to było powodem. Top modelki też są zdradzane.

7 minut temu, emc napisał:

Mówiąc prosto jestem nieatrakcyjna.

 

To, ze przestalas byc atrakcyjna dla niego, nie znaczy, ze jestes nieatrakcyjna, nie przesadzaj. 

1 minutę temu, AlainDelon napisał:

Nie to było powodem. Top modelki też są zdradzane.

Ok. Może i top modelki też są zdradzane xD

Ale jakie zainteresowanie wzbudzają top modelki ^^ Mogę tylko czasem o tym porozmyślać. Bardzo upraszczając świat interesuje raczej tylko ich wygląd.

1 minutę temu, Kulfon napisał:

To, ze przestalas byc atrakcyjna dla niego, nie znaczy, ze jestes nieatrakcyjna, nie przesadzaj. 

Nie chodzi mi o przesadzanie, po prostu moim zdaniem umiem obiektywnie ocenić jak patrzą na mnie inni ludzie.

1 minutę temu, emc napisał:

Ok. Może i top modelki też są zdradzane xD

Ale jakie zainteresowanie wzbudzają top modelki ^^ Mogę tylko czasem o tym porozmyślać. Bardzo upraszczając świat interesuje raczej tylko ich wygląd.

Nie popełniaj błędu doszukiwania się powodu w sobie. Olej leszcza, odchoruj rozstanie i zacznij czerpać z życia.

23 godziny temu, emc napisał:

Co jest ze mną nie tak, że ten związek zakończył się dla mnie w taki sposób??? Powiem szczerze wątpię, że uda mi się jeszcze zbudować kiedyś nowy związek. Jak wybrakowana muszę być, że On woli płacić za seks niż współżyć ze mną.  

Bardzo dziękuję każdemu kto poświęcił chwilę mojemu zwierzeniu.

 

Z Tobą, moja droga, jest wszystko ok. Nie daj się wpędzić w poczucie winy i nie rób z siebie ofiary. Dobrze, że poszedł sobie jeszcze przed ślubem. Z czasem sama zobaczysz, że to było najlepsze co Cię mogło spotkać. 

Zajmij się sobą i nie myśl, póki co,   o  związkach. Jak będziesz miała    z kimś być to  on sam stanie na Twojej drodze  życia w najmniej spodziewanym momencie. Przyjdzie na to czas. Poznasz jeszcze wartościwego mężczyznę, zobaczysz. I nie wątp w to, że na to zasługujesz!

Powinnaś jemu kupić skrzynkę wódki, i podziękować, że pozbyłaś się "balastu". 

Whisky, moja żono, jednak Tyś najlepszą z dam"

Kobieto, uciekaj od alkoholika gdzie pieprz rośnie!  To, to się nie zmieni. Nie łudź się!