Dyskryminacja

Nistety to wszystko prawda, ja tez to moge potwierdzic. Rok temu zaczelam studia w Szwecji. Pierwszy orkes tutaj byl wspanialy a po jakis paru miesiacach wszystko sie zaczelo. Dyskryminacja na uczelni, na osiedlu, w sklepie. Moj sposob unikania problemow to nieotwieranie buzi. Jak mnie szwedzi o cos pytaja to udaje niemowe!!!

A-ha Szwecja to bardzo prymitywny kraj. Kazirodztwo, alkoholizm, bijatyki - to jest ich chleb powszedni.Tak mowia ci obcokrajowcy co mieszkaja tutaj dluzej jak ja.

Wszedzie jest tak samo, tylko tutaj mowi sie o tym otwarcie.

wierzyc mi sie w to nie chce :( a ja chcialam wyjechac na stupendium zagraniczne do Szwecji, zaczynam sie wahac...

nie doswiadczam tego. Pewnie wszystko zalezy od tego, w jakim srodowisku sie obracamy. Tutaj wiele z moich kolezanek norweskich tez ma mezow obcokrajowcow, tak jak moim mezem jest Norweg poznany na studiach w Europie w latach 90. Nie spotkalam sie z zadna dyskryminacja, raczej z wiekszym zainteresowaniem ;)

Norwedzy to bardzo fajni i otwarci ludzie. Mam dwie kolezanki ktore sa norweszkami, a pozatym bylam w Norwegi na praktyce, chba sie tam przeniose. Norwegia to ktaj warty polecenia!!! Szwecja???? Jak ma sie niebieskie oczy i jasne wlosy to zycie jest tu fajne. Ja jestem akceptowana.

A ze szwedzi maja takie niske gdybania o polakach, to takze troche nasza wina....wlamania, przemyty, zbieracze truskawek....z tego jestesmy znami w Szwecji.

nie ma dyskryminacji w Norwegi, ja myslalem, ze tam to jeszcze gorzej.... im bardziej w gore skandynawi tym wieksza dyskryminacja, i wiekszy rasizm.

Na polnocy Norwegii sa najbardziej sympatyczni i otwarci ludzie, serio. Juz nawet tutaj kraza o tym legendy, ze Norwegowie z polnocy sa inni od tych z poludnia (ja mieszkam blizej Oslo).

Ja takze mieszkam w Szwecji, w duzych miastach nie ma takiej dyskryminacj jak na wsi albo w malych miasteczkach. Ja mieszkam obecnie w Sztokholmie, kiedys jak mieszkalem na wsi to tez mi sie plakac czasami chcialo, tak mi szwedzi dopiekli. Ale co zrobic?

Tu nie chodzi o dostosowanie sie ale o kolor oczu!!!! Moze siostry Xanti maja.... niebieskie.

Jak mozna dyskryminowac dzieci polakow ktore wychowaly sie w Szwecji??? Wielu z nas o dyskryminaci nie mowi, bo wstyd, ukrywamy to.Pozatym ta dyskryminacja zaczyna byc wynikiem rosnacego bezrobocia. Polacy sa efektyjniejsi i przedewszystkim tansi!!

A-ha jeszcze jedno ja skonczylam w Szwecji medycyne mieszkam tutaj od dziecka. Dodre checi i respekt dla nowego kraju tutaj nie wystarczy... szwedzi to nacjonalisci.

To prawda tutaj chodzi tylko o kolor oczu, i nie zgadzam sie ze dyskryminacja w Szwcji jest wynikiem rosnacego tutaj bezrobocia. Ja mieszkam w Szwcji od 1982 roku, wyjechalem przed stanem wojennym i zostalem. Niechec do obcokrajowcow juz wtedy byla ogromna. Taka ta szwedzka mentalnosc. Moja zona jest szwedka, sama ma problemy w pracy przez to ze ma meza polaka, mimo ze jej koledzy i kolezanki z pracy nigdy mnie nie spotkali. Wiec nie moga ocenic mnie jako czlowieka. Moge dodac ze mam Ph d w fizyce molekularnej.

