dobranoc...może usłyszysz szept mojego snu....

Ty przychodzisz jak noc majowa... Biała noc, noc uśpiona w jaśminie... I jaśminem pachną twe słowa... I księżycem sen srebrny płynie... Kocham cię... Nie obiecuję ci wiele... Bo tyle co prawie nic... Najwyżej wiosenną zieleń... I pogodne dni... Najwyżej uśmiech na twarzy... I dłoń w potrzebie... Nie obiecuję ci wiele... Bo tylko po prostu siebie... Kocham cię jak powietrze. Jak dziurę w starym swetrze. Jak drzewo na polanie... Po prostu kocham cię... kochanie. Czy pozwolisz, ze ci powiem... W wielkim skrócie i milczeniu... Że ci oddam i otworzę... W ciszy serc, w potoków lśnieniu... Słowa dwa przez sen porwane... Przez noc ukryte... przez czas schwytane... Słowa dwa, co brzmią jak śpiew, dwa proste słowa....kocham cię.

Przyjdę do ciebie w północ ciemną, z nowiem... Drogę przez półmrok wskaże mi tęsknota... A ty, choć o swym przyjściu nie powiem, Wyjdziesz i sama otworzysz mi wrota. Choć ciemno będzie, nie spytasz, kto jestem... Dotkniesz mej dłoni i zaraz się dowiesz... W głębokiej ciszy o nic słów szelestem Nie spytam ciebie - a ty mi odpowiesz... Cicho mnie w blade pocałujesz skronie, A choć nie wyznam ci, że mnie coś tłoczy, Ty mi utulisz głowę na swym łonie I sama w wieczny sen zamkniesz mi oczy...

Naga obok Ciebie - lecz nie czuję wstydu. Twoje ciało gorące, a usta z bliskości płoną -tak jedwabne i wilgotne Dłonie- choć męskie, delikatnie i dziko wędrują i rozpalaja każdą cześć mojego ciala. Ja Cię nie widzę, bo mam oczy zaślepione miłościa, ale czuję doskonale jak dwa ciała, tańczące pośród fal ciszy i mroku, tak cudownie nieprzytomne i odurzone, teraz stają się jednym. Nie chce końca tej magicznej chwili, której świadkiem jest tylko mrok - to spełnienie wszystkiego. Lecz nagle strach napełnia mi oczy i ciemność gdzieś znika, widzę promyk słońca. Moje ciało jest zimne, trzęsie się i drży. Łza spływa po policzku i znów pytam jak co rano: - gdzie jesteś TY??

Zbyt daleko od siebie I zarazem zbyt blisko Nazbyt ...niebezpiecznie...? Tęsknota zmieszana z pragnieniem Nasuwa kroki zbyt śmiałe do wykonania W swoją stronę Tak dobrze poznaliśmy kierunek... Zbyt daleko, boli Zbyt blisko, za rzadko ... i tylko na krótko gasi pragnienie na nowo budząc tęsknotę...

:(

a życie jest tak piekne:)

Opuszkami dotyków wyrzeźbiłem kształt najpowabniejszych piersi, ramiona jak konary rajskich drzew, biodra fale niespokojnego morza, wiatr wpleciony między kosmykami słoneczno-księżycowych włosów, tyle w nich dnia, tyle w nich nocy... Tańczyłaś odziana w bieliznę rozpiętych oddechem żagli, jak kołysanka morskich fal pędziłaś w otchłań świata wyobraźni, a ja byłem zapachem połączonych niebios i błękitnych, nieskończonych przestrzeni. Słuchałem, byłem echem najcichszych głosów, szeptów niesionych ponad czas, byłem cząstką nieśmiertelności – rozbujałą, nieistniejącą rzeczywiście. Jak różnoimienny byt doganiałem ciebie i traciłem jednocześnie. Nadzieja tętniła we mnie galopem niepokornych, wolnych na zawsze mustangów. Piłem krople burz lejące się przepychem z ciebie, na wargach smak kobiecości wypalał i układał poezje, parzył rozkoszą, której nigdy nie będę potrafił najpełniej wypowiedzieć. Niosłem kosmyk, kształt błękitnego tiulu i płakałem. Wejrzałaś w największą tajemnicę rozwartych szczerością źrenic, nabrałaś miodu, skosztowałaś ze mnie... Jednym gestem nadałaś skrzydła i pozwoliłaś, bym uleciał w motyle kwiaty ciszy. Jedność była tak blisko, przepełniła wszystko, nawet przeszłość, z której poznałem jaką ciebie pragnę. Imię nadałem pięknu, zapatrzony w tę jedną chwilę, która przetrwa, aż do końca świata.

