O biciu Twojego dziecka.

No to dalej nas żałuj i już się nie pień :D

Oj taaaaaaak...bardzo różne są dzieci, bardzo różni rodzice - w moim własnym odczuciu, juz zupełnie serio, i jedni i drudzy zasługiwaliby czasem na klapsa. Uważam też (uwaga, będzie metaforycznie:P), że między czarnym a białym jest wieeeeele odcieni szarości.... Dlatego też całej tej dyskusji przypatruję się raczej z dystansem, bo mimo, że własnych osobistych dzieci nie posiadam, to wiem, że życie weryfikuje wszelkie teorie. Nie pamiętam już kto to dokładnie był (niestety, egzamin z historii wychowania był juz daaaawno :P), ale pamiętam sens wypowiedzi twórcy jednej z teorii wychowania, który sam przyznał, że żadne z jego wcześniejszych ideologicznych założeń, dotyczących wychowania dzieci, nie sprawdziło się w brutalnym zderzeniu z rzeczywistością, czyli narodzinami jego własnego dziecka...

:) Wiem coś o tym, dlatego włączając się na tym topiku do dyskusji zaczęłam właśnie od tego - niech wypowiadają się najlepiej rodzice, bo Ci najlepiej wiedzą, jak ma się teoria do rzeczywistości. No ale teoretycy sądzą, iż wiedzą lepiej. Piękna idea i jej głoszenie to jedno, a realizowanie tej ideii w praktyce to drugie. Laik tego i tak nie zrozumie. I pominąwsze fakt, że sama dziecka nie "klapsuję" i tymbardziej nie biję, to doskonale rozumiem rodziców - doskonale !!! podkreślam rozumiem - bo czasami ta "ręka sama mi idzie" :D i zatrzymuje się no mm przed zadkiem :D.

Ale kto mówi, że nie możemy sobie wyobrazić...?? Wyobrazić sobie można wszystko! Zwłaszcza jak się ma mocno trenowaną wyobraźnię przez przebywanie z przedszkolakami :P nie nooo...żart, żeby nie było...normalnie, zwyczajnie, mogę sobie wyobrazić i wierzę, że zdarza się to i to wcale nie rzadko! Nie uważam, że klaps jest KONIECZNYM warunkiem wychowania fajnego człowieka. Ale - jak ktoś też tu już pisał - jestem sobie też w stanie wyobrazić tę sytuację w drugą stronę - jestem przekonana, że równie dobrze można wychować dziecko uciekając się czasem do tych nieszczęsnych klapsów... A wyobrażenie sobie tego już trudniej co poniektórym przychodzi...

1. nie pienię się (pokaż słowo, ktore by na pienienie się wskazywało) 2. mam dzieci i to odchowane.

Nikt tu nie powiedział, że klaps jest koniecznym warunkiem do wychowania fajnego człowieka - to tylko tak zrozumieli ci, którzy za bardzo nie potrafią czytać ze zrozumieniem. Zawsze podkreślałam fakt, że na każde dziecko działa co innego - jednemu wystarczy spokojnie wytłumaczyć, drugiemu zrobić do tłumaczenia pokaz, a trzeciemu niestety trzeba dać klaps na dupsko - i w mig okazuje się , że rozumiał od początku wszystko tylko dla przekory robił inaczej. Ile człowieków na ziemi tyle indywidualności.

i ta odpowiedz wydaje mi sie najlepszym podsumowaniem...

Ja nie wydzielam klaposow.Oczuwyscie,ze czasem czlowieka cos trafi i prawie reka sama sie rwie w strone wiadoma..jednak tego nie robie!!Sa inne mwtody,lepsze.Moze nie natychmiastowe,ale dlugofalowe:)ze ta sie wyraze:) A jesli chodzi o rozumienie przez dzieci roznych konsekwencji ich zachowan,to uwazam,ze taki brzdac do 6 roku zycia nie jest wstanie pojac rzeczywistego zagrozenia.Do pisze z mysla o tym jak Pszeczkolanka tlumaczyla dzieciom konsekwencje przepychanek na schodach.Mysle,i widze sama po moich latoroslach,ze tlumaczenie takich konsekwencji to jedna ale zachowanie sie w konkretnej sytuacji to inna sprawa. Kiedy jeszcze corka chodzila do przedszkola i dzieciaki szlaly na schodach,a tez sala byla na pietrze,Pani przedszkolanka brala takiego delikwenta na bok i oanjamiala mu,ze zachowal sie zle i mimo zakazu popychal kolegow,zatem nie pozostaje jej nic innego jak ukarac brzdaca.Taki delikwent wedrowal do sali z pania za reke:)na sali mial 10 minut kary,czyli siedzial osobno ,zero kontaktu z grupa.I rzeczywiscie mie za pierwszym razem ale za ktoryms to przynioslo efekty.Inne dzieciaki wiedzialy za co kolega ma kare:)dosc sprawnie im to poszlo:) Pozdrawiam:)

Robię podobnie, aczkolwiek z efektami jak już pisałam różnie bywa. Dzisiaj moja koleżanka miała taką sytuację: dziecko miało karę za coś tam (nie wiem konkretnie co, nie moja grupa). Po chwili przychodzi do niej i mówi, że już przemyślał, że wie co źle zrobił, że przeprasza i już nie będzie... W tym samym jednak momencie, w trakcie tej rozmowy kopie z impetem koleżankę (młodszą zresztą, bo po południu to było, grupy łączone) stojącą spokojnie obok....... Ale ten konkretny chłopczyk, to akurat szczególny przypadek, niemniej jednak takich "przypadków" jest coraz więcej :( Grupy bardzo liczne, dzieci z różnych środowisk, z różnych domów...ehhhh, na prawdę trzeba się nieźle nagimnastykować, żeby to wszystko "jakoś" funkcjonowało. A już tak osobiście dodam, że dla mnie najgorsze we współpracy są rodziny, zrzucające całą odpowiedzialność za wychowanie ich dzieci na przedszkole/szkołę... A to trochę nie tak powinno być...

:D Czyżby moje koleżanki pozamykano w pace ??? :D Taka cisza, że aż strach :)

Izuchna a czy Ty dziewczynko myślisz, że ja to z tych co to tak łatwo i z byle powodu dałabym się komukolwiek zamknąć, o co to to nie. Ostatnio zmuszona byłam bardziej zająć się latoroślą, bo przecież z soboty na niedzielę znowu imprezował...już widzę minę wzorowych matek... Niestety nie mogę zbyt długo dziś siedzieć przy klawiaturze, pojutrze wyjeżdżamy na trochę dłużej i trochę dalej i trzeba parę majtek do walizek zapakować. :)