SAMOTNE I SAMOTNI -PO 50-TCE

Co Ty gadasz że nie znajdzie, oczywiście że znajdzie! Pewnie że są młodsze, wolne ale za to my jesteśmy mądrzejsze, piękniejsze

a ja mam 40 lat i czuje się jak wrak..jestem mezatka w nieszczesliwym malzenstwie,nie mam dzieci,ciagle zyje w napięciu , zachorowałam na chorobę Hashimoto, maz sciagnal mnie na zachod, byle jakie zycie bez przyszłości,ciezka praca...probowalam cos zmienic,wrocic do pl ,kazda rozmowa z mezem konczy się klotnia ,on nienawidzi ze mna rozmawiać o zyciu przyszłości bo mowi ze pier……..ciagle o tym samym,on dostaje białej goraczki jak zaczynam ten temat....robi takie awantury ze pol bloku słyszy....chciałam wnieść o rozwod to rodzina i maz zrobili mi male piekiełko( rodzina mog=hery nie uznające rozwodow ).. na zachodzie zniszczylam resztki zdrowia...i tak zycie mija...czytam wypowiedzi osob 50 letnich ze sa szczęśliwi ,pełni wigoru to szczerze zazdroszczę....chciałam kogos poznac,innego mezczyzne,zeby oderwac się od tego życiowego marazmu i być może zwiazac z kims innym..ale nikt nie chce patrzeć na kobiete w moim wieku ,schorowana i w malzenstwie…..zycie mija mi,przecieka przez palce...najgorsze ze zdrowie siada:(

Naprawdę nie masz szansy żeby się od niego uwolnić? Masz dopiero 40 lat. Zostaw go, wróć do kraju. To Twoje życie, niech Ci rodzinka nie mówi że nie ma mowy o rozwodzie, nie widzą co się dzieje, zgadzają się na to?

19.54- "A kobieta, która pisze ze nie założyła rodziny prawdopodobnie już jej nie założy, po 50 wszystkie jesteśmy niewidzialne" XX Zdaję sobie z tego sprawę (to powyżej było o mnie!) a co do Małej to też prawda, że skoro szczęśliwa i pije z mężem kawę a czegoś brakuje... może ta stabilizacja nie jest dla Ciebie szczęściem? Cóż, każdy tęskni za tym, czego w życiu nie ma... A co do tego Mała, że znajdzie się taki, który na moim punkcie oszaleje to nie oszukujmy się i bądźmy realistkami: wyglądamy świetnie, czujemy się świetnie ale tak naprawdę, choćby tu na Kafe jesteśmy "staruszkami", które już dawno powinny nie żyć. Pozdrawiam wszystkie 50-latki:).

Moja sąsiadka w wieku 60 znalazła miłość! Chodzą teraz za rączki, widać że są szczęśliwi. Na każdego przyjdzie pora. Głowa do góry! Rzeczywiście, czasami mnie dopada smutek, że ciągle to samo, praca, dom, praca. Ale i tak jestem szczęśliwa. Poprostu mam czasami takie marudne dni, jak każdy. Dzisiaj jest ok.

Dnia 4.08.2010 o 10:56, Gość treffik napisał:

 

Aktywuje temat samotni po 50 tce.

Dnia 4.08.2010 o 10:56, Gość treffik napisał:

 

Aktywuje temat samotni po 50 tce.

Dobrze by bylo w Nowym Roku znalesc przyjaciol do pogawedki.

Dobrze by bylo w Nowym Roku znalesc przyjaciol do pogawedki.

Cześć,

jakieś 6 miesięcy temu, po 30 latach małżeństwa mąż oświadczył, że chce odejść. Jego decyzja była nagła, zaskakująca, niespodziewana... dla niego chyba też... a mój świat się zawalił. Poczucie godności, bezpieczeństwa, pewność siebie... wszystko uleciało. Poczułam się wykorzystana, zdradzona, zużyta i niepotrzebna. Bez szarpania i walk jesteśmy już po rozwodzie, stoję u progu 50-tki. Co dalej?!?

1 godzinę temu, Gość Mysz napisał:

Cześć,

jakieś 6 miesięcy temu, po 30 latach małżeństwa mąż oświadczył, że chce odejść. Jego decyzja była nagła, zaskakująca, niespodziewana... dla niego chyba też... a mój świat się zawalił. Poczucie godności, bezpieczeństwa, pewność siebie... wszystko uleciało. Poczułam się wykorzystana, zdradzona, zużyta i niepotrzebna. Bez szarpania i walk jesteśmy już po rozwodzie, stoję u progu 50-tki. Co dalej?!?

Dalej musisz po prostu żyć . Rozwód to nie koniec świata. Sama jestem w bardzo podobnej sytuacji. Nie masz innego wyjścia tylko iść naprzód

nie spodziewałam się, że trochę tu ludzi +/- 50

tylko błagam nie zrzędzcie tak jak ci młodzi na innych wątkach

1 godzinę temu, Gość Izzzzzz napisał:

Dalej musisz po prostu żyć . Rozwód to nie koniec świata. Sama jestem w bardzo podobnej sytuacji. Nie masz innego wyjścia tylko iść naprzód

Rozwód rozwodem, jakoś przeżyłam... najgorsza jest pustka. Całe życie byłam dla kogoś... a teraz sama, przerażające jest to że już nieco za późno szukać „bratniej duszy”