Nie chcę o Tobie marzyć Nie chcę o Tobie śnić Chcę o Tobie zapomnieć I w swoim świecie żyć. Lecz jak mogę zapomnieć Gdy jesteś w sercu mym A ono bije, wciąż czeka I na myśl o Tobie drży. Lecz nie tylko drży me serce Me ciało także drży Gdy pomyślę o naszym spełnieniu I o tym jak dobrze było Ci. Gdy bierzesz me ciało w swe dłonie Z pożądaniem, zachwycasz się nim Mnie nie ma już tu na ziemi Odpływam...a razem ze mną Ty. Więc jak mam o Tobie nie marzyć Więc jak mam o Tobie nie śnić Skoro to co nas połączyło To jest nierozerwalna nić. I zawsze będziemy dla siebie Będziemy marzyć i śnić I wiemy dobrze oboje Że zapomnieć nie zdoła z nas - NIKT.

Ciemna noc była mym tłem, A dłonie pędzlami Ciało Twe śnieżnym płótnem, Z naniesionymi szkicami Cóż kiedy przyszedł dzień i tło rozbielił, A malarza ze swym dziełem na zawsze rozdzielił

Dotykaj mnie... Spraw aby sny nie były tylko snami. Dotykaj mnie... Jakbyś malował portret mój rękami. Dotykaj mnie... Bym zapomniała o tym co nas boli. Dotykaj mnie... Do nieba bram doprowadĽ mnie powoli

Słodko pachną Twoje słowa, chcę wciąż słuchać ich od nowa, szeptem mów mi swe marzenia, ja je w dotyk pozamieniam... Chcę w zasięgu być Twych dłoni, nie chcę myśli swych już gonić, koniec świata tuż przed nami, tam tańczymy z marzeniami... Chcę być w słońcu wiatrem chłodnym, chcę uśmiechem być pogodnym, kroplą deszczu na Twej twarzy, chcę tak blisko być i marzyć...

Chcę widzieć Cię w mych ramionach tonącą Nieśmiało ciałem całym drżącą Chcę czuć Twój oddech gorący Westchnieniami kuszący Chcę wtopić się w Twój wizerunek I łapczywie chłonąć każdy pocałunek Chcę zanurzyć się w ciała Twego wydmie I czerpać z niego rozkosze bezwstydnie Chcę Cię posiąść żądzą kipiącą I pieścić namiętnie z szaleństwa dyszącą Chcę Cię utulić błogą tkliwością I obdarować mą całą miłością

Jeśli dasz sie porwać w dal głuchą i ciemną Jeśli zechcesz spędzić tych chwil kilka ze mną... Być poprostu blisko jakby znikło wszystko! Jakby przestał nagle istnieć cały świat... Jakby nikt nie liczył przemierzonych lat Chcę się cieszyć Tobą, poić Twym spojrzeniem, nim sen się skończy, nim będę wspomnieniem... Ranna rosa, blask księżyca wszystko to, co nas zachwyca nie przeminie w mych wspomnieniach, nie rozpłynie się w marzeniach ... nie wiem co się może zdarzyć, chcę poprostu o tym marzyć...

Marzę... o chwili spełnienia, o nocy pełnej zapomnienia, nocy tysiąca wrażeń, nocy spełnienia marzeń Czekam... tej nocy jak w obłędzie, czekam i wiem, że będzie, będzie moich marzeń spełnienie, wielka miłość i uniesienie.

