Kocham kogos kto teoretycznie na to nie zasługuje...

.. bo popełnił w zyciu mnóstwo głupich błędów, ładował się w kłopoty, jest podziargany, pochlastany, ma porażającą przeszlość, ale teraz jest taki cudowny, złagodniał, zmądrzał, spokorniał... A ja kocham, tylko nic nie mówię, zresztą.. nikt by nas i tak nie zaakceptował... Ja tzw panienka z dobrego domu, a on.. no cóż...

Trudno sie pogodzić z tym, że osoba na której nam zależy nie jest taka jak chcemy i że nie możemy z nią być, ale czasami lepiej na początku troche pocierpiec bo później może byc gorzej...:(

Totez cierpię sobie w milczeniu, i w milczeniu obserwuję jaki jest teraz wspaniały, opiekuńczy, łagodny, i ma taką mądrośc w oczach... On nic nie wie że ja ... ale wydaje mi się, ba , jestem pewna że czuje podobnie.. Patrzę na te dziargi, na te tatuaże, i wierzyć mi się nie chce że kiedyś tak szalał... niestety, slady pozostały na zawsze... jak się na niego patrzy, to odrzuca człowieka na kilometr, ale gdy tylko spojrzy się w jego oczy i posłucha jego łagodnego głosu, serce topi się jak masło....:( Czy wierzycie że człowiek może się zmienić...?

Teraz jest tak, że wystarczyłoby trącić kamyczek, a poszłaby lawina... Wiem że gdybym się tylko jakoś bardziej prowokujaco zachowała, albo cos dała mu do zrozumienia, mogłoby być goraco, chyba rzucilibysmy się na siebie jak zwierzaki... Po prostu jest napięcie. Ale ukrywamy to wszystko, czasem tylko zdradzi go ukradkowe spojrzenie, jakieś westchnienie, ja czasem zbyt gorąco życzę mu w smsach miłej nocy, albo smsujemy sobie o wiele za długo jak na zwykłych przyjaciół.... Nie wiem jak to rozwiązac.

tatuaze teraz ma 80 mlodych ludzi -moj facet ma 2, to nie to widac definuje jego jako osobe ale co tak naprawde zrobil

80 %

Ale czy ty jesteś pewna, ze on sie zmienił??? Miaałm chłopaka bardzo chciaałm, zeby sie zmienił, dla mnie chyba sie strał, ale za mało, nie wyszło i teraz już wiem, ze dobrze sie stało, że nie jesteśmy razem bo to nie miało przyszłości....:(

nie wiem, minęlo 11 lat od jego ostatniego wyskoku, teraz pracuje, sam wychowuje syna, bo zona odeszła, łatwo się tylko denerwuje, przejmuje wszystkim, czasem rzuci kurwą, ale po chwili jest już wszystko ok.. Nie wiem czy mam mu zaufac, ale serce cos tam po swojemu gada....:(

Estuary przeczytaj sobie moją notke na tym forum pt. \"czekając na....wolność\" miłośc i wiara czynią cuda. pozdrawiam!

, a przeszlosc to przeszlosc, tak naprawde obiktywnie nie istanieje, jest tylko terazniejszosc i tyle ;) Zycie jest zbyt krótkie aby ogladac sie na konwenanse, czasy mezaliansów juz dawno minęly, wiec nie wiem na co czekasz. Chyba ze to nie milsoc, acz fascynacja. Skoro jestes sama i on tez, to nie wiem na co tu czekac, jak bedziesz doiwesz sie w praniu, inaczej sie nie przekonasz