ale mnie trafiło, jestem w szoku

kite... lepiej odwołać ślub, niż później go kościelnie unieważniać lub/i brac rozwód - po co takie komplikacje?

oj, jak najszybciej coś z tym zrób

ciekawe co się będzie działo w moim życiu, strasznie nie kręci ten drugi, także obwaiam się żeby mi to racjonalności nie przyćmiło

miało być mnie kręci....

niech przycmi akitkaa, teraz juz bedzie prosciej, nawet jesli beda ci nogi miekly a rozum odlozysz na jakis czas na polke to juz bedzie troszke inczaj, bo jestes po rozmowie ze swoim facetem i nie musisz udawac, ze wszystko jest dobrze, ze nic sie nie dzieje i szykuje sie happy end.. bo dla was juz go chyba nie bedzie :(

juffie odezwij się do mnie na gg, bo jestem u rodziców i nie mam twojego nr tu, ok?

wiesz to nie było do końca tak, że udawałam że wszystko jest ok, pierwsza rozmowa była w kwietniu, postanowiliśmy się bardziej starać, ale ja nie jestem w stanie, on jest obok, a ja myślę o tym drugim....on czuł że nie jest dobrze, ja też nie udawał, że jest super...

czuję sią zakochana ma maksa, tak mnie to przeszywa na wskroś....

akitkaa, skoro jesteś zakochana, to sprawa jest prosta. Po ślubie się przecież nie odkochasz w tym \"drugim\".

kwiat tuberozy...> tak wiem, dlatego rozstanie jest nieuniknione. marzę teraz tylko aby jak najszyciej zobaczyć tego drugiego....

:) życzę ci szczęścia, twojemu chłopakowi także, będzie dobrze

dzięki :) ale co się zdarzy, to nikt nie wie...oby szczęślwie :)

No nikt nie wie, ale sama czujesz, że z obecnym chłopakiem nic nie wyjdzie (nawet jakby się z tamtym nie udało).

no tak...to jest bardzo niepewne, czy coś wyjdzie z tym drugim...

To się okaże, spokojnie. Nawet jak wam nie wyjdzie, to przynajmniej będziesz miała czyste sumienie, że nie wyszłaś za mąż np. z rozsądku wiedząc, że narzeczony tego chciał, a ty nie.

tak, masz rację i dopiero zaczyna to do mnie docierać, po prostu chyba potrzebowałam czasu. a jak Ty myślisz tak szczerze, czy powinnam wyjść z inicjatywą do tego drugiego?

Wiesz co, najpierw porozmawiaj ze swoim obecnym i zobaczysz, jak będziesz się czuła. Ten drugi może pomyśleć, że wpadasz prosto w jego ramiona, wiesz, co mam na myśli? Że niestała w uczuciach jesteś - takie może być jego zdanie, ale nie musi. Ja często się z tym drugim kontaktujesz?

źle to ujełam, ja na pewno nie wpadnę w ramiona tego drugiego, tylko chce z nim porozmawiać, nie kontaktuje się z tym drugim...

To jakie są wasze relacje z tym II? Nie czytałam całego topiku.

bardzo skomplikowane, studentka-wykładowca, ale on jest wolny i różnica wieku nie jest duża...

A ja wiem, czy bardzo? Lepiej taki układ, niż kobieta-ksiądz. A jaka to różnica? Rozumiem, że on ci się podoba i nic o tym nie wie?

myślę, że wie, bo to po dwóch stronach dzieje się....6 lat różnicy

Hm, to jest dobrze :) :) :) najpierw rozmowa z chłopakiem, poczekaj jakiś czas i zaproponuj mu jakąś kawę, czy coś w tym stylu. Ja bym tak zrobiła :D

co jest dobrze, że on też jest mną zaintersowany? :) plan to ja już mam :D

no, że jest zainteresowany, bo wiesz, że to obopólne fluidy.

oj tak, zdecydowanie :)

jak zaczynałam związek ze swoim chłopakiem, to muszę przyznać że intuicja mi podpowiadała, że to jednak nie on, ale pomyslałam, muszę spróbować, muszę dać temu związkowi szansę, miałam już prawie 23 lata, więc uznałam że to będzie dojrzałe, że nie mogę szukać tylko szalonej miłości. kiedy na początku dość długo nam się nie udawało już mieliśmy się rozstać, ale byłam wtedy tak samotna, że po prostu bardzo potrzebowałam jego wsparcia, a on miał identycznie. zlecioważyłam intuicję... później zaczeliśmy się dogadywać, zżyliśmy się ze sobą, tylko był jednen podstawowy problem, miłości nie było, wspaniała przyjaźń, ale nie miłość...

nie wiedziałam, co znaczy miłość, więc pomyślałam, że to może to, wmówiłam ją sobie. a teraz to już zupełnie nie muszę się zastanawiać, czy to miłość do tego drugiego, bo to wiem i już....

i nie ważne czy to jest, czy będzie szczęśliwa miłość, ale ja czuję całą sobą, że to jest miłość, czasem na samą myśl o nim mi mocniej serce bije, nie potrzeba słów, jedno spojrzenie i wszytko wiem...

żyłam tak na prawdę w zawieszeniu, podświadomie szukając prawdziwego uczucia...nie szukałam na siłę, nie zainteresowałam się żadnym innym facetem przez te 3 lata, ale to we mnie tkwiło, nagle zjawił się on, oczywiście na początku wiadomo relacja skompikowana, więc nie myślałam o nim, że to może on, ale moje spojrzenia zupełnie bez jakiegoś celu zrobiły swoje, moje pragnienie miłości pewnie było w nich widać, a on chyba też miał podobnie....