Blisko: jak ciepło rąk, fala głosu w membranie uszu, patrzeniem nasączony wzrok uczuć Jeszcze bliżej: w myśli pojedynczej gdzie nic już innego nie ma, w kurczącym się kolorze kier gdzie wszystko rodzi się umiera ja i ty W sobie: gdzie dusze dwie na jednym grają instrumencie, czas się roztacza w nieskończoność chwil ze mną jesteś.

spotkałam cię tu w tym dziwnym świecie. mam ciebie ale nie dla siebie wirtualne życie wirtualna przyjaźń kim jesteś dla mnie?? kim ja dla ciebie?? spotkałam cię tu nie widząc nie dotykając a jednak...marząc wirtualane życie wirtualna przyjaźń dla mnie to sen a dla ciebie?? spotkałam cię tu gdzie spotkam cię jeszcze mój miły tego nie wie nikt...

Tyś wplotła mi we włosy nitkę babiego lata. Tyś na mych rzęsach zostawiła kroplę rosy. Tyś w mych oczach utopiła lazur morza. Tyś memu sercu pokazała jak miłość odmierza czas. Tyś mej duszy uchyliła rąbek tajemnicy nieba. Tyś mnie nauczyła, że do szczęścia więcej nic nie trzeba.

Obudź mnie szeptem delikatnym i dmuchnij w policzek, tak bym poczuła zapach Twój... Okryj mnie ramionami... podniebnymi Anioła skrzydłami, tak bym wiedziała, że jesteśmy tylko "my"- Sami... Chcę się znów poczuć bezpiecznie i dobrze w nich... odnaleźć na nowo ciepło dłoni Twych... Dotknij mnie... tak bym odczuła muśnięcie słońca... co zbliża się, zbliża bez końca... lub tchnienie wiatru na ręce... niczego tak bardzo nie pragnę i nie chce... Ucałuj mnie deszczem... I otulaj każdego dnia cudownym dreszczem... Krocz przy mnie... Krocz tak spokojnie jak tylko potrafisz... I obiecaj, obiecaj kochany, że już nigdy mnie nie zostawisz...

dziekuje .... . :) bardzo milo mi sie z toba pisalo :)

Płoń blisko mnie zmysły przypalaj poparz mnie sobą nasącz lawą żaru przeniknij płomieniem wyzwalającym energię z rozgrzanego ciała przygrzej mocniej jeszcze pustkę wypalaj wypełniaj wszystko istotą siebie komórki nasze roztopione scalaj w jeden organizm jedno upojenie niech nas nie ugasi nawet z myśli zdrada

również Ci bardzo dziekuję za "wymianę myśli". :)

Wczesniej nie wierzylam w to ze jest cos poza swiatem tym. Ty mi otworzyles swoje drzwi za nimi raj i my. Boje sie ze kiedys, gdy obudze sie pozostaniesz tylko snem. Pokaz mi ktoredy musze isc jak dluga droga wiedzie do Twojego serca. Oddam Ci wszystko to co mam a wtedy odnajdziemy razem klucz do szczescia. Czemu nie istnieje dla mnie nic gdy jestes blisko tak. Nikt mi nie odbierze tego co w sercu mam, a Ty na zawsze bedziesz tam.

opadły błękitem liście pod drzewem naga z konarami rąk nad głową stałaś a włosy twe pachniały niebem z jednej chęci uczyniłem flet palcami przytykałem ciebie grałem melodie cisnąc strumienie w ustnik ust nadając dźwiękom żarliwości brzmienie aż wygięłaś się w harfę drażniłem struny ciepłem jak pajęczynę delikatnie rwąc jak babie lato z letnich łąk miałem cię dla siebie poranek uwiódł najpiękniejszy dźwięk instrumentarium ubrał w białą ciszę i nie ma już pachnących nut tyle że echo jeszcze lekko drży lecz drżenia tego ja już nie usłyszę.

