Kiedy drugie dziecko

Mam rocznego synka i marze o kolejnym dziecku. Czy to za szybko? Jakie sa Wasze doswiadczenia?

ja jeszcze dzieci nie mam. ale mam rodzeństwo. mój brat ma 24 lata ja mam 23 a potem jest jeszcze jeden brat który ma 20 :) mała różnica wieku a świetnie się rozumiemy od dziecka! były jakieś szarpanki ale od 15 roku rzycia oni są moimi największymi przyjaciómi do dzisiaj :) uważam,ze to nie za szybko :) rodzina z przypadku przyjaciele z wybor :) coś pięknego :) pozdrawiam:*

sama jeszcze nie mam dzieci ale uważam , że masz najlepszy moment aby mieć drugie dziecko. przykład: mam dwóch braci jeden ma 24 lata ja mam 23 i jest jeszcze mlodszy brat który ma 20. w dzieciństwie było pare kłótni ale od mojego 15 roku życia jesteśmy przyjaciółmi do dziś. zawsze miałam oparcie w kimś kto mnie znał od samego początku i zawsze przy mnie był:) rodzina z przypadku przyjaciele z wyboru :) coś pięknego! pozdrawiam:*

przepraszam że dwa razy ale za pierwszym razem nie chciał mój post się zapisać :( :)

córka ma 13 lat syn 11 no i teraz synus 5 mies :)

to zalezy co bierzes pod uwagę, każda sytuacja ma swoje plusy i minusy. Jak zrobisz to będzie to wasz wybór i to ty z mężem bierzecie za to odpowiedzialność. Tylko jak zdecydujesz się teraz na drugie dziecko to na litość nie narzekaj później, że ci cięzko, bo już nieraz słyszę od matek jak im cięzko opiekować się malymi dziecmi ,bo mężowie sa w pracy a one same są przemęczone.

Ja jeszcze nie mam dzieci ale chcialabym zeby miedzy nimi byla roznica niewieksza niz 3 lata, a najlepiej dwa. Moi znajomi maja poltorarocznego synka i beda teraz mieli drugie dziecko i tez mowia ze taka roznica wieku jest najlepsza. Tez tak uwazam, bo dzieci beda sie razem bawic, wiec nie trzeba im na kazdym kroku organizowac czasu, bo czesc dnia spędzą na wspolnej zabawie, lepiej sie rozwijają i przede wszystkim od malego maja szanse miec dobry kontakt. Wiele dzieci z duza roznica wieku kloci sie, np. miedzy moja kuzynka a kuzynem jest 5 lat roznicy i normalny kontakt zaczeli miec gdy kuzynka byla na studiach a kuzyn konczyl gimnazjum, a wczesniej wyzywali sie, wyrzucali sie nawzajem ze swoich pokoi itd. Poza tym w wieku przedszkolnym dzieci czesto chorują, wiec z małą roznicą wieku przejdziesz przez to moze porzadnie, ale raz na zawsze, tak jak z pieluchami, nieprzespanymi nocami itd. Pewnie nie raz bedzie Ci ciezko, ale mysle ze warto.

Ja mam rocznego synka, nastepne planiujemy za około 4 lata. Ja jestem tego zdania że nalezy pierwsze odchować jedno dziecko, poświęcić mu tyle uwagi na ile zasługuje (co może być trudne przy dwójce małych dzieci), pokazać mu świat, a dopiwro później mieć drugą dzidzię

a o kolejnym zastanowię się dopiero jak mój synek pójdzie do przedszkola czyli za jakieś 3/4 lata

ja mam synka , ma 3 tyg i wiecej nie planuje :) watpie zeby mi sie zmienilo ...

no zobaczymy później jak twoi znajomi, czy nadal będą za tym aby mieć dziecko za dzieckiem. Czy aby dzieci się będą dogadywać. Bo ja mam sąsiadkę, co jeden ma 2 lata a drugi 10 miesięcy. Ten dwulatek zabiera mniejszemu zabawki, krzyk, pisk. Starszy bije małego, jeżeli ten mu coś nie chce oddać. Jeżeli sąsiadka zajmuje się jednym to drugi też chce aby się nim zając. Zaraz jest też płacz, no bo jak można dwoma na raz się zajmować. Także w życiu nie zdecyduję się na tak małą różnicę wiekową dzieci.

