Czy jeśli byłbym bezdomnym z gnijącą nogą, ale nie widziałbym żadnych problemów i nie narzekałbym, tylko radośnie chciałbym rozmawiać o muzyce, balecie, sporcie lub czymkolwiek innym, to byłbym fajny, przyciągałbym ludzi i każdy chętnie by ze mną gadał?

Bo najważniejsze jest jakie ma się nastawienie (ważne, żeby było ono pozytywne), a nie w jakiej obiektywnej sytuacji ktoś się znajduje?

I czy jeśli jako taki bezdomny z gnijącą nogą patrzyłbym optymistycznie, dostrzegał pozytywy, a nie negatywy, widziałbym szklankę do połowy pełną, a nie do połowy pustą i nie przejmowałbym się robalami żrącymi jedną nogę, tylko doceniałbym i cieszyłbym się, że druga noga nie gnije i nie żrą jej robale i z tego powodu byłbym szczęśliwy, to wszystko byłoby git i wszyscy by mnie lubili?

Twoje tematy doszły do takiego stopnia odrealnienia że wcale się nie dziwię ze nikt ci już na nie nie odpisuje.

Jeśli jedyne co się w życiu liczy to pozytywne nastawienie, to znaczy, że wszyscy bezdomni kiedy są znieczuleni tanim winem i czują się szczęśliwi, osiągnęli życiowy sukces większy od osoby młodej, pięknej, bogatej, zdrowej, mającej przyjaciół i miłość, ale pesymistycznej, narzekającej i nie umiejącej się z tego wszystkiego cieszyć?

2 minuty temu, E̗̭̝͜ḽ̖̭͜c̜͇̗̪̭͢i̱͙̙͍͖͜a͢ napisał:

Twoje tematy doszły do takiego stopnia odrealnienia że wcale się nie dziwię ze nikt ci już na nie nie odpisuje.

Ja po prostu w sposób bardzo wyrazisty przedstawiam kwestię, do której wszyscy tu przekonujecie, czyli, że najważniejsze i decydujące w życiu jest pozytywne nastawienie do życia

4 minuty temu, Klitek napisał:

Ja po prostu w sposób bardzo wyrazisty przedstawiam kwestię, do której wszyscy tu przekonujecie, czyli, że najważniejsze i decydujące w życiu jest pozytywne nastawienie do życia

Nie w sposób wyrazisty tylko do takiego stopnia роріеrdolony że się nie dziw.

2 minuty temu, E̗̭̝͜ḽ̖̭͜c̜͇̗̪̭͢i̱͙̙͍͖͜a͢ napisał:

Nie w sposób wyrazisty tylko do takiego stopnia роріеrdolony że się nie dziw.

Czyli pozytywne myślenie jest jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością? Działa kiedy jest dobrze, ale nie działa kiedy jest źle?

Daję wyraziste przykłady do porównania, bo wiadomo, że jeśli zapytałbym czy facet, który ma 185 cm wzrostu dzięki pozytywnego myśleniu może być szczęśliwszy od faceta, który ma 186 cm wzrostu, to każdy powiedziałby, że tak, że pozytywne myślenie jest najważniejsze i może zdziałać cuda

28 minut temu, Klitek napisał:

Czyli pozytywne myślenie jest jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością? Działa kiedy jest dobrze, ale nie działa kiedy jest źle?

Tak

28 minut temu, Klitek napisał:

Daję wyraziste przykłady do porównania, bo wiadomo, że jeśli zapytałbym czy facet, który ma 185 cm wzrostu dzięki pozytywnego myśleniu może być szczęśliwszy od faceta, który ma 186 cm wzrostu, to każdy powiedziałby, że tak, że pozytywne myślenie jest najważniejsze i może zdziałać cuda

No to masz dzięki swoim wyrazistym przykladą zamiast dyskusji monologi.

1 minutę temu, E̗̭̝͜ḽ̖̭͜c̜͇̗̪̭͢i̱͙̙͍͖͜a͢ napisał:

Tak

 

No to masz dzięki swoim wyrazistym przykladą zamiast dyskusji monologi.

Teraz już wszystko zrozumiałem, co podsumowałem w sąsiednim temacie:

Czyli prawda jest inna i brzmi, że pozytywne myślenie jest ważnym dobrym początkiem, ale samo w sobie nie wystarczy, że oprócz tego potrzebne jest jeszcze działanie, wytrwałość pomimo niepowodzeń, cierpliwość i wtedy, może, ale nadal nie ma pewności, życie będzie się zmieniać na lepsze, ale też nie szybko, tylko powoli

Znowu popadasz w skrajności czyli depresja się pogłębia z jesienią

robisz porównania kompletnie odrealnione od rzeczywistości.