Rodzina/znajomi planują mi życie uczuciowe...

Krótko mówiąc: Presja... Niedawno skończył się z hukiem mój związek, na co czekali z uradowaniem moi rodzice, jego rodzice, nasi i jego znajomi... Zaczęło się z mojej winy, po kolejnej kłótni poszłam do innego (chcialam mu pokazać "że bez niego też żyć potrafię" - nie potrafię...). Myślałam, że jest fajnie, nim się obudziłam, było za późno. Czuję, jakbym nie miała jak z nim zerwać. Moja matka wyzywa mnie, kiedy poruszam chociaż lekko temat zerwania, znajomi patrzą tym swoim wzrokiem hipokrytów, kiedy się kłócimy. Nawet jak raz zerwalam z nim, to moje koleżanka wzięła po prostu mój telefon, zadzwoniła do niego i nagadała mu jakiś bzdet, że go kocham i mamy się nie rozstawać... I w h*j poszły moje plany ... Wszyscy nas chwalą, jak to my ładnie wyglądamy... a ja tęsknie do tamtego, on jest daleko (Polska... ja mieszkam w Niemczech)... kiedy chcę zerwać chłopak płacze, bierze mnie na litość, a nawet miesza w to naszych wychowawców...Co robić? Wiem, że pogmatwanie to piszę, ale może ktoś wie, jak mi pomóc...