To prawda ze nawet rodowici szwedzi co zadaja sie z Polakami sa bojkotowani, moj maz jest szwedem ja jestem polka, przez malzenstwo ze mna stracil prace!

ja mysle ze wy wszystcy przesadzacie, az takiej dyskryminacji to tutaj nie ma...wiecej dyskryminacja jest w Polsce miedzy roznymi klasami spolecznymi, bogatymi, biednymi, tymi bez szkoly i wykrztalcenia...no pomyslcie!! Tutaj w Szecji naprawde mozna miec dobre zycie, ale tzeba sie dostosowac!!

nie wiedziałam, że tak wygląda sytuacja w Szwecji. No ale cóż, skandynawowie to prosty naród, ogólnie rzecz biorąc.. ciemnogród taki, mozna powiedzieć, że to suterena Europy. Co możemy powiedzieć? Albo wytrzymacie i głowa do góry , albo nasrać i wracać.

Elmopido!tak dostosowac sie??!!bardzo dobra rada,pochwalam ..do III Rzeszy tez trzeba balo sie przystosowac, to teraz tez bysmy zyli szczesliwie i nie bylibysmy dyskryminowani.a te pare kilkadziesiat milionow ludzi ,niestety nie porafili sie dostowac.powiem ci tak:ja dzisiaj w domu ze moje dzieci beda mialy tylko ciemne wlosy ,a reszta to gowno,powiedz jak maja sie ludzie dostosowac do koloru oczu?szkla kontaktowe?wlosy farbowac?

Pocieszam sie sama i innych...no bo co innego mozna zrobic?? A jak sie swiadomosc o tym ma to jeszcze ciezej sie tu zyje!!

Przez slowo dostosowac sie mam namysli \"zaakceptowac\". Ja wiem co mi wolno a czego nie, i gdzie jest moje miejsce. Niestety...Jeszcze troche...

Lepiej tego nie mozna bylo ujac. BRAVO!!!!

Rok temu pojechalismy do Szwecji. Cel wizyty-odwiedzic znajomych. Maz dostal naglych bolesci w klatce piersiowej. Pogotowie przyjechalo po 45 minutach, mimo ze do szpitala byla 15 min. Traktowano nas na doraznej jak intruzow. Pomoc medyczna kosztowala 200 koron szwedzkich, platne z gory - inaczej spie****ac. Wiecie do czeg doszlam: KOCHAM MOJ KRAJ!!!

Zapomnialam dodac ze maz mial zawal!!

A tam. Ja mieszkam w Niemczech i tez do niedawna bylem dysryminowany. Ale teraz jest lepiej.

Szwecja to przestarzaly model nowoczesnego kraju. Moze byli potega gospodarcza, ale w latach osiemdziesiatych. I do teraz na tym jada.

Tez mi dopiekli, bojkot obcokrajowcow to jeden z najwiekszych problemow spolecznych w Szwecji. Ale zyc tu mozna dobrze, my polacy w Szecji nie mamy innych problemow, tylko ten jeden - dyskryminacja.

ja tam mozna mieszkac, skoro sytuacja wyglada tak jak wyglada. A gdzie wasz godnosc???

Dobrze, ze ktos zaczol mowic o TYM otwarcie. Ja tez chce sie wyplakac. Mieszkam w Szwecji od 15 lat, wyszlam za maz za szweda. Moj maz zajmowal sie prywatna dzialalnoscia gospodarcza, to znaczy mial wlasna firme. Po roku malzenstwa zaszlam w ciaze, urodzilam synka. Mieszkalismy na uboczu, maz mial dobra ekonomie, domu nie wolno mi bylo opuszczac. Nikt z meza znajomych ani sasiadow nic nie wiedzial o moim istnieniu. Jak przyjmowal swoja rodzine w domu to zamykal mnie z dzieckiem w piwnicy, raz siedzielismy tam dwie doby. na zakupy chodzil ze swoja bylo zona tak ze wszystcy jego znajomi mysleli ze oni dalej sa razem. Pozatym jego byla okazala sie pozniej byc jego kuzynko, pierwszego pokolenia. Po czterech latach mordegi udalo mi sie uciec. Poszlam na policje. Na policji nikt mi nie dalaw wiary, mysleli ze jestem szalona. Zadzwonili mojego meza i wszystko zaczelo sie od poczatku. Po pieciu latach udalo mi sie wyswobodzic od tego tyrana. Na swoje usprawiedliwienie moj mezulek powiedzial ze niemogl o mnie opowiedziec znajomym i rodzinie bo narazil by siebie sam na dyskryminacje, a firme na bankructwo.

kazdy dostaje to na co zasluguje.......