Ja mam różnicę 2,5 roku i uważam, że to idealny odstęp czasowy. Mniejsze dziecko tzn. tak do 2 lat potrzebuje dużo więcej "obsługi" niż dwulatek. Sama nauka czystości (nocniczek) wciąż odciąga od noworodka. I fajnie jest jeśli możesz karmić jedno dziecko, a nie dwoje na raz, bo drugie umie jeść samo. Podobnie z ubieraniem. A z pierwszymi kroczkami? Pilnować 1,5 rocznego i jednocześnie opiekować się niemowlakiem? A znowu różnica 3 lata to już góra. Bo powyżej tej dzieci mają ze sobą słaby kontakt. Ja uważam, ze po to jest rodzeństwo, żeby dziecko miało kolegę, a potem przyjaciela w dorosłym życiu. I nie zgadzam się z przedmówczynią, że 4 lata należy odczekać, żeby pierwszemu dać wszystko. Drogie matki - w ten sposób powiększacie grono egoistów, którzy wyrastają w przeświadczeniu, ze wszystko im się należy, od całkowicie poswięconej im uwagi rodziców począwszy....Potem wymagają tego od świata i zdziwieni są, ze to tak nie działa.

najlepiej jak pierwsze umie juz chodzic i robic siusiu do nocnika wtedy nie bedzie tak duzo obowiazkow z pierwszym

ale macie dylematy. dlatego ja mam jedno i finito !!!!!!!!!!

Wcale nie mam zamiaru dac dziecku wszystkiego! po prostu uważam, że każde dziecko powinno mieć czas który poświęca się głównie jemu. Między mną a siostra jest 6 lat różnicy, a ja wcale nie jestem egoistką. Dużo zależy od wychowania dzieci a nie od różnicy wieku między nimi!!!

Nie napisalam ze zawsze bedzie kolorowo, przeciez mowie ze nie raz jest ciezko, ale wydaje mi sie ze najgorsze sa pierwsze miesiace, moze rok i zgadzam sie w zupelnosci z Binas. Mniej niz dwa lata to faktycznie ciezko, najlepiej 2 z hakiem, takie dziecko jest juz kumate, sporo rozumie itd. I jedne dzieci beda sobie wyrywac zabawki a inne nie, tego nie przewidzimy, zreszta dziecko tez trzeba przygotowac na pojawienie sie rodzenstwa. Znam dzieci z roznica poltora roku gdzie zazdrosci nigdy nie bylo, wiec to raczej sprawa charakterow.

Ja mam siostrę młodszą 6 lat i nie bardzo się rozumiałyśmy aż do skończenia przez nią 18 lat. Brat jest młodszy 1,5 roku i całe dzieciństwo byliśmy super kumplami. Oczywiście, różnie bywa- charaktery też są ważne. Ale jak widzę moje dzieci bawiące się razem, stające w swojej obronie (również przeciw mnie ;-)) to mi serce rośnie :-)

owszem zgodze się z wami, że mała różnica wieku wśród dzieci jest dobra ale jak są już starsze 4-5 lat. Najgorsze są same poczatki, kiedy są najmlodsi. Sąsiada trzyma jedno na kolanach, drugie ciągnie ją za spódnicę, spodnie itp. lub gryzie w nogę i piszczy, że ono też chce. A to są dwa grubasy, sąsiadka drobna dziewczyna, nawet nie jest w stanie wziąść ich obydwu. A jak usiądzie i ma ich obydwu to się popychają, ciagną między sobą i dalej krzyk. Chyba, ze się ma kogoś do pomocy. Czasami przychodzi do niej mama, ale na godzinę, dwie, bo mając 60 lat mówi, ze nie jest w stanie przesłuchac tych piskow, wrzasków, kłótni między sobą. Podejrzewam, ze jak będa starsi to bardziej znajdą wspólne porozumienie między sobą. Ale jak widze teraz to sąsiadka chodzi na wpół przytomna ze zmęczenia.

i jest super, tak właśnie chciałam