kocham pana zonatego

no można jeszcze przyjąć,że trafiają tylko tu te " nieszczęśliwe".....wcale temu nie zaprzeczam....bo pewnie tak jest.....

O miłość jak najbardziej warto walczyć, ale w takich układach to zazwyczaj jednostronne uczucie. Ja tam nie mam złudzeń. Może ja i przestałam siebie lubić jesteśmy takie zgorzkaniałe, bo wyjątkowo źle trafiłyśmy?

Trafiłśmy na typowych zdradzaczy..nie da się ukryć..

Ale chyab i zwykli zdradzacze..mogą takie układy rozwiązać po ludzku....to chyba najbardziej boli...

no właśnie mnie chodzi o zwykłą przyzwoitość i szacunek trochę klasy po prostu

I wiesz co Kofeino forte..zawsze WYDAWAŁO mi się ,że jak to się skończy kiedyś..to nie będę miała żalu..rostaniemy się i będę mu dobrze życzyła....a teraz jestem na etapie mieszanym uczuć......coraz częściej najchetniej nakopalabym mu po prostu w d.....ę..i cieszę się,ze nie muszę go widywać

I jestem przygotowana na to ,że jak kiedyś przypadkowo na siebie wpadniemy..a jest taka możliwość..po prostu bedziemy udawac ,ze sie nie znamy...

całkowity brak klasy.....człowiek z klasą potrafi się znależć w KAZDEJ sytuacji....

ja jeszcze liczę, że przejdzie mi żal przecież kiedyś się lubiliśmy i nic mi nie obiecywał, nie kłamał, że mnie kocha powinnam być zła ale raczej na siebie, że wcześniej nie widziałam jaki jest naprawdę wiesz, ja raczej patrzę na niego z niesmakiem (czasem mnie tylko nachodzi złość) taki karzełek z niego wyszedł , który udaje macho kompleksy z niego wyszły i małość bardzo mnie kilka rzeczy zabolało, ale na własne życzenie do tego doprowadziłam poniekąd

My nie znaliśmy sie przedtem.......nie obiecywalismy sobie nic.......ALE OBIECALIŚMY sobie ,że jak nasza znajomość nie będzie spełniać naszych oczekiwań....po prostu rozstaniemy się po ludzku...

i to on twierdził,że jest to Znajomość na lata..ja zawsze do tego podchodziłam bardziej sceptycznie..

moge dolaczyc?

zapraszamy...tez byłam

jest mi smutno , a jak was poczytalam to jeszcze smutniej, doszlam wlasnie do starej prawdy ze faceci to swinie, nigdy wczesniej nie bylam zwolenniczka tego hasla, a jednak

masz podobne doswiadczenia do moich?

caly dzien lezalam i beczalam, nie wiem co mam z tym zrobic, wyrzucic go czy jeszcze probowac zyc-

próbować żyć..znim czy bez niego..ALE ŻYĆ

za dluga historia by wszystko opisac, wiec w duuuzym skrocie, od dwoch tygodni zyje z facetem , ktory po dwoch latach naszej znajomosci wyprowadzil sie z domu, odszedl od zony z ktora zyl ok.40 lat,(poznal ja majac 14, teraz ma 55), te dwa tygodnie to dla mnie katastrofa

dlugo trwalo zanim podjal decyzje, sama sie zdziwilam ze jednak to zrobil, a teraz najwyrazniej sam sobie z tym nie radzi

to dopiero 2 tygodnie....

a dlaczego katastrofa?

40 lat to szmat czasu...w takim wieku rzadko ludzie decydują się na tkie radyklane zmiany,

wczesniej opowiadal jaki to byl nieszczesliwy w malzenstwie, niedoceniany, jego zona przeszla wszystkie mozliwe nastroje od wscieklosci, ze on po latach ma cos do powiedzenia (byl psychicznie uzalezniony, a raczej jeszcze jest), nienawisci, do ostatnio uwielbienia, czego ostatnio dala dowod calujac go publicznie w reke na pozegnanie po krotkiej rozmowie(ja stalam obok)

czy po tylu latach moge miec nadzieje ze on mimo braku wyzszych uczuc do nie bedzie umial bez niej zyc??? ciagle jezdzie do ich domu, niby musi ciagle cos zalatwic, dbac o trawnik itp, spotyka sie z nia tak jak wczasniej spotykal sie ze mna ( zanim razem nie zamieszkalismy), ciagle na jego biurku w pracy stoja zdjecia jej i dzieci, na moje komentarze odpowiada, ze to przecierz jego rodzina, czym a jestem???

w takich sytuacjach kobiety naprawdę zachowuja się irracjonalnie ......Znasz realcje zapewne z jego strony jak bylo między nimi...

no właśnie..jezeli chcesz byc z nim, to musisz byc przygotowana na jego rodzinę na pierwszym planie

mają wiele wspólnych sprwa i zawsze beda mieli..dzieci , wnuki, wspólne sprawy...pamietaj 40 lat..to bardzo długo.........

z jednej strony mam ochote go wyrzucic, z drugiej moze dac mu czas, jednak z jego strony nie widze woli zmian, on twierdzi ze wszystko jest ok , on przeciez ze mna zamieszkal, ale nie bylo dnia by nie byl zobaczyc co u niej slychac, dzwonia do siebie jak tylko przyjdzie do pracy, wczesniej dzwonila tez w niedziele o wpol do dziewiatej rano na jego komorke,uswiadomilam mu ze przynajmniej to moglby ograniczyc

mimo wszystko nie da sie tego tak przekreślić i na pewno nie w ciagu 2 tygodni

ja nie zabraniam mu kontaktu z rodzina, ale sa pewne granice, ostatnio bylam z nim w kawiarni w czasie przerwy w pracy, zadzwonila, slyszalam jak sie wytlumaczyl ze jest w kawiarni ze mna, za piec minut mial znowu telefon, czy mam prawo wymagac by z tego typu zachowaniami wreszcie skonczyl, skoro niby zdecydowal sie ze mna zyc?