Nie przezyje smierci swojego psa

Ma juz 15 lat, ale jest w dobrej formie. Chyba sie martwie, ze jak ma takie dobre dni jak teraz, to takie ostatnie "podrygi " przed smiercia. Nie wyobrazam sobie, zeby go nie bylo:/

JA JUZ TO PRZEZYŁAM. 2 MIESIACE PŁAKŁAM;(

mój miał 10.. musialam go uspic bo mial raka i nerki wysiadły :( na początku jest bardzo smutno.. nic nie tupa.. nie ma nikogo przy drzwiach jak wchodzisz do mieszkania.. ktos puka.. nikt nie szczeka.. otwierasz lodowke i nie widzisz pyszczka..z czasem jednak przyzwyczajasz sie...

moj zawsze byl wolnym psem, a to dlatego, ze zamieszkalismy jako pierwsi na nowo budowanym osiedlu... od tego czasu wiele sie zminilo, ale On zawsze pozostal wolnym zwierzakiem. Chodzi gdzie chce , potrafi przejsc przez droge jak czlowiek, oglada sie w prawo, lewo... Widze jak sie zmienia , jak nie ma juz sil wychodzic na dluzej, jak ciagle by tylko spal. Mam go od zawsze i jest chyba dla mnie najwazniejszy , conajmniej tak wazny jak rodzina...

nie przyzwyczaje:/ Odprowadzal mnie do szkoly podstawowej, wozna go znala... pozniej na przystanek, kiedy chodzilam do liceum. No nie wiem jak to opisac, co on dla mnie znaczy

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=481709&start=150

A nie myslalyscie o tym rzeby zwiezaczka wypchac, wtedy przeciez zostanie z wami nawet po smierci.

Moj mial 16 lat :(

Ja ... mam wrażenie że najchętniej odeszłabym w ostatnią drogę z moją W., gdy przyjdzie jej czas. Też nie wyobrażam sobie jej śmierci. Ale trzeba będzie żyć i wmawiać sobie że to nie koniec, że jeszcze się spotkamy w lepszym świecie.

Ale tam :).... Póki co one są, my jesteśmy, trzeba się cieszyć chwilą. Długiego życia waszym zwierzęcym towarzyszom życzę!

wypchac chyba nie mozna