ZNAMY SIĘ TYLKO Z WIDZENIA.

:(

liliann Ty też tutaj?:D

kropeczko, wlasnie tak sie zlozylo, moj klopot nie rozwiazal sie nadal i sie juz nie rozwiaze :( co u Ciebie? mow :)

On- masz racje to by bylo tragiczne :( niestety dzis go nie widzialam :( a co u was ?

u mnie bez zmian

U mnie też.

i u mnie też...tzn nie widuję go często a raczej bardzo rzadko...a dużo o nim myślę... jak go wyrzucic z głowy?... potrzebuję chyba więcej czasu... ciekawy czy i on o mnie myśli gdy mnie nie widzi...

Ja (i pewnie wszyscy) się też zastanawiam czy myśli o mnie. I co myśli.

siema:P kurcze, ile to stresu dla nas :) Obecnie nikogo interesującego nie widuję, ale się wypowiem:) W LO przez prawie 3 lata prowadziłam obserwację takiego jednego z innej klasy:) hhmmm, przypominał Freddiego Prinze Jr. Potem się skończyło liceum i tyle go widziałam. Oczywiście nigdy słowa nie zamieniliśmy, a on jakoś szczególnie zainteresowany moją osobą wtedy nie byl. ..;/ Po maturze nagle baaardzo wyładniałam :) Poszłam na studia i nawet o nim nie myślalam. Pewnego dnia wybrałam się do BUW (Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego - jakby ktoś nie wiedzial:) ). Będąc tam weszłam do sklepu, kupowałam wodę i wiecie kto stał przede mną? ON! Zaczepiłam go:P W sumie pretekst dobry - bo niby co słychać, co studiuje itp. I przy okazji się sobie przedstawiliśmy. Ba! potem mi nawet ksiązki nosił i razem siedzieliśmy, pomimo, ze inne kierunki. Wyszedł wtedy kiedy ja i nawet chociaż było mu całkowicie nie po drodze - odprowadzil nie na przystanek i czekal ze mną na autobus. Miło:) potem umówilismy się na kawkę itp. Wtedy sobie uświadomiłam, że na tą chwilę czekałam 3 lata mojego licealnego życia, a w zasadzie to teraz on mi się już tak nie podobał! A okazalo się, ze on do mnie coś wtedy zaczął... teraz jesteśmy dobrymi znajomymi:)

a, zdarzy mi się jeszcze taki 'romans wzrokowy', też w tej bibilotece. Tajemniczy ON siedział w tym samym rzędzie co ja, z mnóstwem ksiązek, laptopem itp. U mnie na biurko - zestaw podobny. Siedzieliśmy tak i się na siebie gapiliśmy, były zalotne uśmiechy itp. Potem przyszedl jego kolega i byli czyms zajeci. Ale on potem znowu - głowa ciągle w bok...do mnie. A chłopak - marzenie. Fajnie ubrany, inteligenty (patrząc po ksiązkach:P ), uśmiechnięty. Nie zrobił nic, ja nic nie zrobiłam, a moglam. Do tej pory zaluję;/ Nigdy więcej go nie widzialam...

Opowiedz sowją historię Mateucz, jak chcesz. ;)

Matełusz.

podbiłem ten temat bo strasznie długo go szukałem :) a takich dziewczyn co je znam tylko z widzenia to jest kilka :D

Jeśli kilka, to one Cie się chyba tylko podobają. A nie jesteś jakąś zauroczony na całego.

witam, widzialam go i ......... nadal tak samo :(

Nie było okazji?

no mozna tak powiedziec :O mozna tez powiedziec ze jak zwykle spieprzylam sprawe :O

On też. Jeśli Cię to pocieszy.

nnnnnm , , nm

moze on nie, moze ja sobie tylko wyobrazam rozne rzeczy :O

ja wielce taka odwazna a stchorzylam:/ masakra...:(:(

Stres wtedy dopada. I paraliżuje. A co do tego czy wyobrażamy sobie tylko, czy nie, to trudno powiedzieć. Ale jeśli się patrzy uśmiecha, jest onieśmielona itd. to raczej przecież się tej osobie podobamy. Później tylko dorabiamy różne teorie.

dajcie spokoj :( beznadziejna sytuacja

Trudna, ale nie beznadziejna.

masakra jak sie odkochac jezeli sie wie ze z tego nic nie bedzie:(:(

Czas wszystko załatwi? No i przydałoby się zakochać w kimś innym. Widzę, że wymiekacie? ;) Mam nadzieję, że to chwilowe.