Bo widzisz tu są tacy, którzy się kochają i muszą się spotkać aby się ominąć bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało są inni, co się nawet po ciemku odnajdą lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął byliby doskonali lecz wad im zabrakło Bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej niektórzy umierają - to znaczy już wiedzą miłości się nie szuka - jest albo jej nie ma nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek są i tacy co się na zawsze kochają i dopiero dlatego nie moga byc razem jak bażanty, co nigdy nie chodzą parami Można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie Nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem

Dzień dobry...obudziłam się... Oczęta przecieram i dziwię się... Patrzę a to Ty...koło Mnie śpisz... Taki słodki...pogrążony we śnie... Uśmiechnięty...dlaczego uśmiechasz się?... Co Tobie się śni?...gdzie jesteś w tym śnie i z kim?... Chciałabym być z Tobą miły Mój... Biegać po łące...Ty bukiet kwiatów nazbierasz Mi... Ja w podzięce Tobie dam ...poziomek garść... Zebrałam je wtedy...kiedy Ty kwiaty rwałeś Mi... Spójrz motyle jakie one piękne są...złap Mi jednego... Tylko takiego Ty wiesz...musi być koloru niebieskiego... Mówisz że takich nie ma?...jak Nie!... Przecież w każdym śnie wszystko jest... Czego w realnym życiu nie ma i nie znajdzie się... A Ja Tobie dam...hmmmmmmm co Ja tobie mogę dać... Dałam już Tobie poziomek garść...zjadłeś je ... Już wiem...dam Ci skosztować Moich ust... Spróbuj je i poczuj ich smak...nie będę ich Tobie żałować! Zamknij oczy i powiedz Mi...jak te całusy smakują Ci... Co to za hałas...co to?...już wiem to budzik budzi Mnie... Koniec snu trzeba wstać już pora...dlaczego właśnie teraz?! Kiedy sen taki miły robił się...jaka szkoda...

[usta[ \" Gdyby się nagle okazało ,że zostało nam tylko pięć minut na powiedzenie wszystkiego, co chcieliśmy w życiu powiedzieć, wówczas budki telefoniczne szturmowaliby ludzie próbujący się dodzwonić do kogoś z miłosnym wyznaniem \"

Jesteś ciepłym wiatrem Mego słońca promieniem Dni i nocy rozkoszą Mym słodkim pragnieniem Chciałbym Ci dziś powiedzieć Że czekam z utęsknieniem By Cię wreszcie zobaczyć I mym utulić ramieniem Ja tak czekam na Ciebie Każdym dnia zdarzeniem Dusza moja tułacza Przepojona cierpieniem Kiedy zamykam oczy Zmęczony dnia brzemieniem Nie jest mi smutno, ja wiem Ty przyjdziesz z sennym marzeniem A kiedy budzę się rano Pieszczony snu wspomnieniem Odkrywam Cię wciąż na nowo Cieszę się Twoim istnieniem I jeszcze chcę Ci powiedzieć Że Cię tak kocham szalenie I jeszcze chcę Ci wyszeptać Ty jesteś mym uwielbieniem

Znajdziemy miejsce dla siebie, To będzie coś niewielkiego. Lecz co? Kochany ! ja nie wiem…. Łupinka orzecha włoskiego? Lub tunel zrobiony ze śniegu? A może obłoki pyzate? Włos wiatru złapany gdzieś w biegu? By razem uciec przed światem. Znajdziemy to miejsce niebawem, I nikt nam go nie zabierze. Nie dojrzą nas oczy ciekawe. Czy wierzysz ? bo ja mocno wierzę. Pokrywki oczu przymkniemy, Na bladej wstędze Mobiusa, Już czas się oderwać od ziemi, Tęsknota w nas…pora ruszać. witam ponownie:)

Smutek moją twarz białym puchem przysłonił... Łzy już zdążyły zamarznąć udając sopelki lodu... Zimny wiatr dmuchnął we mnie wspomnieniami... I wtedy zza mięciutkich chmurek wyskoczyło Słońce - Wielka złocista kula dotknęła mnie swym promieniem. Zaczęłam się topić... Kropelki ognia paliły me serce, niszczyły od środka... I po raz kolejny umarłam z tęsknoty przypominając sobie... ...Ciebie